ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ: "Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΦΡΟΥΡΙΟ"

ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΠΑΝΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΗΘΟΠΟΙΩΝ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ, ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΙΖΟΥΝ. ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΟ BROADWAY, ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ. ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

από τον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Δεσπότης, δημοσιογράφος, καθηγητής Αγγλικών ήταν μερικά από τα επαγγέλματα που ήθελε να ακολουθήσει. Το τραγούδι και η υποκριτική όμως τον κέρδισαν και εκτός από την εμφάνιση έπρεπε να αποδείξει ότι έχει και ταλέντο. «Τα πράγματα στην αρχή της καριέρας μου ήταν αρκετά ζορισμένα», όπως μας λέει ο Παναγιώτης Πετράκης.

Αν και δούλευε από την αρχή της χρονιάς, δεν του λείπει ο έρωτας, καθώς έχει εστιάσει την προσοχή του στη δουλειά. Ο ίδιος, μιλώντας στο “Like!” αποκαλύπτει ότι οι «Δαίμονες» στους οποίους πρωταγωνιστεί, τον έφεραν πιο κοντά με τον Θεό, ενώ τον Σεπτέμβριο θα ταξιδέψει στη Γαλλία για να δοκιμάσει τις δυνάμεις του κι εκεί. Επιπλέον, κάνει αυτοκριτική και πολλές φορές βάζει τον εαυτό του στη γωνία και του τα… ψέλνει, όπως μας είπε αστειευόμενος.

Πώς αισθάνεσαι για την ανταπόκριση που έχουν οι Δαίμονες;

Αισθάνομαι εξαιρετικά που μία τόσο μεγάλη παραγωγή, ένα τόσο μεγάλο «στοίχημα» πέτυχε και είχε αυτή την ανταπόκριση. Ο κόσμος ζητάει κι άλλες παραστάσεις και υπάρχει κόσμος που το έχει δει 15 και 16 φορές. Νομίζω δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα για έναν καλλιτέχνη.

Οπότε ένα παιδικό σου όνειρο πραγματοποιήθηκε;

Δεν μπορώ να σου πω ότι ήταν ένα όνειρο παιδικό, αφού δεν πίστευα ποτέ ότι οι «Δαίμονες» θα ξανά ανέβουν. Ήταν ένα όνειρο αναπάντεχο.

Υπήρξαν πολλές κριτικές. Τις διάβασες; Σε απασχόλησαν;

Διαβάζω ότι υπό πέφτει στην αντίληψη μου, αλλά δίνω βαρύτητα μόνο σ’ αυτά που είναι εμπεριστατωμένα και έχουν στόχο πραγματικά να σε βελτιώσουν. Οι εμπαθείς κριτικές, δεν μ’ αφορούν και δεν δίνω ποτέ σημασία.

Έχουν εκπληρωθεί τα όνειρά σου;

Δεν σταματούν τα όνειρα μου. Κάποια εκπληρώνονται και μετά δημιουργούνται καινούρια όνειρα.

Με δεδομένες τις συγκυρίες, θεωρείς ότι είσαι από τους τυχερούς;

Σ’ αυτή την περίοδο της κρίσης, δεν σταματάω να δουλεύω. Έρχεται η μία δουλειά μετά την άλλη, οπότε ως τυχερό θεωρώ τον εαυτό μου.

Επειδή από το Σεπτέμβρη δουλεύεις ασταμάτητα, είχες χρόνο για την προσωπική ζωή;

Δεν είχα αρκετό χρόνο για τον εαυτό μου, αλλά δεν μου έλλειπε κιόλας. Με ολοκλήρωνε τόσο πολύ το επαγγελματικό μέρος της ζωής μου, που δεν ένιωθα να μου λείπει κάτι.

Ούτε ένας έρωτας σου λείπει;

Όχι, καθόλου.

Η εμφάνιση σε βοήθησε για ό,τι έχεις κάνει;

Δεν αισθάνομαι να έχω παίξει ποτέ ρόλους αυτού που λέμε «ωραίου». Απλά έχω ένα παρουσιαστικό, το οποίο μπορεί να ‘ναι ελκυστικό και να βοηθάει ως προς αυτό, αλλά μέχρι εκεί.

Ήταν εύκολο να αποδείξεις ότι εκτός από εμφάνιση, έχεις και ταλέντο;

Με την...Ελεωνόρα Ζουγανέλη!

Στον Παναγιώτη Μουλόπουλο|| Περιοδικό: ''Like!''

Περίμενες ότι θα έρθει τόσο γρήγορα η επιτυχία του νέου album;

Ποτέ δεν περιμένω κάτι με την έννοια της αναμονής. Έχω πάρα πολύ πίστη και δύναμη, επειδή υπάρχει αλήθεια σ’ αυτή τη δουλειά, ότι υπάρχει μία πιθανότητα να αρέσει στον κόσμο και να το αγκαλιάσει. Όπως και συνέβη.

Είναι εύκολο στις μέρες μας να είναι αληθινός;

Ο κάθε άνθρωπος διαλέγει τη δική του διαδρομή. Εγώ μέσα από την αλήθεια έχω μάθει πάρα πολλά πράγματα. Είναι κάτι που πιστεύω και υπερασπίζομαι. Θεωρώ ότι όσο πιο αληθινός είσαι, γίνεσαι και πιο βαθιά αγαπητός. Πράγμα το οποίο αποζητώ. Δεν μ’ αφορά τόσο πολύ η επιφανειακή επαφή με το κοινό, όσο η ουσιαστική. Αυτή είναι η ανάγκη μου, αυτή αποζητώ και νομίζω ότι το κοινό έχει μπει σ’ αυτή τη διαδικασία.

Στην παρούσα περίοδο, τι άλλο είναι αυτό που αποζητά η Ελεωνόρα;

Είμαι σε μία στιγμή της ζωής μου που είμαι πάρα πολύ καλά. Έγιναν πάρα πολλές αλλαγές. Όντως η δισκογραφική «Μετακόμιση» ακολουθεί τη δική μου, προσωπική, μετακόμιση και πολλές αλλαγές που έχουν συμβεί στη ζωή μου. Είμαι σε μία φάση που απολαμβάνω όλες τις αλλαγές, αυτά που μου έχουν αφήσει. Την καινούρια μου ζωή.

Στην παρουσίαση ανέφερες –στο πλαίσιο του χιούμορ- ότι από την εταιρεία σου, δεν σ’ αφήνουν να ερωτευτείς. Μόνο να εργάζεσαι. Σου λείπει ένας έρωτας;

Ντορέττα Παπαδημητρίου: "Όλοι έχουμε φάει τα χαστούκια μας"

Στον Παναγιώτη Μουλόπουλο|Περιοδικό: ''Like!''

 Παρόλο που τρέχει έναν «μαραθώνιο», είναι ήρεμη και δεν χάνει το κέφι της. Το ραντεβού μας δόθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής στο Θέατρο Αθηνά. Εκεί, συναντήσαμε την ανανεωμένη και όμορφη Ντορέττα Παπαδημητρίου, η οποία λίγο πριν πάθει (και) κανονικό… Hangover μιλά για την κατάθλιψη που βίωσε μετά την πρώτη εγκυμοσύνη, τα κριτήρια που πρέπει να τηρεί ο ιδανικός σύντροφος, αλλά και την σχέση της με τους άντρες της ζωής της. Φυσικά, τον Διονύση και τον Φίλιππο. Ενώ, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να γίνει για τρίτη φορά μητέρα ή και να ξανά παντρευτεί.

Θέατρο, «Dancing with the stars» και τώρα ξανά θέατρο. Πόσο «Hangover» έχεις βγει;

Νομίζω σε λίγο θα πάθω και κανονικό… Hangover. Όλα αυτά που είπες είναι πράγματα που μου άρεσαν πολύ και τα ευχαριστήθηκα. Είχαν πολύ κούραση, αλλά αν δεν κουραστείς δεν γίνεται τίποτα. Ειδικά σ’ αυτή τη φάση που είμαστε. Είναι η πρώτη φορά που δουλεύω καλοκαίρι και δεν ξέρω πως θα είναι.

Δεν ένιωσες την ανάγκη να ξεκουραστείς;

Την ένιωσα πολύ έντονα μετά το «Dancing» που είχα κουραστεί πραγματικά πάρα πολύ. Με το που τελείωσε, για ένα μήνα δεν έκανα χορό, αλλά τώρα το έχω ξανά αρχίσει.

Ξανά άρχισες τον χορό επειδή σου άρεσε ή επειδή σου χρειάζεται για κάποια δουλειά;

Μου άρεσε πολύ, αγάπησα τον Παύλο και δεν ήθελα να χαθούμε. Η πρόθεση μου είναι κάποια στιγμή να συνδυάσω στη δουλειά όλα αυτά, τώρα που ανακάλυψα και αυτή την πλευρά μου που δεν την ήξερα. Θέλω να συνεχίσω να το εξασκώ, γιατί κάποια στιγμή μπορεί να μου ξανά χρειαστεί.

Μήπως όλο αυτό είναι μία προετοιμασία για… μιούζικαλ;

Η αλήθεια είναι πως για του χρόνου υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο. Και αυτό που θα κάνω εγώ θα έχει και χορό.

«Hangover» η καλοκαιρινή πρόταση. Πες μας για τον ρόλο σου.

Υποδύομαι ένα call girl και μαζί με μία συνάδελφο της πηγαίνουν σε ένα bachelor party που διοργανώνουν τέσσερις φίλοι. Γίνεται μία τρελή νύχτα με party, ποτά και διάφορα άλλα… συνοδευτικά που έχει φέρει ο ένας φίλος. Όταν ξυπνάμε την άλλη μέρα, η συνάδελφος μου είναι νεκρή στο πάτωμα, ο ένας φίλος αγνοείται και μέσα στη σουίτα υπάρχουν διάφορα πράγματα που κανείς δεν ξέρει πως βρέθηκαν εκεί. Αυτή η γυναίκα εγκλωβίζεται με αυτούς τους τέσσερις και συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα. Είναι μία καθαρή κωμωδία.

Έχεις χάσει το γέλιο σου με όλα αυτά που συμβαίνουν;

Όχι, γιατί είμαι πολύ θετικός άνθρωπος. Έχω μηχανισμούς οι οποίοι με συγκρατούν από την απόλυτη στεναχώρια, μιζέρια και την κατάθλιψη, παρότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Σε αυτή τη φάση όλοι έχουμε ανάγκη το γέλιο. Για εμάς τους ηθοποιούς, να μπορούμε να κάνουμε κωμωδία σ’ αυτή την περίοδο είναι πολύ σημαντικό. Και φυσικά να το πάρουμε κι εμείς πίσω. Είναι αλισβερίσι αυτό. Το ίδιο είχα σκεφτεί και στη περίπτωση του «Dancing», όταν μου το πρότειναν. Θα συμμετέχω σε κάτι που θα δώσει λίγη χαρά στον κόσμο.

Έχεις περάσει από το στάδιο της κατάθλιψης;

Την έχω βιώσει σε μικρά χρονικά διαστήματα.

