Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο
Ο Νίκος Σιακούφης έφυγε από την Άρτα σε ηλικία 18 χρονών, προκειμένου να ακολουθήσει αυτό που αγαπά. Τη μουσική. Έχοντας, ήδη, ηχογραφήσει και κυκλοφορήσει την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, με τίτλο: «Χάρτινα τρένα», ο ίδιος μιλά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη citypress.gr, για τη μουσική, τις «γνωριμίες», τα όνειρα, αλλά και τα νέα του επαγγελματικά σχέδια.
Στα 18 σου έφυγες από την Άρτα, προκειμένου να συνεχίσεις την παράδοση σημαντικών ροκ τραγουδοποιών από την περιφέρεια. Πώς μπήκε η μουσική στη ζωή σου; Η μουσική υπήρχε μέσα μου από τη μέρα που γεννήθηκα, πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να τραγουδάει… Η πραγματική ενασχόληση όμως, η δημιουργική καλύτερα, μπορώ να πω ότι ξεκίνησε μετά από έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό που είχα στα 19 μου και έκλεισε για πάντα την πόρτα του επαγγελματικού αθλητισμού, που είχα βάλει σαν στόχο στη ζωή μου, εντελώς ξαφνικά και μάλλον λειτούργησε σαν υποκατάστατο προκειμένου να μετριάσω την πικρία μου. Από ‘κει και πέρα τα πράγματα πήραν μόνα τους το δρόμο που οδήγησε μέχρι τα ‘’χάρτινα τρένα’’.
Ο Νίκος Σιακούφης έφυγε από την Άρτα σε ηλικία 18 χρονών, προκειμένου να ακολουθήσει αυτό που αγαπά. Τη μουσική. Έχοντας, ήδη, ηχογραφήσει και κυκλοφορήσει την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, με τίτλο: «Χάρτινα τρένα», ο ίδιος μιλά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη citypress.gr, για τη μουσική, τις «γνωριμίες», τα όνειρα, αλλά και τα νέα του επαγγελματικά σχέδια.
Στα 18 σου έφυγες από την Άρτα, προκειμένου να συνεχίσεις την παράδοση σημαντικών ροκ τραγουδοποιών από την περιφέρεια. Πώς μπήκε η μουσική στη ζωή σου; Η μουσική υπήρχε μέσα μου από τη μέρα που γεννήθηκα, πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να τραγουδάει… Η πραγματική ενασχόληση όμως, η δημιουργική καλύτερα, μπορώ να πω ότι ξεκίνησε μετά από έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό που είχα στα 19 μου και έκλεισε για πάντα την πόρτα του επαγγελματικού αθλητισμού, που είχα βάλει σαν στόχο στη ζωή μου, εντελώς ξαφνικά και μάλλον λειτούργησε σαν υποκατάστατο προκειμένου να μετριάσω την πικρία μου. Από ‘κει και πέρα τα πράγματα πήραν μόνα τους το δρόμο που οδήγησε μέχρι τα ‘’χάρτινα τρένα’’.
Όταν πήρες τη σημαντική, αυτή, απόφαση αγχώθηκες, επειδή δεν είχες τις λεγόμενες «γνωριμίες»;
Καθόλου, το ήξερα από την αρχή, απλά πίστευα πάντα ότι στην πορεία θα συναντούσα άτομα που θα πιστέψουν σε μένα και θα με οδηγήσουν στον δύσκολο δρόμο, όπως και έγινε… Οι γνωριμίες όταν έρχονται σε βάθος χρόνου, έρχονται απλά για να σε επιβεβαιώσουν σαν καλλιτέχνη, αυτό που χρειάζεται είναι η πίστη και η θέληση στην αρχή του ταξιδιού.
Καθόλου, το ήξερα από την αρχή, απλά πίστευα πάντα ότι στην πορεία θα συναντούσα άτομα που θα πιστέψουν σε μένα και θα με οδηγήσουν στον δύσκολο δρόμο, όπως και έγινε… Οι γνωριμίες όταν έρχονται σε βάθος χρόνου, έρχονται απλά για να σε επιβεβαιώσουν σαν καλλιτέχνη, αυτό που χρειάζεται είναι η πίστη και η θέληση στην αρχή του ταξιδιού.
Ποια είναι τα πρότυπα σου; Στη ζωή μου δεν είχα σταθερά πρότυπα κι αυτό ίσως είναι πολύ θετικό γιατί ποτέ δεν συμπεριφέρθηκα μονόπλευρα στις μουσικές μου επιλογές και κατ’ επέκταση δημιουργίες. Θαυμάζω όμως πολλούς καλλιτέχνες της ελληνικής σκηνής που ξέρω ότι ξεκίνησαν όπως κι εγώ, από το πουθενά και με την πίστη στον εαυτό τους και μόνο, βρήκαν τη θέση τους στον μουσικό κόσμο.
«Χάρτινα τρένα» ο τίτλος της πρώτης σου δισκογραφικής δουλειάς. Όταν πρόκειται για τα όνειρα μας είναι όντως «χάρτινα» τα…μεταφορικά που αναλαμβάνουν χρέη συνοδοιπόρου; Αυτά είναι η ίδια η ζωή, αυτή που σου δίνει τόσες εμπνεύσεις, δυσάρεστες πολλές φορές και άλλες ευχάριστες και σε κάνει να τρέμεις στη σκέψη ότι το μέλλον θα σε κάνει να εκφραστείς κινούμενος σε έναν λαβύρινθο, που η έξοδος ίσως να μην βρεθεί ποτέ !