Ερυθρόλευκο "ναυάγιο", Λεβάντε - Ολυμπιακός 3-0 για το Europa League!!

Ο Ολυμπιακός δεν κατέβηκε… ποτέ στο Ciutat de Valencia, η διαιτησία του έδωσε τη χαριστική… βολή (δύο πέναλτι, αποβολή του Αμπντούν), η Λεβάντε έκανε… πάρτι πρόκρισης, συντρίβοντας τους «ερυθρόλευκους» 3-0.


Οι Πειραιώτες εμφανίστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και με ύφος… μπλαζέ απέναντι στην ισπανική ομάδα, η οποία έκανε το… παιχνίδι της, ευτύχησε να προηγηθεί στο 10’ με τον Ρίος σε μία φάση από τραγικό υπολογισμό του Χολέμπας, πήρε δύο… δώρα από τον Γερμανό διαιτητή Γκράφε, με τις δύο… ανακαλύψεις πέναλτι στο 28’ και στο 40’, εκμεταλλεύτηκε μόνο το δεύτερο με τον Μπαρκέρο και «κλείδωσε» τη νίκη και κατά πάσα πιθανότητα την πρόκριση στο 56’ με τον Μάρτινς.
Παράλληλα με το άσχημο… πρόσωπο, οι Πρωταθλητές Ελλάδας ήταν άτυχοι στις φάσεις των Μανωλά (59’) και Τζεμπούρ (88’) οι οποίοι σημάδεψαν το οριζόντιο και το αριστερό δοκάρι του Νάβας. Πάντως, το «συγκρότημα» του Λιμανιού παρουσίασε… εικόνα Κύπρου και την ήττα με το ίδιο αποτέλεσμα από την Ανόρθωση και πλέον αναζητεί ένα θαύμα στον επαναληπτικό της 21ης Φεβρουαρίου στο «Γ. Καραϊσκάκης» για να μην αποχαιρετήσει από νωρίς την Ευρώπη. Όμως θα πρέπει να αλλάξουν πολλά για να υπάρχουν ελπίδες…

onsports.gr

Κυπελλούχος Ελλάδας ο Παναθηναϊκός, 78-81 τον Ολυμπιακό.

Ο Παναθηναϊκός ήταν στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα καλύτερος του Ολυμπιακός και επικρατώντας με 81-78 στον τελικό της ντροπής του Ελληνικού στέφθηκε Κυπελλούχος για 14η φορά στην ιστορία του. Μορφή του ματς ο Ούκιτς. 

 