Ευγενία Μανωλίδου: «Δεν προσποιήθηκα κάτι άλλο για να αρέσω»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Έχοντας αφήσει πίσω της τα τηλεοπτικά πλατώ, η Ευγενία Μανωλίδου έχει δώσει την απαραίτητη προσοχή στις μουσικές της παραστάσεις. Μία απ’ αυτές θα ‘ναι το “Musical, Αγάπη μου». Η ίδια μιλά στη citypress.gr για το νέο της στοίχημα και το άγχος που έχει, τα μιούζικαλ, την τηλεόραση και την πολιτική. Επιπλέον αποκαλύπτει τα επόμενα της σχέδια.

Μετά το «Cinema Paradiso» επιστρέφεις με μία νέα μουσική παράσταση. «Musical, αγάπη μου». Μιλήσε μας για αυτό το εγχείρημα.

Η επιτυχία του χειμώνα με το “Cinema Paradiso” σε όλες τις πόλεις που ταξίδεψε (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Κομοτηνή) με έκανε να συνειδητοποιήσω το πόσο πολλή ανάγκη έχει ο κόσμος από μελωδίες γνωστές και αγαπημένες. Τα γνώριμα ακούσματα δημιουργούν την αίσθηση της ζεστασιάς που νιώθει κανείς όταν ξαναβλέπει ένα αγαπημένο του πρόσωπο μετά από πολύ καιρό, ή όταν επιστρέφει σε έναν τόπο από τον οποίο έχει κρατήσει όμορφες αναμνήσεις. Έτσι, πήρα την απόφαση να κάνω ένα βήμα παραπάνω με το “MUSICAL, Αγάπη μου!” και να φτιάξω ένα πρόγραμμα βασισμένο στις πιο αγαπημένες και χαρούμενες μελωδίες γνωστών μιούζικαλ, αλλά και κλασσικών ελληνικών ταινιών. 

Υπάρχει άγχος για την ανταπόκριση που θα έχει αυτό το «στοίχημα»;

Πάρα πολύ άγχος! Θέλω ως άνθρωπος και ως μουσικός να προχωρώ και να εξελίσσομαι συνεχώς, να μπορώ να διασκεδάζω και να ψυχαγωγώ τον κόσμο. Και ό,τι κάνω επαγγελματικά, έχει ως άξονα την ευχαρίστηση του κοινού. Γι' αυτό και αποφάσισα, εκτός από την Αθήνα, να πάω με όλη την ομάδα τη συναυλία μας μια περιοδεία στο Ναύπλιο, στα Ιωάννινα, στους Δελφούς, στη Σπάρτη και στη Σύρο. Καταλαβαίνετε ότι η ανταπόκριση του κόσμου στο εγχείρημα αυτό, έχει άμεση σχέση με τη βιωσιμότητά σου.

Η παράσταση είναι αφιερωμένη στα μιούζικαλ. Πως κρίνετε την εξέλιξη τους στην Ελλάδα;

Στην Ελλάδα, τα μιούζικαλ χωρίζονται σε 2 κατηγορίες. Σε αυτά που έρχονται ως ολοκληρωμένες παραγωγές από το εξωτερικό και σε αυτά που διασκευάζονται στα ελληνικά και παρουσιάζονται ως αυτόνομες παραγωγές. Και στις δύο περιπτώσεις, ο κόσμος ανταποκρίνεται θετικά, οπότε πιστεύω ότι έχουν μια θέση στη διασκέδαση όλων μας.

Έχοντας παρακολουθήσει μιούζικαλ, πιστεύεις ότι οι ηθοποιοί που ανεβαίνουν στη σκηνή είναι οι κατάλληλοι;

Στο εξωτερικό η επιλογή είναι πάντα πολύ αυστηρή και σκληρή. Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει ακόμα μια σχολή που να εκπαιδεύει ταλαντούχους τραγουδιστές που να είναι συγχρόνως και ηθοποιοί και χορευτές – γιατί στο μιούζικαλ χρειάζονται όλα αυτά. Συνεπώς, δεν είναι πάντα οι πιο κατάλληλοι.

Στην περίπτωση του “MUSICAL, Αγάπη μου!” και οι τέσσερεις ερμηνευτές πληρούν όλες τις προδιαγραφές των μιούζικαλ του εξωτερικού και είμαι πολύ ευγνώμων που είναι μαζί μας.

Το όνομα σου ακούγεται συχνά για νέα τηλεοπτικά project.

Το πέρασμά μου από την ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα ήταν σύντομο και έντονο. Προς το παρόν όμως, είμαι τόσο συγκεντρωμένη στη μουσική μου που, πολλά μπορεί να ακούγονται, εγώ όμως ακούω μόνο νότες!

Σε συνεντεύξεις σου έχεις δηλώσει ότι δεν σου λείπει η τηλεόραση και ότι θα  έλεγες «όχι» σε πρόταση. Αυτό σημαίνει ο τηλεοπτικός κύκλος ολοκληρώθηκε;

Στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή είναι μόνο η μουσική. Τώρα βρίσκομαι πιο κοντά στον κόσμο από ποτέ άλλοτε. Εκεί που μας χώριζε μια απρόσωπη συσκευή, τώρα μας χωρίζει μόνο η σκηνή. Προς το παρόν, δεν σκέφτομαι κάτι άλλο.

Είσαι ικανοποιημένη από την διαχείριση της δημόσιας εικόνας σου;

Εγώ είμαι αυτό που βλέπετε. Δεν έκανα καμία προσπάθεια να διαχειριστώ κάτι, η εικόνα μου είναι το λιγότερο που με απασχολεί. Ήμουν πάντα ο εαυτός μου και κατηγορήθηκα ότι ήμουν προσποιητή... Δεν μπήκα όμως ποτέ στη διαδικασία να προσποιηθώ κάτι άλλο για να αρέσω.

Θα αποδεχόσουν πρόταση για να ασχοληθείς με την πολιτική;

Έχω ήδη αρνηθεί τέτοιες προτάσεις, δεν θεωρώ ότι έχω τις γνώσεις ή το ταλέντο για να ασχοληθώ με την πολιτική.

Κατά καιρούς οι πολιτικοί της χώρας –ανάμεσα τους και ο κ. Γεωργιάδης- έχουν δεχτεί επιθέσεις από τον κόσμο. Πώς το κρίνεις;

Ο Άδωνις είναι εξαιρετικά αγαπητός από τον κόσμο. Η μία και μοναδική επίθεση που του έγινε, ήταν οργανωμένη από ομάδα αντιεξουσιαστών και καταγράφηκε επίτηδες για να φανεί – δήθεν – αυθόρμητη. Για τους άλλους πολιτικούς δεν είμαι αρμόδια να μιλήσω, σε καμία περίπτωση όμως δεν επικροτούμε τη βία για κανέναν απολύτως λόγο. Αυτή που χρησιμοποιούν τη βία, το κάνουν για λόγους εντυπωσιασμού και όχι ουσίας.

Ποια τα επόμενα επαγγελματικά σχέδια;

Αυτό το διάστημα έχω δώσει όλη μου την ενέργεια στην περιοδεία “MUSICAL, Αγάπη μου!” και ελπίζω να πάει καλά και να αρέσει στο κοινό μας, ακόμα περισσότερο και από το “Cinema Paradiso.” Αυτό θα μου δώσει τη δυνατότητα να συνεχίσω την περιοδεία μας το χειμώνα και σε άλλους προορισμούς. Παράλληλα, θα προσπαθήσω σιγά-σιγά, να συστήσω στον κόσμο και τη δική μου μουσική. Μην ξεχνάτε εξάλλου ότι εγώ βασικά, συνθέτις είμαι...

INFO:

Στις 13/6 οι: Παναγιώτης Πετράκης, Σία Κοσκινά, Γιάννης Φιλίας, Ευδοκία Μωυσίδου, υπό τη διεύθυνση και καθοδήγηση της Ευγενίας Μανωλίδου παρουσιάζουν το “Musical, Αγάπη μου”, στο Θέατρο Badminton. Τα εισιτήρια ξεκινούν από 10ευρώ.

Επίσης οι συντελεστές θα ταξιδέψουν: Ναύπλιο, Φάρος (12/7), Ιωάννινα, Ε.Η.Μ. (16/7), Δελφοί, Φρύνιχος (19/7), Σπάρτη, Σαϊνοπούλειο (24/7), Σύρος, Απόλλων (2&3/8).

Μέρος των εσόδων της συναυλίας στο Badminton θα διατεθεί σε φιλανθρωπικό οργανισμό. Όλα τα έσοδα της συναυλίας των Ιωαννίνων, θα δοθούν στους φιλανθρωπικούς οργανισμούς ΕΛΕΠΑΠ και Αντικαρκινική Εταιρεία

Βίκυ Σταυροπούλου: "Και μόνο που με συγκρίνουν με τη Βλαχοπούλου είναι τιμητικό"

...Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ, Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΝΑ ΠΕΙ "ΟΧΙ" ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.

από τον Παναγιώτη Μουλόπουλο// στο περιοδικό "Like!"

 Το γέλιο και το αλέγρο του χαρακτήρα της, εκτός από έναν καλόκαρδο και ζεστό άνθρωπο, κρύβουν έναν εργατικό επαγγελματία που δεν φοβάται να "τσαλακωθεί" αλλά και να σταθεί με ειλικρίνεια πάνω σε καλές και κακές κριτικές. Η Βίκυ Σταυροπούλου κάνει τον απολογισμό της για τη φετινή σεζόν και όσα ακούστηκαν για εκείνη, μιλάει για την κρίση, την κατάθλιψη και τις οικονομικές δυσκολίες, παίρνει θέση για την επίθεση που δέχθηκε η Κική Δημουλά και ετοιμάζεται να...σπείρει... Ψύλλους στ' αυτιά!

Έχοντας ολοκληρώσει τις παραστάσεις της «Τρελής, τρελής σαραντάρας», τι αίσθηση σου άφησε η φετινή χρονιά;

Την κατά ευχαριστήθηκα τη φετινή χρονιά! Και ο ρόλος που έπαιξα μου άρεσε πολύ και ένιωθα τους θεατές να φεύγουν ευχαριστημένοι από την παράσταση, μ' ένα πλατύ χαμόγελο. Είναι κάτι που δεν το νιώθεις πάντα, ακόμα και σε παραστάσεις πολύ επιτυχημένες εμπορικά. Και ευτυχώς, και φέτος περνούσαμε πολύ ωραία στα παρασκήνια, μια τρελή - τρελή παρέα ήμασταν όλοι μας.

Υπήρξαν αντικρουόμενες κριτικές. Σε στεναχώρησε κάτι που γράφτηκε;

Ήμουν προετοιμασμένη ότι θα με έβαζαν σε διαδικασία σύγκρισης με την Ρένα Βλαχοπούλου, ήταν μοιραίο να συμβεί αυτό. Αλλά και μόνο που με συγκρίνουν με την κορυφή, είναι τιμητικό για μένα. Τα όσα γράφονται με απασχολούν τόσο-όσο. Τα ανώνυμα ούτε τα κοιτάω. Τα επώνυμα τα διαβάζω. Αλλά δε θα πάρω στα σοβαρά μια "κριτική" που δημοσιεύεται σ' ένα σάιτ που δέχεται πληρωμένες διαφημίσεις από θέατρα. Ούτε και τη γνώμη ενός "δημοσιογράφου" που παράλληλα (και κρυφά) κάνει δημόσιες σχέσεις σε άλλα θέατρα και άλλους ηθοποιούς. Είναι μικρή η πιάτσα και γνωριζόμαστε πια όλοι...

Τα τελευταία χρόνια σε βλέπουμε σε κωμικούς ρόλους. Το γέλιο είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης των όσων βιώνουμε;

Πάντοτε το γέλιο είχα σαν ασπίδα σε όσα μου συνέβαιναν στην προσωπική μου ζωή - και δεν ήταν και λίγα. Έχω περάσει πολλές κρίσεις πριν από την τωρινή και μ' έναν τρόπο το κλάμα γινόταν γέλιο. Καμία κρίση δεν μπορεί να με κάνει να χάσω το γέλιο μου. Το γέλιο μου και το χιούμορ μου τα χάνω μόνο με τους κακούς ανθρώπους.

Λένε ότι οι κωμικοί ηθοποιοί κρύβουν μία μελαγχολία που οδηγεί σε κατάθλιψη. Σε εσένα ισχύει αυτό;

Καλά, δε με λες και καταθλιπτική! Σαν όλους τους ανθρώπους έχω τα πάνω μου και τα κάτω μου. Αλλά μ' αρέσει όταν είμαι με παρέα, να γελάμε, να περνάμε καλά. Μ' αρέσουν οι φάρσες, μ' αρέσουν τα πειράγματα. Τρελαίνομαι στις διακοπές με το παρεάκι μου να πέφτει πολύ γέλιο.

Έχεις νιώσει να ανταμείβεσαι για όσα έχεις προσφέρει σε φίλους ή στο κοινό που σ’ ακολουθεί;

Η ανταμοιβή από τους φίλους μου είναι ότι είμαστε σχεδόν τριάντα χρόνια μαζί (εννοώ φυσικά από το νηπιαγωγείο!)  Η ανταμοιβή του κόσμου είναι το χειροκρότημα, το ζεστό χαμόγελο, αυτό που βλέπω στα μάτια τους όταν μου μιλάνε στο δρόμο: ότι με νιώθουν δικό τους άνθρωπο.

Οι συντελεστές των σειρών που γίνονται δεν πληρώνονται λόγω των οικονομικών δυσκολιών. Αισθάνεσαι τυχερή που απουσιάζεις από την τηλεόραση;

Δεν είναι μόνο θέμα τύχης, είναι και επιλογή. Μου έγιναν κάποιες προτάσεις, αν είχα δεχτεί, δε θα' μουν τώρα στην ίδια μοίρα; 

Πιστεύεις ότι θα δούμε… φως στο τούνελ;

Εννοείται! Πάντοτε έβλεπα και το φως στο τούνελ και το ποτήρι μισογεμάτο και το πιάτο επίσης! Δε θα τα ‘βγαζα πέρα αλλιώς, πιστέψτε με!

Έχεις μετανιώσει για τις επιλογές σου, είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο;

Δεν μετανιώνω για καμία τηλεοπτική σειρά ή εκπομπή ή θεατρική παράσταση στην οποία έχω συμμετάσχει, ακόμα και γι' αυτές που πήγαν άκλαυτες. Ψιλομετανιώνω που πήγα σε κάποιες (ευτυχώς ελάχιστες) εκπομπές ως καλεσμένη. Είναι ένα πάρε-δώσε που αντιμετωπίζω με αμηχανία. Εκείνοι σε καλούν για να κάνει νούμερα η εκπομπή τους κι εσύ πας για να διαφημίσεις την παράσταση που παίζεις. Οπότε πρέπει ανάμεσα σε ζώδια, μόδες, μαγειρικές και χαριτωμενιές να μιλήσεις για την παράσταση, το ρόλο, να μην ξεχάσεις τους συντελεστές κλπ. Εγώ είμαι και αδίστακτη, μέχρι το τηλέφωνο του θεάτρου λέω.

Θα σε ενδιέφερε να  παρουσιάσεις κάποια πρωινή εκπομπή ή τηλεπαιχνίδι ξανά;

Στο παρελθόν μου έχει γίνει επανειλημμένα η πρόταση για πρωινό αλλά... γενικά δεν είμαι τύπος του πρωινού. Την ώρα που θα έπρεπε να είμαι στο στούντιο, εγώ συνήθως πέφτω για ύπνο. Οπότε δε θα την έβγαζα τη σεζόν. Τα τηλεπαιχνίδια, όμως, μ' αρέσουν πολύ. Το «Taxi Girl» το απόλαυσα! Πολύ θα μ' ενδιέφερε να ξανακάνω τηλεπαιχνίδι.

Πρόσφατα ταξίδεψες μέχρι την Κωνσταντινούπολη, ενώ έχεις δηλώσει ότι θα έπαιζες σε τούρκικη σειρά. Μήπως το ταξίδι κρύβει κάποιο «μαγείρεμα»;

Εντάξει, λοιπόν, θα σας το αποκαλύψω: συζητάω για μια τουρκική σειρά, τεράστια παραγωγή, με γυρίσματα σε Τουρκία, Ελλάδα και λίγη Βραζιλία (για να σπάσει το φολκλόρ). Βασικοί πρωταγωνιστές θα είμαστε εγώ και εκατό δερβίσηδες που θα χορεύουν γύρω μου. Δεν μπορώ να σας πω άλλα προς το παρόν, μόνο τον τίτλο. Θα λέγεται "Σουλεϊγούμαν".

Πώς κρίνεις όλο αυτό τον σάλο που προκλήθηκε με φημολογούμενες δηλώσεις της Κικής Δημουλά περί των μεταναστών στην Κυψέλη;

Έχω την ευτυχία και την τιμή να γνωρίζω προσωπικά αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο. Μόνο θλίψη μου προκαλεί όλος αυτός ο οχετός που ξεχύθηκε εναντίον της. Δεν μπορούν, όμως, να την "λερώσουν", είναι πολύ ασήμαντοι, πολύ μικροί για να ρίξουν οποιαδήποτε σκιά πάνω της. Πήραν τα πέντε λεπτά διασημότητας που λαχταρούσαν, τώρα θα ξαναμπούν στα καβούκια τους.   

Είσαι από τις ηθοποιούς που δεν απασχολούν με την προσωπική τους ζωή. Πώς το έχεις καταφέρει;

Με το να μην έχω προσωπική ζωή!

Νιώθεις πλήρης ή αισθάνεσαι να σου λείπει κάτι;

Αισθάνομαι να μου λείπουν τέσσερα κιλά που έχασα με αιματηρή δίαιτα όλο το χειμώνα.

Τον αυθορμητισμό σου τον έχεις «πληρώσει»;

Προς το παρόν, δεν μου έχουν κάνει μήνυση για κάτι ούτε εξώδικο μου έχουν στείλει. Αλλά η αλήθεια είναι ότι κάνω πολλές γκάφες καθημερινά, κάποια στιγμή θα την πατήσω.

Από Οκτώβρη μετακομίζεις στο Θέατρο Αλίκη και θα… σπείρεις «Ψύλλους στ’ αυτιά» με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη…

Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί ξαναβρίσκομαι με τον Χρήστο έπειτα από δύο χρόνια σε μια πολύ αστεία φάρσα που θα "κουρδίσει" ο Κακλέας, με τον οποίο ξαναβρίσκομαι έπειτα από έναν χρόνο (από τις "Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης"). Θα είμαστε σούπερ θίασος: 12 ηθοποιοί και ένας Πιανίστας που θα παίζει ζωντανά πιάνο κατά τη διάρκεια της παράστασης. Και στον θίασο είναι πολύ αγαπημένοι μου συνεργάτες που έχω ξαναδουλέψει αλλά και άλλοι που λαχταρούσα να βρεθώ μαζί τους στη σκηνή. Ονόματα προσεχώς!

Ότι θα συμπράξεις –ξανά- επί σκηνής με τον Χρήστο σου δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας;

Δεν είναι τόσο η ασφάλεια όσο η ευτυχία ότι είσαι στη σκηνή μ' έναν άνθρωπο που συνεννοείσαι χωρίς ούτε καν να τον κοιτάξεις. Και παράλληλα ο τρόμος ότι αν μου προκαλέσει νευρικό γέλιο (μ' ένα σαρδάμ του πχ) δε με σώζει τίποτα!

Έχεις βρεθεί σε ανάλογη θέση με την ηρωίδα που θα υποδυθείς; Δηλαδή να υποψιάζεσαι ότι ο σύντροφος σου σε απατά;

Όχι, παίζω κόντρα ρόλο φέτος. Γιατί να με απατήσει ο σύντροφός μου, τι μου λείπει, σε τι υστερώ; Πού θα βρει καλύτερη; Ποια να συγκριθεί μαζί μου; Μετά από μένα, ποια; Όχι, σας ρωτώ, ποια;

Πόσο εύκολα γίνονται παρεξηγήσεις στις προσωπικές μας σχέσεις;

Δεν αφήνω εγώ να γίνονται παρεξηγήσεις, δίνω τις εξηγήσεις πολύ γρήγορα και ντιρέκτ: απευθείας στον ενδιαφερόμενο, ούτε μέσω τρίτων ούτε μέσω συνεντεύξεων.

Οφείλεται και στην κρίση που εκτός από τις τσέπες έχει επηρεάσει την επικοινωνία μεταξύ μας;

Όλα στην κρίση θα τα ρίχνουμε; Έλεος! Δηλαδή, πριν από την κρίση ήταν μια χαρά η επικοινωνία μας;   

Αλέξης Γεωργούλης: «Ο έρωτας είναι μόνο αλήθεια»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Είναι ένας από τους πιο περιζήτητους εργένηδες, ενώ τα τελευταία χρόνια ζει στο Λος Άντζελες προκειμένου να εξελιχθεί παραπάνω. Ο λόγος για τον Αλέξη Γεωργούλη, ο οποίος επέστρεψε στην Ελλάδα και μαζί με την Μαρία Σολωμού περιοδεύουν το έργο «Απ’ την πρώτη στιγμή. Ο 39χρονος ηθοποιός μιλά στη «City Press» για την επιστροφή του, την κρίση στην Ελλάδα, τον έρωτα, αλλά και τα χαστούκια.

Ύστερα από μία πολύχρονη αποχή από τα καλλιτεχνικά δρώμενα επέστρεψες δυναμικά στην Ελλάδα.

Έρχομαι κάθε χρόνο και μένω τουλάχιστον για 4 μήνες. Το Νοέμβριο που ήρθα, ήταν να έμενα για μία παράσταση που θα διαρκούσε ένα μήνα και θα έφευγα, αλλά έκατσα για διακοπές, έκατσα για αυτή τη παράσταση κ.ο.κ. Ξέρω την κατάσταση, οπότε δεν έρχομαι και βλέπω ένα άλλο κόσμο. Απ’ ότι βλέπω όμως έχουμε κάπως ισορροπήσει από τα αλλεπάλληλα χαστούκια που τρώγαμε τα τελευταία δύο χρόνια και έχουμε –κάπως- ησυχάσει από όλο αυτό το πράγμα που συμβαίνει.