 Μέσα στο γενικότερο χάος του Ελληνικού παίχθηκε και μπάσκετ. Ο Παναθηναϊκός τούτη τη φορά αποδείχθηκε πολύ πιο διαβασμένος αλλά και αποφασισμένος να επιβάλλει το νόμο του. Η διάθεση των παικτών του αποτυπώθηκε στα επτά επιθετικά ριμπάουντ του πρώτου δεκαλέπτου αλλά και στην επιθυμία να παίξουν γρήγορα.
Κόντρα σ' έναν μάλλον χαλαρό Ολυμπιακό, η ομάδα του Πεδουλάκη προηγήθηκε με 3-10, 5-17 και 9-22 βάζοντας όλα τα ελεύθερα σουτ και παίζοντας καταπληκτική άμυνα κυρίως πάνω στον Βασίλη Σπανούλη που είχε πολλές λάθος επιλογές.
Ο Ολυμπιακός προς στιγμή επέστρεψε (17-23) σε μία έκρηξη ατομικής πρωτοβουλίας αλλά μετά τη (μεγάλη) διακοπή, ο Παναθηναϊκός βρήκε το χαμένο καλό ρυθμό του. Η χρησιμοποίηση του Καπόνο άνοιξε και πάλι την άμυνα του Ολυμπιακού ενώ ο Διαμαντίδης έφθειρε συνεχώς τα αντίπαλα γκαρντ για να φτάσει το σκορ στο 20-37. Το ότι οι "ερυθρόλευκοι" συμμάζεψαν και πάλι τη διαφορά το οφείλουν στον Σπανούλη ο οποίος αποφάσισε να ενεργοποιηθεί στην επίθεση και να τελειώνει φάσεις.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός παρουσίασε σημάδια κόπωσης (αυτό φάνηκε κυρίως στην επίθεση) και ο πιο φρέσκος Ολυμπιακός έκανε το παιχνίδι ντέρμπι. Αρχικά ο Σπανούλης, που ήταν σαφώς πιο επιθετικός έδωσε το σάλπισμα της αντεπίθεσης (41-45) ενώ μετά την τεχνική ποινή στο Περπέρογλου που εκτόξευσε τη διαφορά και πάλι στους 13 (43-56) ήταν ο Λο και ο Χάινς που ηγήθηκαν.
Από εκεί και πέρα έπαιξαν ρόλο κάποιες μικρές κρίσιμες λεπτομέρειες όπως τα πολύ μεγάλα σουτ που έβαλε ο Ούκιτς (υπό ασφυκτική πίεση) αλλά και ουσιαστική προσφορά του Καπόνο που έπαιξε λίγο αλλά ήταν πολύτιμος. Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε για πρώτη και τελευταία φορά με το τρίποντο του Σλούκα (72-71) αλλά με το γκολ-φάουλ του Ούκιτς δεν κοίταξε ξανά πίσω.
Ο Λάσμε έβαλε στο τέλος 3/4 βολές για το (76-80 και το 78-81) και ο Παναθηναϊκός στο τέλος επέλεξε να παίξει άμυνα παρά να κάνει φάουλ. Ο Σπανούλης πήρε την ευθύνη για το σουτ της ισοφάρισης, αστόχησε και το τρόπαιο κατέληξε στα χέρια των παικτών του Παναθηναϊκού.
Τα τεράστια αρνητικά ενός ακόμη τελικού ήταν φυσικά τα επεισόδια!! 
Αφού ο Κάιλ Χάινς χτυπήθηκε από φωτοβολίδα στην προθέρμανση το παιχνίδι άρχισε αλλά διακόπηκε στο 14' όταν οπαδοί των δύο ομάδων άρχισαν να συμπλέκονται στην κεντρική εξέδρα.
Ακολούθησαν στιγμές...απείρου κάλλους με μερίδα κόσμου να εισέρχεται στο παρκέ και να επιδίδεται σε προκλήσεις.
Οι διαιτητές έστειλαν τις δύο ομάδες στα αποδυτήρια και περίπου μετά από 20 λεπτά αποφασίστηκε η εκκένωση του γηπέδου.

Χάρης Ρώμας: «Θα περάσει πολύ χρόνος για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Ο Χάρης Ρώμας δίνει δυναμικό «παρών» στα θεατρικά δρώμενα και συνεχίζει ακάθεκτος, καθώς «αυτός ήταν πάντα ο προορισμός» του. Ο γνωστός συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης μιλά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στηcitypress.gr για το θέατρο και την υπερβολή που υπάρχει, καθώς και όσα διαδραματίζονται στη πολιτική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας του 2013.

Δίνετε το «παρών» στα θεατρικά δρώμενα με τέσσερα έργα. Κάντε μας έναν απολογισμό.

Τα έργα αυτά δημιουργήθηκαν πρώτιστα από καλλιτεχνική ανάγκη. Ασχολούμαι με την θεατρική συγγραφή πολλά χρόνια, ενώ τα τελευταία πέντε ιδιαίτερα έντονα. Πιστεύω ότι αυτός ήταν πάντα ο προορισμός μου και αυτή θεωρώ ότι είναι η κύρια ενασχόληση μου. 
Τα προηγούμενα χρόνια είχα υπερ-απασχοληθεί με την τηλεόραση και ήταν δύσκολο να μπορέσω να έχω τον θεατρικό λόγο και στίγμα που ήθελα και θέλω να έχω.