Όταν ήσουν στο Λος Άντζελες και βλέποντας-ακούγοντας όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα, ανησυχούσες;

Βέβαια και ανησυχώ ακόμα με ό,τι γίνεται. Έχουμε ηρεμήσει λίγο, χωρίς να σημαίνει ότι έπαψαν να υπάρχουν. Συνεχίζουν να υπάρχουν και απ’ ότι βλέπω δεν σταματούν ποτέ. Είναι πως θα καταφέρουμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτές τις συνθήκες πλέον, οι οποίες δεν πρόκειται να αλλάξουν.

Έχουμε πιάσει τον πάτο;

Δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει ο πάτος για μία χώρα, αλλά θεωρώ ότι είμαστε πάρα πολύ χαμηλά.

Έχετε ξεκινήσει με τη Μαρία Σολωμού την περιοδεία σας «Από την πρώτη στιγμή». Μίλησε μας για την παράσταση.

Με τη Μαρία λέγαμε να κάνουμε κάτι πολλά χρόνια. Έχουν έρθει στα χέρια μας διάφορα έργα, ασχοληθήκαμε με πολλά πράγματα, αλλά τελικά αυτή την εποχή μας «κάθισε». Πήρα την απόφαση να κάνω κάποια άλλα πράγματα πέραν της θεατρικής φύσεως και περιμένοντας ψάχναμε…Έτσι έπεσε στα χέρια μου το κείμενο –που μόνο θεατρικό δεν ήταν- του Αντώνη Χατζαντώνη που μιλούσε για τις ταυτότητες που δύο άνθρωποι οικειοποιούνται και αποφασίζουν να ζήσουν με τις πλαστές ταυτότητες. Πρόκειται για δύο διαφορετικούς ανθρώπους. Και στηρίζεται σε αυτό που έλεγε ο Τσαρούχης ότι «στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι», αλλά και με το αγγλικό «Προσποιήσου το μέχρι να το πετύχεις». Η διαφορά είναι ότι στο ένα πρέπει να το καταφέρεις και όχι να το λες. Η ιδέα μου άρεσε πάρα πολύ γιατί παρουσίαζε ένα σημαντικό θέμα, μέσα από ένα άλλο: Τον έρωτα. Δύο πράγματα αντίθετα, γιατί ο έρωτας απαιτεί αλήθεια. Μου άρεσε αυτή η προσέγγιση και ήθελα να το κάνω θεατρικό.

Ο έρωτας θέλει όντως αλήθεια ή είναι αναγκαίο και το ψέμα;

Ο έρωτας είναι μόνο αλήθεια και όποτε λες ψέματα, σταματάς να βιώνεις έρωτα.

Έχεις αναγκαστεί να πεις ψέματα σε κάποια σχέση σου;

Ναι και θεωρώ ότι τα ψέματα δεν είναι πάντα κακά. Πολλές φορές η αλήθεια είναι καλή και όχι το ψέμα.

Αν έπρεπε να ξεκινήσεις κάτι «Απ’ την πρώτη στιγμή», τι θα ήταν αυτό;

Ελισάβετ Μουτάφη: «Μία σχέση δεν μπορεί να βασιστεί στο ψέμα»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Είναι μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της, ενώ έχει τον τρόπο να «κλέβει» τις εντυπώσεις. Είτε πρόκειται για τηλεόραση, είτε για θέατρο. Ο λόγος για την Ελισάβετ Μουτάφη, η οποία μιλά αποκλειστικά στη «City Press» για την τηλεόραση, τις σχέσεις, την θεατρική παράσταση «Θα σε πάρω να φύγουμε». Επιπλέον, αναρωτιέται τι είναι  η σόου μπιζ, ενώ παραδέχεται ότι έχει δεχτεί πρόταση για πρωινή εκπομπή.

Πολλοί θεώρησαν ότι τα «Κλεμμένα όνειρα» θα υπέκυπταν στα μεγαλοπρεπή νούμερα του «Σουλεϊμάν». Σε ανησύχησε η αλλαγή ώρας;
 «Δεν ασχολούμαι καθόλου με αυτή την ιστορία. Το θέμα είναι να μπορούμε να κάνουμε όσο καλύτερα τη δουλειά μας γίνεται και να είμαστε αξιοπρεπείς απέναντι στον κόσμο. Να σου πω την αλήθεια, δεν μπαίνω ποτέ στη διαδικασία να σκεφτώ ποιο θα πάει πάνω από το άλλο…»

Οπότε δεν σε αγχώνουν τα νούμερα τηλεθέασης;
 «Σαφώς και με αφορά να πηγαίνουμε καλά, αλλά τίποτα παραπάνω.»

Έχεις εντοπίσει κοινά στοιχεία με τον ρόλο της «Αλεξάνδρας»; «Από την αρχή είδα ότι η “Αλεξάνδρα” έχει κάτι που έχω και εγώ. Είμαι  ένας άνθρωπος που εμπιστεύεται και αγαπάει τους ανθρώπους, αλλά και ζει μέσα από αυτούς. Φοβάμαι ότι ως μάνα θα κακομάθουν και τα παιδιά μου (γέλια)».

Έχεις εμπιστευτεί άτομα  που να μην άξιζαν την εμπιστοσύνη σου; «Ναι, αλλά δεν σημαίνει κάτι».

Πιστεύεις ότι υπάρχουν γυναίκες που να βιώνουν αντίστοιχες καταστάσεις όπως η «Αλεξάνδρα»;
 «Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, αλλά σχετικά με το παιδί δεν μπορώ να σκεφτώ γιατί είναι κάτι πιο ακραίο. Σε σχέση όμως με το ότι τους απατάνε οι άντρες τους ή ότι βλέπουν ένα πρόσωπο που στην πραγματικότητα δεν είναι, σε άλλα επίπεδα σίγουρα».

Έχεις βρεθεί σε αντίστοιχη θέση ή να έχεις δείξει ένα άλλο πρόσωπο;
 «Όχι, αλλά μπορεί να μην το ξέρω (γέλια). Επίσης, δεν είχα δημιουργήσει τέτοιες σχέσεις ποτέ». 

Η απόφαση ανάμεσα σε ένα ζευγάρι ώστε να χωρίσουν είναι εύκολη υπόθεση; Και ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά στη μέση.
 «Δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά από κάποια στιγμή και μετά πρέπει να ληφθεί η απόφαση που πρέπει, πρώτον για χάρη των ανθρώπων που υπάρχουν ή δεν θα υπάρχουν μαζί, αλλά και τον μεγάλο αντίκτυπο που θα έχει στα παιδιά. Το να είσαι καλά με τον άνθρωπο σου, έχει μεγάλη σημασία για τη σχέση σου με τα παιδιά. Όταν ζεις με έναν άνθρωπο, είσαι χάλια και τα παιδιά ζουν μία φρίκη, τότε είναι ανθρώπινο να χωρίσουν».

Αν σου συνέβαινε παρεμφερές περιστατικό, θα προχώραγες στο διαζύγιο ή θα το πάλευες;
 «Αν δεν συμβεί –χτύπα ξύλο- δεν μπορώ να σου πω, αλλά η βασική αρχή μου είναι να συζητάω».

Είναι καλύτερα να επιστρέφεις στο παρελθόν ή να παλεύεις για το παρόν; Σε βλέπουμε να έχεις επιστρέψει στην αγκαλιά ενός εφηβικού έρωτα (σ.σ. Κίμωνα).
 «Δεν έχει να κάνει με το παρελθόν, το παρόν ή με το μέλλον, αλλά με τις καταστάσεις που ζεις. Θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος που παλεύω για όλα στη ζωή μου, από εκεί και πέρα όμως είναι πολύ σχετικό».

Κατά πόσο είναι εφικτό να διατηρηθούν οι ισορροπίες σε μία σχέση, όταν βασίζονται στο ψέμα;

Τάκης Ζαχαράτος: «Είμαι ανοιχτός στις προσκλήσεις και τις προκλήσεις»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Συνδυάζει τη λάμψη με το ταλέντο, ενώ τη φετινή σεζόν έχει «σπάσει» κάθε ρεκόρ, αφού παραπάνω από 50.000 θεατές έχουν πάει στο Θέατρο Αλίκη για να τον απολαύσουν στην παράσταση «I am what I am». Ο λόγος για τον Τάκη Ζαχαράτο, ο οποίος μας κάνει έναν απολογισμό για τη φετινή σεζόν, τα πρόσωπα που θα ήθελε να μιμηθεί, την τηλεόραση, αλλά και το γέλιο στη ζωή του.

Βρισκόμαστε λίγο πριν το τέλος της φετινής καλλιτεχνικής περιόδου. Κάνε μας έναν απολογισμό…Δυστυχώς φέτος δεν κατάφερα να παρακολουθήσω πολλά θεάματα λόγω της παράστασης που παρουσιάζω στο θέατρο ‘’ΑΛΙΚΗ’’. Ξεκίνησα σχεδόν από τους πρώτους στις 10 Οκτωβρίου δηλαδή και θα τελειώσω από τους τελευταίους δύο εβδομάδες μετά το Πάσχα στις 19 Μαΐου.  Ο χρόνος μου όπως καταλαβαίνεις είναι  πολύ περιορισμένος, γιατί αυτό που κάνω φέτος  έχει έναν υψηλό βαθμό δυσκολίας. Είμαι μόνος μου πάνω στην σκηνή με 6 μουσικούς για δυόμισι ώρες από Τετάρτη μέχρι Κυριακή. Αυτό σημαίνει ότι  πρέπει να προσέχω πολύ τον εαυτό μου και την φυσική μου κατάσταση για να μην κρυώσω και αναβληθεί  καμία παράσταση. Θέλει δηλαδή αυστηρά στρατιωτική πειθαρχία. Έτσι τον φετινό χειμώνα τον πέρασα με πολύ γυμναστική, αφωνία και εντός σπιτιού.

Παραπάνω από 50.000 άτομα έχουν παρακολουθήσει την παράσταση «I am what I am». Περίμενες αυτή την επιτυχία;Με μια και μόνο λέξη Όχι. Το νούμερο μοιάζει πραγματικά ασύλληπτο για τους καιρούς ‘’πολέμου’’ που ζούμε. Ευχαριστώ όλο τον κόσμο που με τίμησε με την παρουσία του και συνεχίζει να με τιμά και να έρχεται καθημερινά στο θέατρο ‘’ΑΛΙΚΗ’’ για να με δει. Όταν αποφάσισα να κάνω αυτό το σάλτο μορτάλε σε ένα θέατρο 500 καθισμάτων είπα ότι και το μισό να καταφέρω να γεμίσω θα είναι μεγάλη επιτυχία. Η πραγματικότητα όμως  ξεπέρασε και τα πιο τρελά μου όνειρα . Μεγάλη δύναμη όμως άντλησα και από την αγάπη μου και την σκέψη μου στην Αλίκη, την οποία αισθάνομαι εδώ παρούσα κάθε βράδυ να παρακολουθεί την παράσταση και χαίρεται μαζί μας. Λυπάμαι πολύ που στις 19 Μαΐου  θα αποχωριστώ το θέατρο ‘’ΑΛΙΚΗ’’ που φέτος μου έδωσε τόσες συγκινήσεις και την μεγαλύτερη καλλιτεχνική επιτυχία της καριέρας μου μέχρι σήμερα. Ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να με αξιώσει ο Θεός να ξαναγυρίσω εδώ με μια παράσταση αντάξια με αυτές  που ανέβαζε και θα ήθελε και η ίδια η Αλίκη από εκεί ψηλά να βλέπει να παίζονται στο θέατρο της. 

Εκτός από καλλιτέχνες, μιμείσαι και πολιτικά πρόσωπα. Έχεις δεχθεί τηλεφωνήματα… ενόχλησης;Όχι δεν με έχει ενοχλήσει κανείς στην φετινή μου παράσταση. 

Ποια πρόσωπα θα ήθελες να μιμηθείς προσεχώς;Μαρία Κάλας και Χαρούλα Αλεξίου. Δυο σπουδαίες προσωπικότητες δυο γυναίκες που λάτρεψα και λατρεύω. Δύσκολο εγχείρημα που πιστεύω κάποια στιγμή να το τολμήσω. Θέλει όμως πολύ υπομονή επιμονή και δουλειά. Αν νοιώσω έτοιμος θα το κάνω…

Πως κρίνεις την κατάσταση στην Ελλάδα –και πλέον!- και στην Κύπρο;

Έχουμε πόλεμο χωρίς συζήτηση.

Όλο αυτό που συμβαίνει σε έχει κάνει να χάσεις το γέλιο σου;Με έχει θυμώσει με έχει βγάλει εκτός εαυτού. Κάθε μέρα που πηγαίνω στο θέατρο και βλέπω να προστίθενται όλο και καινούργιοι συμπολίτες μας στις χιλιάδες που ψάχνουν στα σκουπίδια για λίγο φαγητό η με το κεφάλι τους χαμηλωμένο να σου απλώνουν το χέρι για μια μικρή βοήθεια νοιώθω βαθειά ντροπή για αυτό που μας συμβαίνει. Όπως όμως λέω σε ένα κομμάτι της φετινής μου παράστασης σαν Αλίκη: ‘’Το πιστεύω μου είναι, ότι μέρες που δεν ονειρευόμαστε και δεν γελάμε, είναι μέρες που δεν τις ζούμε. Και τώρα που o ελληνικός λαός δοκιμάζετε, να μην ξεχνά πόση λεβεντιά κουβαλάει. Να έχει το κεφάλι ψηλά στο φως του ήλιου και όχι στα σκοτάδια που θέλουν κάποιοι να κοιτάμε’’.

Έχεις αναγκαστεί να κάνεις «εκπτώσεις» στην καθημερινότητα σου;Πολλές όπως κάθε άνθρωπος  νομίζω.

Θα σε ενδιέφερε η επιστροφή σου στην TV;

Δημήτρης Μαυρόπουλος: «Το θέατρο είναι πολιτική πράξη»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Ο Δημήτρης Μαυρόπουλος επί 37 χρόνια έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα στο σανίδι, ενώ έχει δώσει δυναμικό «παρών» σε τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες. Συναντήσαμε τον γνωστό ηθοποιό στο «Pasaji» (Στοά Σπυρομήλιου) και συζητήσαμε για τη φετινή σεζόν, τις οικονομικές απολαβές, αλλά και την πολιτική εν έτη 2013. 

Κάντε μου έναν απολογισμό για τη φετινή σεζόν. Πώς αισθάνεστε που είχατε και φέτος δουλειά;

Οι ηθοποιοί δεν έχουμε κανένα πρόβλημα αγωνίας, γιατί το ζούμε συνέχεια, καθώς ψάχνουμε δύο φορές το χρόνο για δουλειά. Σε όλη αυτή τη πτώση της τηλεόρασης, στον περιορισμό των παραστάσεων, είναι γεγονός ότι βρίσκονται ηθοποιοί εξαιρετικής αξίας και ιστορίας χωρίς δουλειά . Σημασία δεν έχει να έχεις δουλειά, αλλά τι δουλειά θα κάνεις και πόσο καλά θα την κάνεις.

 Φέτος είναι ότι χειρότερο έχουμε ζήσει μέχρι τώρα. Ωστόσο ο κόσμος τίμησε το θέατρο με τον καλύτερο τρόπο. Ο κόσμος πάντα μας ταΐζε και μας φρόντιζε. Μας τιμά  με την παρουσία του και πληρώνει. Έτσι υπάρχουν τα θέατρα και οι καλλιτέχνες. Η φετινή χρονιά πέρα από τις δυσκολίες  ήταν αισιόδοξη και δυνατή.  Καταλαβαίνουμε την αγωνία που ζουν κάποιοι που απολύονται ή κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους, αλλά πιστεύω δεν μπορούμε να το λύσουμε συζητώντας . Πρέπει να είμαστε πιο μάχιμοι, γιατί έρχονται και τα χειρότερα…

Γενικά, είστε αισιόδοξος;

Πάντα! Εγώ έχω μία αρχή: Αν είμαι γερός όλα θα τα κάνω. Αρκεί να μην βιαζόμαστε και να μην διεκδικούμε περισσότερα από αυτά που μας ανήκουν. Για μένα αυτό που μου ανήκει στη ζωή, αλλά και στον καθένα μας, είναι αυτό που μας κάνει ωφέλιμους, χρήσιμους και μας εξυπηρετεί. Πρέπει να σταματήσουμε τη ζωή του «φαίνεσθε», αλλά του «είσαι». Πρέπει να φαίνομαι; Γιατί; Πρέπει να είμαι!  Αυτός είναι ο λόγος που φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση: Ζήσαμε ένα ακριβό και μεγάλο όνειρο και αδιαφορήσαμε για   την καθημερινότητα μας ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ πολύ πιο  σημαντική και φθηνή.

Έχουν χαθεί οι ανθρώπινες αξίες στο γενικότερο πλαίσιο της κρίσης;

Το αξιακό σύστημα του καθενός δεν μπορεί να είναι ελαστικό και να αυξομειώνεται ανάλογα με τις εποχές. Κατά την ταπεινή άποψη μου, πιστεύω ότι το αξιακό σύστημα   πρέπει να το υπηρετείς καθημερινά. Κάποιοι  δεν ήταν ώριμοι να αντιμετωπίσουν αυτή την ευμάρεια, όπου την είδαν ως όχημα ζωής. Μόνο που κατέβηκαν νωρίς και ξέμειναν ξυπόλητοι και γυμνοί. Δύσκολη τώρα η διαδρομή. Δεν είναι όλα χρήμα, επίδειξη, πλούτος, αλλά επικοινωνία, επαφή με τον κόσμο, χαρά και κατανόηση με τους  ανθρώπους. Τη σύμπνοια και την έγνοια μεταξύ μας τα θεωρώ πολύ σημαντικά!

Εκτός από το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, δεν έχει σημασία και να πληρώνεται ένας ηθοποιός;

Πληρωνόμαστε.  Παρ’ όλες τις δυσκολίες.  Έχουμε πολύ υψηλό επίπεδο θεάτρου στο παγκόσμιο θεατρικό χάρτη. Με τους καλλιτέχνες σε οποιαδήποτε μορφή της τέχνης που προσπαθούν για το καλύτερο με πολλές επιτυχίες, η επιβίωση είναι αναλογική. Ούτε οι παλαιότερες υπερβολές, αλλά ούτε και η μιζέρια βοηθούν σήμερα κανέναν μας. Ούτε και η ευκαιρία που βρήκαν αρκετοί να κλαίγονται και να εκβιάζουν κόβοντας μισθούς. ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ δεν ζητιανεύουμε…..

Τη Τέχνη και την υποκριτική σου αξία δεν την πληρώνεσαι μονό  σε χρήματα, αλλά σε ρόλους και με την αποδοχή του κόσμου και των συναδέλφων. Τα υπόλοιπα είναι ΤΙΠΟΤΑ…

Είστε ικανοποιημένος από τα λεφτά που έχετε βγάλει από τη δουλειά σας;

Έζησα και ζω με αξιοπρέπεια. Φρόντισα να μη χρωστάω σε κανέναν –με  χρωστάνε και δεν χρωστάω. Είμαι καλά. Στη σημερινή εποχή που τίθεται θέμα επιβίωσης είναι καλό να είσαι μαζεμένος.

Ποια είναι η μεγαλύτερη υπερβολή που έχετε κάνει;

Στη ζωή μου, δεν έκανα υπερβολές, αλλά μισώ τσιγκούνηδες, τους μίζερους και τους ανθρώπους που δεν έχουν χιούμορ –αν βρεθεί κάποιος που να μην έχει χιούμορ, όχι μόνο να μην κάνει παρέα μαζί μου, αλλά να μην κυκλοφορεί σε απόσταση3 χλμ.

Ωστόσο στην «Τρελή, τρελή σαραντάρα» υποδύεστε ένα τσιγκούνη…

Δημήτρης Καταλειφός: «Ήμασταν σε μία ροζ πραγματικότητα»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Το δηµοσιoφραφικό κλισέ «ο καλλιτέχνης που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις» δηµιουργήθηκε για ανθρώπους σαν τον ∆ηµήτρη Καταλειφό. Έπειτα από 40 χρόνια στο σανίδι, φέτος παρουσιάζει την «Ολεάννα» του Ντέιβιντ Μάµετ και µας µιλάει για την εκπαίδευση, την ανάγκη για εξουσία αλλά και για το πώς καταφέρνει να ζει µε τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και προ κρίσης.

Σε μία δύσκολη περίοδο  που ο κόσμος αναζητά το γέλιο, εσείς παρουσιάζετε ένα ιδιαίτερο και «βαρύ» έργο. Πώς επιλέξατε την «Ολεάννα»;

Δεν θα το έλεγα βαρύ, αλλά βαθύ και πολιτικό. Πιστεύω ότι σε εποχές κρίσης, όπως αυτή που περνάμε τώρα, ο θεατής χρειάζεται να ξανά σκεφτεί και να ξανά αισθανθεί πράγματα, αλλά και να προβληματιστεί.
Το έργο διαπραγματεύεται πολύ σημαντικά προβλήματα των ημερών μας. Υπάρχουν πολλές παραστάσεις στην Αθήνα, που ενώ παίζουν απαιτητικά έργα και μεγάλων συγγραφέων, πάνε πολύ καλύτερα από τα λεγόμενα κωμικά.

Αν και πρωτοπαρουσιάστηκε πριν από 22 χρόνια, η υπόθεση είναι σαν να γράφτηκε σήμερα…Ο Μάμετ είναι ένας συγγραφέας πραγματικά του καιρού μας, καθώς διαπραγματεύεται θέματα που έχουν σχέση με τη κοινωνία, το άτομο, το φόβο, την ανασφάλεια που του γεννάνε διάφοροι θεσμοί. Στην «Ολεάννα» παρουσιάζει έναν καθηγητή και μία φοιτήτρια, όπου ο καθένας ζητάει να βρει μία θέση για να πετύχει σε έναν ανταγωνιστικό, απειλητικό κόσμο για να εξασφαλιστεί. Υπάρχει μία πολύ μεγάλη αντιπαράθεση και σύγκρουση μεταξύ τους, αφού ο ένας αποτελεί εμπόδιο για το προχώρημα του άλλου. Αυτή η σύγκρουση είναι ανελέητη. Όλα ξεκινάνε από τον φόβο που έχει ο άνθρωπος μες στην κοινωνία και που αναγκάζεται να βγάλει τα πιο ζωώδη ένστικτα του, για την επιβίωση και την ασφάλεια.

Ουσιαστικά τον καθηγητή τον καθηγητή διακατέχει μία τάση ματαιοδοξίας. Εσείς έχετε περάσει από αυτό το στάδιο; Φοβάστε τον ανταγωνισμό;Ο χώρος του θεάτρου ειδικά στις μέρες μας είναι πιο δύσκολος, αλλά η Τέχνη έχει έναν ευγενή και καλό σκοπό. Είχα την τύχη να συνεργάζομαι επί πολύ καιρό σε ίδιους χώρους, που δημιουργούσαν λίγο οικογενειακό περιβάλλον. Ήμουν προστατευμένος από θιάσους που είχαν μία διάρκεια.
Από τα 40 χρόνια που δουλεύω, τα τρία τελευταία περιπλανιέμαι λίγο περισσότερο και έτσι δεν έχω νιώσει την άγρια ανταγωνιστικότητα, όπως άλλοι ηθοποιοί.

Από αυτά τα τρία χρόνια «περιπλάνησης», έχετε νιώσει ανασφάλεια;Ζούμε αυτή την κρίση που έχει χτυπήσει όλους τους χώρους –και επειδή το θέατρο ήταν ήδη ένας χώρος ανασφάλειας, τώρα έχει υπέρ- διπλασιαστεί ο κίνδυνος. Πολλοί ηθοποιοί δεν πληρώνονται ή προσλαμβάνονται με ερασιτεχνικούς όρους ή πληρώνουν για να κάνουν μία παράσταση. Το επάγγελμα του ηθοποιού –μαζί με κάποια άλλα- έχουν πληγεί πάρα πολύ. Το αντιφατικό είναι ότι ο κόσμος μες στην κρίση, πάει στο θέατρο και το προστατεύει ακόμα.

Αυτή η 40χρονη πορεία, τι «γεύση» σας έχει αφήσει;Μου έχει αφήσει μία πολύ ευχάριστη, γιατί τα περισσότερα πράγματα που έχω κάνει με αντιπροσώπευαν, τα ήθελα, τα πίστευα. Έχω παίξει σε έργα συγγραφέων που αγαπώ και θαυμάζω απεριόριστα. Νιώθω πολύ συνεπής με τον εαυτό μου και αυτό μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση. Δεν έχω κάνει κάτι που να μην πιστεύω, άσχετα που μπορεί να μην αμοίβεται τόσο οικονομικά, αλλά τουλάχιστον νιώθω αξιοπρεπής.

Τι έχει αλλάξει στη ζωή σας, εν μέσω κρίσης;Έχουν συμβεί δύο πράγματα: Η μεγαλύτερη οικονομική ανασφάλεια απ’ ότι είχα παλαιότερα και μεγαλύτερο πείσμα για δουλειά. Μέσα στην γκριζάδα που έχει η Ελλάδα και η Αθήνα, στην οποία ζω, το καταφύγιο μου είναι να δουλεύω πολύ –είτε αμοίβομαι, είτε όχι. Δεν θέλω να με ρίξει η κρίση προς τα κάτω. Δεν θέλω να πάθω κατάθλιψη, ούτε να κλαίω τη μοίρα μου όπως κάνουμε όλοι. Νοιώθω πολύ ενεργητικός και μάχιμος. Πρέπει να έχεις δουλειά, ακόμα κι αν αμοίβεσαι λιγότερο ή σχεδόν καθόλου, γιατί η δουλειά είναι υγεία για το μυαλό και την ψυχή μας.

Ο Αποστόλης Τότσικας σε μία ανατρεπτική, ροκ συνέντευξη!!

Ο Αποστόλης Τότσικας παραχώρησε μια συνέντευξη γεμάτη μουσική και heavy metal στο rockyourlife.gr και ανακοινώνει πως θα είναι ο νέος ντράμερ ενός ελληνικού συγκροτήματος, των "Need".

Όσοι γνωρίζετε τον Αποστόλη θα γνωρίζετε επίσης και την μεγάλη του λατρεία για την μουσική, και ειδικά την ροκ. Ο ίδιος μίλησε στο rockyourlife.gr, στο οποίο εκτελεί και χρέη..αρθογράφου εδώ και μερικούς μήνες με την δική του μόνιμη στήλη, για την πρώτη του επαφή με την μουσική στον Βόλο, τα ακούσματά του, τους..."heavy metal" ρόλους του και την ελληνική ροκ μουσική.

Επίσης, μας αποκάλυψε πως θα είναι ο νέος ντράμερ του ελληνικού συγκροτήματος "Need" με live εμφανίζεις και άλμπουμ να έρχονται, και φυσικά δε θα μπορούσε να αντισταθεί στα αγαπημένα του ντραμς, στα οποία μας έδειξε και το πολύ καλό του ταλέντο.

Δείτε παρακάτω την συνέντευξη :

Πάνος Βλάχος: «Οι φίλοι είναι ο καθρέφτης μου!»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Στα 27 του, ξέρει ποιος είναι, που πάει και τι θέλει να κάνει! Έχοντας κερδίσει το καλύτερο «λαχείο» της φετινής σεζόν, συναντήσαμε τον Πάνο Βλάχο στο φιλόξενο bar “The Gin Joint” -απέναντι από το Θέατρο Μουσούρη στην πλατεία Καρύτση- και μας μιλά για την κρίση, τις ανατροπές, για το ξεκαθάρισμα στον χώρο της υποκριτικής, για τη φιλία και τον έρωτα. 


Παίζεις, χορεύεις, τραγουδάς, «τσαλακώνεσαι» στη σκηνή του θεάτρου «Μουσούρη»! Τι άλλο δεν έχουμε δει ακόμα και μας το επιφυλάσσεις για τη συνέχεια;
Μου αρέσουν όλα αυτά –και να τσακώνομαι πάρα πολύ! Τι άλλο θα κάνω; Να είμαι γερός, δυνατός, να έχω έμπνευση -να κάνω ωραία πράγματα- και να συνεργάζομαι με ανθρώπους που έχουν κι αυτοί έμπνευση! Χαίρομαι να συνεργάζομαι και να γνωρίζω ανθρώπους που να «παίρνω» από αυτούς την ενέργεια τους και να την τροφοδοτώ στη δικιά μου. Να κάνω πράγματα που είναι φαινομενικά δύσκολα για μένα, που δεν έχω συνηθίσει. Με βοηθάνε να ταξιδεύω και να ζω διαφορετικές ζωές. Αυτός είναι ο σκοπός που έγινα ηθοποιός. Όχι για να κάνω τον εαυτό μου ή κάτι αναμενόμενο. Μακάρι να έχω ευκαιρίες και να κάνω πράγματα μη αναμενόμενα!

Μπορούν να υπάρξουν ευκαιρίες για ανατρεπτικά πράγματα;
Για να κάνεις κάτι ανατρεπτικό, πρέπει να ανατρέψεις κάτι: Μία εικόνα, ιδέα, κατάσταση, οτιδήποτε. Αν έχεις βάλει στόχο τι θα ανατρέψεις, νομίζω ότι πάντα θα υπάρχει χώρος για ανατροπές, είτε εσωτερικές είτε εξωτερικές. Για μένα η κρίση είναι, ίσως, και ευκαιρία! Σήμερα που συζητάμε, εγώ είμαι σε μία δημιουργική φάση, όχι οικονομικής δημιουργίας, αλλά πνευματικής και καλλιτεχνικής. Δυστυχώς, την εποχή που ζούμε, δεν φέρνει κάποια οικονομικά οφέλη που θα έφερνε τα προηγούμενα χρόνια. Ίσως και να μου βγει σε καλό!
Η κρίση δεν με πειράζει, αλλά μερικές φορές με στεναχωρεί, σκεπτόμενος τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε. Όποτε το σκέφτομαι, θυμώνω με τον εαυτό μου, και λέω «είσαι σε λάθος δρόμο! Φύγε από εκεί». Δημιουργικοί άνθρωποι θα υπάρχουν είτε υπάρχει κρίση, είτε πόλεμος. Απλά, τα πράγματα θα βγαίνουν στην επιφάνεια με μεγαλύτερη δυσκολία. Υπό αυτή την έννοια, ίσως, έχει και ενδιαφέρον…

Με βάση τα παραπάνω, μπορεί να υπάρξει ένα ξεκαθάρισμα για τους ταλαντούχους και μη;
Ποιος είναι ταλαντούχος και ποιος όχι, το δείχνει ο χρόνος και η πορεία. Αυτό συζητάμε με συναδέλφους στο θέατρο, στα καμαρίνια και με όποιους ανθρώπους εκτιμώ και μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί τους. Αυτή είναι η πηγή των συζητήσεων μας: Τότε φαίνεται ποιος είσαι και τι κάνεις! Πίστεψε με, η απάντηση εκεί διαμορφώνεται: Ο χρόνος δείχνει. Όταν έχεις απόσταση από τα πράγματα πως κάνεις μία δουλειά, την επόμενη χρονιά της δίνεις την αξία που είχε και τα βλέπεις πιο καθαρά. Μετά από κάποια χρόνια, θα φανεί ποιος είχε αξία, όραμα. Εμένα αυτό με προβληματίζει… να έχω όραμα, ένα στόχο και μία πορεία.
Τώρα, αν θα γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα ή όχι, δεν θα το πω εγώ, γιατί δεν είναι η θέση μου, ούτε η δουλειά μου. Μέσα μου υπάρχουν κάποιες φωνές και για να σου είμαι ειλικρινής, θυμώνω και εκνευρίζομαι με πράγματα που βλέπω και με ανθρώπους που στα συντρίμια ενός lifestyle και περασμένων μεγαλείων, ακόμα, φοράνε ένα βρώμικο στέμμα χωρίς μπιζού, διαμάντια, σπασμένο και ακαλαίσθητο! Με θυμώνει, αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που θα εκθρονίσει, θα θέσει τα πράγματα στη σωστή θέση τους! Ο χρόνος είναι αυτός που θα το κάνει…

Είσαι ικανοποιημένος από την πορεία σου;
Πάντα είμαι ανικανοποίητος και πάντα με ταλανίζει το ερώτημα αν κάνω καλά τη δουλειά μου, αν έχω ταλέντο και αν είμαι επαρκής. Μερικές φορές λέω, ότι σιγά και σταθερά. Είναι ξεκάθαρος ο στόχος μου το τι θέλω να κάνω: Ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, να είμαι στη διαδρομή του ηθοποιού και όχι να βάζω την ταμπέλα είμαι καλός ή κακός. Όσο κι αν έχω τεράστιες ανασφάλειες μέσα μου, μου αρκεί να γνωρίζω ότι είμαι στη διαδρομή να γίνω ηθοποιός και κάποια στιγμή να αισθανθώ τον κόσμο, όπως οι μεγάλοι καλλιτέχνες τους οποίους θαυμάζω και μελετάω. Ίσως και να μη γίνω ποτέ ούτε ηθοποιός, ούτε καλλιτέχνης! Μου αρκεί να στηθώ γύρω από το μέλι, στη φάση που είμαι, όπως οι μέλισσες. Μου αρκεί να ξέρω που τοποθετούμαι και να προσδιορίζω ή να επαναπροσδιορίζω τον εαυτό μου σε αυτό που κάνω. Σιγά-σιγά να δείχνει ο εαυτός μου, οι δεξιότητες ή ικανότητες μου τι άλλο μπορώ να κάνω και να «μεγαλώνω».

 Διαβάστε παρακάτω την υπόλοιπη συνέντευξη :

Παναγιώτης Πετράκης:«Οι ερωτικές επιλογές του καθενός είναι προσωπικό του θέμα»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Συνδυάζει με επιτυχία την υποκριτική και το τραγούδι, ενώ κλέβει τις εντυπώσεις με τη σκηνική του παρουσία σε ό,τι κάνει. Ο λόγος για τον Παναγιώτη Πετράκη, ο οποίος μιλά στη citypress.gr για την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί και για τη σημερινή, δύσκολη κατάσταση,για τα επαγγελματικά του σχέδια και την ομοφυλοφιλία.

 «Ένας κάποιος Παράδεισος». Μία παράσταση που ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο και  βρίσκεται σ’ εξέλιξη, ενώ το κείμενο αφορά τη ζωή του Ζαν Ζενέ…Η παράσταση, αυτή, είναι μία ιδέα της Βάνας Πεφάνη. Ουσιαστικά, είναι η δική της ανάγνωση πάνω στο έργο του Ζαν Ζενέ, "Ο καβγατζής της Βρέστης, μαζί με κάποια άλλα κείμενα του συγγραφέα αλλά και με τη φυσική του παρουσία στο έργο. Έτσι, γράφτηκε το «Ένας κάποιος Παράδεισος» από τη Βάνα, το οποίο ανέβηκε σε μία πρώτη μορφή στην Πάτρα πέρσι τον Μάρτιο, ενώ στη τωρινή του μορφή παρουσιάστηκε αρχές Σεπτεμβρίου ως "Ένας κάποιος Παράδεισος 2", μία παράσταση σε εξέλιξη. Λόγω ενός ατυχήματος της Βάνας, κατέστη αδύνατο να συνεχίσουμε… Τώρα βρέθηκε ο κατάλληλος καιρός, για να ξανά ανέβει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Ποια ήταν τα στοιχεία που σε κέντρισαν και είπες το «ναι» στην εν λόγω πρόταση;Καταρχήν το έργο του Ζενέ, ο ρόλος που είναι πολύ προκλητικός, γιατί είναι κόντρα σε ότι μ’ έχει συνηθίσει ο κόσμος –είναι ο πιο «κακός» χαρακτήρας που έχω παίξει ποτέ, καθώς είναι συναισθηματικά ανάπηρος- και νομίζω ότι συγκεντρώνει όλα αυτά τα στοιχεία που αποτελούν τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης.

Πιστεύεις ότι όλοι έχουμε σκοτεινά στοιχεία στον χαρακτήρα μας;
Σκοτεινά στοιχεία υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους! Το θέμα είναι κατά πόσο επιτρέπουμε σ' αυτά να βγαίνουν στην επιφάνεια ή πόσο τα κρατάμε φυλαγμένα.

Εσύ έχεις βρει κάποια «σκοτεινά» στοιχεία στον χαρακτήρα σου που να τα ‘χες κρυμμένα; Φαντάζομαι πως και εγώ έχω στοιχεία που θα μπορούσαν να θεωρηθούν εν δυνάμει (να είναι) «κακουργηματικά», αλλά δεν μ’ ενδιαφέρει να επικεντρώνομαι σ’ αυτά. Η φιλοσοφία μου στη ζωή, είναι ό,τι ωραίο περιστρέφεται γύρω από την αγάπη. Δεν μ’ ενδιαφέρει να αναλωθώ στη σκοτεινή μου πλευρά. Ως ηθοποιός, όμως, είναι πολύ ωραίο να εξερευνήσεις και αυτό το κομμάτι.

Η αγάπη παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή σου;Ουσιαστικό ρόλο, ζωτικό! Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να αγαπάω και να αγαπιέμαι!

Στο έργο υποδύεσαι ένα ναύτη, ο οποίος αποτελεί τον μοιραίο έρωτα γι’ άντρες και γυναίκες. Ένας προκλητικός ρόλος για σένα. Είχες ενδοιασμούς;Όχι, κανέναν! Μου αρέσει να δοκιμάζω καινούρια πράγματα, αλλά και τις δικές μου αντοχές. Είναι καλό για έναν ηθοποιό να ξεπερνάει τα όρια του, τα όρια της ντροπής… Αυτό που το κοινωνικό σύνολο μας έχει «φορέσει». Οι ηθοποιοί μπαίνουμε σε καταστάσεις που ποτέ μας δεν θα μπαίναμε στη πραγματική μας ζωή, οπότε μου αρέσει να φτάνω μέχρι τα άκρα στην Τέχνη μου!

Έχεις φτάσει ποτέ στα άκρα;Δεν είμαι άνθρωπος, γενικώς, των άκρων. Όταν δω ότι πράγματα δεν συμφωνούν είτε με τη νοοτροπία μου, είτε με τα θέλω μου, απλώς αποχωρώ. Δεν μου αρέσουν οι συγκρούσεις και οι εντάσεις. Λατρεύω πολύ την ηρεμία στη ζωή.

Υπάρχουν πολλές σκηνές βίας, σεξ και ομοφυλοφιλίας. Υπήρξε κάποια που να δυσκολεύτηκες ή να σ’ έφερε σε δύσκολη θέση;Ίσως μία σκηνή, στην οποία –ουσιαστικά- βιάζω μία κοπέλα. Το να καλούμαι να κάνω ένα δράστη, σ’ ένα βιασμό, μου είναι εντελώς απεχθές! Μου ήταν δύσκολο ως ένα σημείο, αλλά νομίζω ότι μου βγήκε καλά.

Στην Ελλάδα, το θέμα της ομοφυλοφιλίας, οι περισσότεροι το αντιμετωπίζουν με ταμπού. Που πιστεύεις ότι οφείλεται; Πρέπει κάποιος να μιλάει «ανοιχτά» για τις ερωτικές επιλογές του;

Αλέξανδρος Μπουρδούμης: «Η αγάπη αποτελεί τη “βενζίνη” της ημέρας»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Μετρά 17χρόνια στον καλλιτεχνικό χώρο και έχει δοκιμαστεί σε όλα τα είδη του θεάτρου. Ο λόγος για τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη, ο οποίος μιλά στη «City Press» για τη συνεργασία του με τον Πέτρο Φιλιππίδη, για τον «ρόλο» του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, για τον ρόλο του έρωτα στη ζωή του, καθώς και για την αντιμετώπιση της προσωπικής του ζωής από τα media.



Δίνεις το «παρών» μέσα από τα «Κλεμμένα όνειρα», αλλά και θεατρικά στον «Υπηρέτη με δύο αφεντικά». Ποια τα συναισθήματα σου που «χτυπάς» στα δύο πιο «ισχυρά» μέσα προβολής;
Αισθάνομαι τυχερός σε μία τόσο δύσκολη περίοδο! Από την άλλη, όμως, θεωρώ ότι δεν είναι μόνο θέμα τύχης, αλλά και συνεχούς δουλειάς τα τελευταία χρόνια, καθώς και σωστής διαχείρισης των όποιων ευκαιριών μου έχουν δοθεί όλα αυτά τα χρόνια στη δουλειά.
Όσο περνάει από το χέρι μου, προσπαθώ να κάνω τις καλύτερες δυνατές επιλογές σε συνεργασίες, γιατί είναι εξίσου σημαντικό με ποιους παίζεις, όπως και τι παίζεις.
Χαίρομαι που και φέτος κάνω δύο διαφορετικά πράγματα. Από τη μία τα «Κλεμμένα όνειρα» που είναι λίγο πιο δραματική σειρά, σε σχέση με το θέατρο που είναι μία ξέφρενη κωμωδία με τον Πέτρο Φιλιππίδη. Είμαι με το ένα πόδι στο δράμα και με το άλλο στην κωμωδία και είναι πολύ συναρπαστικό αυτό...
Έχει υπάρξει συνεργασία που να έχεις μετανιώσει, επειδή σ’ ανάγκασαν να κάνεις κάποιου είδους «έκπτωση»;
Δεν έχω μετανιώσει, αλλά έχω βρεθεί σε δύσκολη θέση, όταν επέλεξα τη συγκεκριμένη συνεργασία επειδή πίστεψα πολύ σ’ αυτή! Όπως και στη ζωή δεν θα τα πάμε με όλους καλά. Έτσι, δεν θα μπορέσουμε να συνεργαστούμε και με όλους καλά. Άσχετα, αν υπάρχουν άλλες προθέσεις. Βέβαια, η δουλειά του ηθοποιού εξαρτάται πάρα πολύ από τον σκηνοθέτη. Εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα! Να συνεννοηθείς πολύ καλά με τον σκηνοθέτη και να βρεθούν οι κατάλληλες ισορροπίες, ώστε να πάρει από σένα το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Έχω δουλέψει με πολλούς και διάφορους σκηνοθέτες και έχω μάθει να «προσαρμόζομαι» στο πως δουλεύει ο κάθε σκηνοθέτης. Μου έχει κάνει πάρα πολύ καλό, γιατί μπορώ να βρίσκομαι σε ένα σχήμα που ενίοτε ονομάζεται εμπορικός ή ποιοτικός θίασος -βάζουμε ταμπέλες γιατί αναγκαζόμαστε, ώστε να ξεχωρίζουμε κατά κάποιο τρόπο.
Αν δεν πετύχει κάτι, είναι καλό, γιατί το έχεις ζήσει και αν σου τύχει κάτι αντίστοιχο θα ξέρεις πως θα το διαχειριστείς.
Μία χαρακτηριστική περίπτωση ήταν το «Έχω ένα μυστικό» που αφορούσε στη ζωή της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Θα ξανά έκανες βιογραφική δουλειά;
Ναι, βέβαια! Οι βιογραφικές σειρές είναι και οι αγαπημένες μου. Παρακολουθώ από δραματοποιημένα ντοκιμαντέρ στη τηλεόραση, μέχρι βιογραφικές ταινίες… Αμέσως θα έλεγα «ναι». Είναι πολύ ενδιαφέρον να υποδυθείς ένα αληθινό πρόσωπο και όχι ένα φανταστικό, στο μυαλό ενός συγγραφέα. Μπορεί η σειρά να μην είχε την τεράστια αποδοχή, αλλά ήταν πολύ καλή ευκαιρία για μένα, γιατί ερμήνευσα ένα σπουδαίο «ρόλο». Απ’ όλα έχεις να κερδίσεις κάτι! Θα ήμουν κουτός αν έλεγα ότι έχασα κάτι. Μπήκα στα βαθιά, να προσεγγίζω έναν εκρηκτικό χαρακτήρα, όπως ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, και μου δόθηκε η ευκαιρία να κινηθώ σ’ ένα μεγάλο υποκριτικό πλαίσιο.
Αισθάνεσαι περισσότερο δραματικός ή κωμικός ηθοποιός;
Και στο θέατρο, αλλά και στην τηλεόραση έχω παίξει αρκετές κωμωδίες, δίπλα σε σπουδαίους ηθοποιούς. Δεν μ’ αρέσει να βάζω ταμπέλα στον εαυτό μου, ούτε έχω φτάσει σε μία ηλικία που να μπορώ να πω ότι κάνω το ένα είδος ή το άλλο. Ευτυχώς, στο θέατρο, έχω περάσει από πάρα πολλά είδη: Από αρχαία τραγωδία μέχρι μιούζικαλ και από κλασσικό ρεπερτόριο μέχρι σύγχρονο ελληνικό έργο. Δοκιμάζεσαι και δουλεύεις καλύτερα τα εκφραστικά σου μέσα. Το κάθε είδος απαιτεί έναν διαφορετικό χειρισμό των εκφραστικών μέσων.
Σαν χαρακτήρας είμαι λίγο «έξω καρδιά», νομίζω ότι έχω μία τάση προς την κωμωδία, αλλά μου αρέσουν όλα τα είδη. Κάθε φορά που μου δίνεται μία ευκαιρία, προσπαθώ να την υπηρετώ σωστά. Η κωμωδία είναι πολύ δύσκολη, κακά τα ψέματα!
Είναι εύκολο να ισορροπήσει ένας ηθοποιός μεταξύ δράματος & κωμωδίας και εκτός δουλειάς;
Στη ζωή μας έχουμε τέτοια περιστατικά. Σε πολύ δραματικά περιστατικά, αν βγούμε απέξω μπορούμε να δούμε και την κωμική τους πλευρά ή και το αντίστροφο. Αυτό γίνεται και στην Τέχνη! Αν παρατηρήσουμε σωστά μία κωμική σκηνή, θα μπορούσε η ίδια σκηνή να είναι και μία πολύ δραματική, αντιστρέφοντας την πλευρά του νομίσματος. Είναι πολύ ωραίες δόσεις σε μία δραματική σκηνή να υπάρχει μία ανάλαφρη κατάσταση –σχεδόν να αυτοσαρκαζόμαστε.  Κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβεί και σ’ ένα κωμικό έργο. Οι μεγάλοι κωμικοί ηθοποιοί, το έχουν αυτό, όπως ο Σαρλό! Έχω κλάψει με τον Βέγγο, βλέποντας τον σε ταινίες. Αυτή η δοσολογία είναι καλή και στη ζωή και στη σκηνή!

 Διαβάστε παρακάτω την υπόλοιπη συνέντευξη :

Χάρης Ρώμας: «Θα περάσει πολύ χρόνος για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Ο Χάρης Ρώμας δίνει δυναμικό «παρών» στα θεατρικά δρώμενα και συνεχίζει ακάθεκτος, καθώς «αυτός ήταν πάντα ο προορισμός» του. Ο γνωστός συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης μιλά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στηcitypress.gr για το θέατρο και την υπερβολή που υπάρχει, καθώς και όσα διαδραματίζονται στη πολιτική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας του 2013.

Δίνετε το «παρών» στα θεατρικά δρώμενα με τέσσερα έργα. Κάντε μας έναν απολογισμό.

Τα έργα αυτά δημιουργήθηκαν πρώτιστα από καλλιτεχνική ανάγκη. Ασχολούμαι με την θεατρική συγγραφή πολλά χρόνια, ενώ τα τελευταία πέντε ιδιαίτερα έντονα. Πιστεύω ότι αυτός ήταν πάντα ο προορισμός μου και αυτή θεωρώ ότι είναι η κύρια ενασχόληση μου. 
Τα προηγούμενα χρόνια είχα υπερ-απασχοληθεί με την τηλεόραση και ήταν δύσκολο να μπορέσω να έχω τον θεατρικό λόγο και στίγμα που ήθελα και θέλω να έχω.

Υπήρξε μία τηλεοπτική υπέρ-κατανάλωση, λοιπόν,  για την οποία δεν μετανιώνω, γιατί και από εκεί έμαθα να γράφω αλλά με τελείως διαφορετικό τρόπο. Παράλληλα, ήρθα σ’ επαφή με το πλατύ κοινό, έκανα επιτυχίες όπως όλοι ξέρουν, ασχολήθηκα με το μέσο αυτό. Η τηλεόραση  θέλει τη δική της τεχνική και συγγραφικά και υποκριτικά για να την κατακτήσεις και να κάνεις διαχρονικές επιτυχίες.

Ο διακαής μου πόθος, όμως,  ήταν πάντα το θέατρο. Όταν αποφάσισα να αποκοπώ από τη τηλεόραση έγινε με δική μου απόφαση προ κρίσης. Το «Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο», μία –επίτηδες- διαφορετικού είδους δουλειά, ήταν το επιστέγασμα της τηλεοπτικής μου προσπάθειας για να κλείσει ένας μεγάλος κύκλος και να ασχοληθώ περισσότερο με το θέατρο.

Έτσι κι αλλιώς μετά ήρθε η κρίση που απέκοψε τους περισσότερους καλλιτέχνες από την τηλεόραση, γιατί δεν υπάρχουν λεφτά.

Το θέατρο το κάνετε μόνο από καλλιτεχνική ανάγκη;

 Το κάνω και για επιβίωση. Το κάνω γιατί αυτός είναι ο βασικός κορμός της δουλειάς μου, από την οποία θέλω να βγάζω το ψωμί μου. Αλλά και γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος για μένα για να επικοινωνώ με τον κόσμο. Παρατηρώ, σήμερα, ότι γίνονται χιλιάδες θεατρικές δουλειές! Όλοι γράφουν, παίζουν και σκηνοθετούν στο θέατρο και αυτό κάποιοι το χαρακτηρίζουν σαν θεατρική άνθιση. Εγώ δεν το βλέπω έτσι!  Άλλη η ανάγκη του να υπάρχω με κάθε τρόπο και άλλη του θέλω να εκφραστώ, καταθέτοντας κάτι επί της ουσίας. Είναι τελείως διαφορετικής ποιότητας αυτές οι δύο ανάγκες.

Αυτό που λέγεται, ότι τώρα με την κρίση θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και θα περάσουν όλα από ένα κόσκινο για να μείνουν στην επιφάνεια οι αληθινές αξίες, δεν το βλέπω να γίνεται σύντομα. Αντιθέτως, στο θέατρο μεγαλώνει η θολούρα, επεκτάθηκε υπερβολικά και πήρε την θέση της τηλεοπτικής ασυδοσίας των προηγούμενων χρόνων.

Είναι αδιανόητο να παίζουν 800 δουλειές ταυτόχρονα και τα μικρά θεατράκια που ξεφύτρωσαν παντού αντί να είναι φυτώρια νέων πρωτοποριακών τάσεων να φιλοξενούν ότι να 'ναι, μόνο και μόνο για να πληρώνουν το ενοίκιό τους. Σίγουρα υπάρχει και μία μερίδα καλλιτεχνών που έχουν γόνιμο προβληματισμό και αληθινή έμπνευση που παράγουν πραγματικό καλλιτεχνικό έργο. Αλλά είναι σχετικά λίγοι. Θα περάσει πολύ χρόνος για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι. Και όχι, όπως πιστεύουν πολλοί, ότι έφτασε η στιγμή που θα γίνει αυτό. 

Δεν πιστεύετε ότι στο πλαίσιο της γενικότερης κρίσης, θα γίνει το λεγόμενο ξεκαθάρισμα;

Δεν το πιστεύω, γιατί δεν το βλέπω. Αντίθετα, βλέπω να διογκώνεται μία καλλιτεχνική θολούρα, με το κοινό να είναι χαμένο μέσα σε εκατοντάδες πράγματα που άλλα πλασάρονται σαν καλλιτεχνικά αλλά δεν είναι, άλλα εμπορικά, τα οποία κατρακυλάνε στο φτηνό εμπορικό και στο μπινελίκι που είναι εύκολη λύση.

Έχετε νιώσει την ανησυχία, μήπως έρθει η ώρα να κάνετε εκπτώσεις στη δουλειά σας;

Καθόλου! Ακόμα και στη τηλεόραση που μπορεί να επανέλθω, θα εμφανιστώ  με ένα συγκεκριμένο project που το δουλεύω πολύ καιρό στο μυαλό μου,  πιστεύοντας ότι θα παρουσιάσω κάτι που είναι προσεγμένο και ωραίο, με πολύ καλούς συναδέλφους να συμπρωταγωνιστούν μαζί μου. Έχουμε σκοπό να κάνουμε αρκετές πρόβες –που στην τηλεόραση γίνονται σπάνια-, ώστε να αποδώσουμε τους ρόλους μας με όση μεγαλύτερη λεπτομέρεια γίνεται.

Επιπλέον, αν ήθελα να κάνω καλλιτεχνική έκπτωση, δεν θα συνεργαζόμουνα με ένα μικρό πειραματικό θέατρο γράφοντας και σκηνοθετώντας με πιθανότητα κέρδους πολύ μικρή. Παρόλο που το «Sex revolution» είναι sold out, σε ένα θέατρο 40 θέσεων που παίζουν 6 άτομα και έχουν δουλέψει τόσοι συντελεστές, είναι δεδομένο ότι δεν μπορείς να βγάλεις λεφτά.  Κανένα εμπορικό κριτήριο δεν θα μ’ έσπρωχνε σε ένα υπόγειο 40 θέσεων. Χαίρομαι, όμως, αφάνταστα με το αποτέλεσμα της δουλειάς μας. Ο καλλιτέχνης πρέπει να επενδύει στον εσωτερικό του κόσμο για να μπορεί να εξελιχθεί. Δεν περιμένω πάντα το άμεσο χρηματικό αντίτιμο, παρόλο που είναι δύσκολοι οι καιροί και εγώ στενεύομαι οικονομικά.

Μέσα στην πληθώρα των παραστάσεων που παρουσιάζονται, εσείς είστε ικανοποιημένος από την πορεία των δικών σας παραστάσεων;