Υπήρξε μία τηλεοπτική υπέρ-κατανάλωση, λοιπόν,  για την οποία δεν μετανιώνω, γιατί και από εκεί έμαθα να γράφω αλλά με τελείως διαφορετικό τρόπο. Παράλληλα, ήρθα σ’ επαφή με το πλατύ κοινό, έκανα επιτυχίες όπως όλοι ξέρουν, ασχολήθηκα με το μέσο αυτό. Η τηλεόραση  θέλει τη δική της τεχνική και συγγραφικά και υποκριτικά για να την κατακτήσεις και να κάνεις διαχρονικές επιτυχίες.

Ο διακαής μου πόθος, όμως,  ήταν πάντα το θέατρο. Όταν αποφάσισα να αποκοπώ από τη τηλεόραση έγινε με δική μου απόφαση προ κρίσης. Το «Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο», μία –επίτηδες- διαφορετικού είδους δουλειά, ήταν το επιστέγασμα της τηλεοπτικής μου προσπάθειας για να κλείσει ένας μεγάλος κύκλος και να ασχοληθώ περισσότερο με το θέατρο.

Έτσι κι αλλιώς μετά ήρθε η κρίση που απέκοψε τους περισσότερους καλλιτέχνες από την τηλεόραση, γιατί δεν υπάρχουν λεφτά.

Το θέατρο το κάνετε μόνο από καλλιτεχνική ανάγκη;

 Το κάνω και για επιβίωση. Το κάνω γιατί αυτός είναι ο βασικός κορμός της δουλειάς μου, από την οποία θέλω να βγάζω το ψωμί μου. Αλλά και γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος για μένα για να επικοινωνώ με τον κόσμο. Παρατηρώ, σήμερα, ότι γίνονται χιλιάδες θεατρικές δουλειές! Όλοι γράφουν, παίζουν και σκηνοθετούν στο θέατρο και αυτό κάποιοι το χαρακτηρίζουν σαν θεατρική άνθιση. Εγώ δεν το βλέπω έτσι!  Άλλη η ανάγκη του να υπάρχω με κάθε τρόπο και άλλη του θέλω να εκφραστώ, καταθέτοντας κάτι επί της ουσίας. Είναι τελείως διαφορετικής ποιότητας αυτές οι δύο ανάγκες.

Αυτό που λέγεται, ότι τώρα με την κρίση θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και θα περάσουν όλα από ένα κόσκινο για να μείνουν στην επιφάνεια οι αληθινές αξίες, δεν το βλέπω να γίνεται σύντομα. Αντιθέτως, στο θέατρο μεγαλώνει η θολούρα, επεκτάθηκε υπερβολικά και πήρε την θέση της τηλεοπτικής ασυδοσίας των προηγούμενων χρόνων.

Είναι αδιανόητο να παίζουν 800 δουλειές ταυτόχρονα και τα μικρά θεατράκια που ξεφύτρωσαν παντού αντί να είναι φυτώρια νέων πρωτοποριακών τάσεων να φιλοξενούν ότι να 'ναι, μόνο και μόνο για να πληρώνουν το ενοίκιό τους. Σίγουρα υπάρχει και μία μερίδα καλλιτεχνών που έχουν γόνιμο προβληματισμό και αληθινή έμπνευση που παράγουν πραγματικό καλλιτεχνικό έργο. Αλλά είναι σχετικά λίγοι. Θα περάσει πολύ χρόνος για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι. Και όχι, όπως πιστεύουν πολλοί, ότι έφτασε η στιγμή που θα γίνει αυτό. 

Δεν πιστεύετε ότι στο πλαίσιο της γενικότερης κρίσης, θα γίνει το λεγόμενο ξεκαθάρισμα;

Δεν το πιστεύω, γιατί δεν το βλέπω. Αντίθετα, βλέπω να διογκώνεται μία καλλιτεχνική θολούρα, με το κοινό να είναι χαμένο μέσα σε εκατοντάδες πράγματα που άλλα πλασάρονται σαν καλλιτεχνικά αλλά δεν είναι, άλλα εμπορικά, τα οποία κατρακυλάνε στο φτηνό εμπορικό και στο μπινελίκι που είναι εύκολη λύση.

Έχετε νιώσει την ανησυχία, μήπως έρθει η ώρα να κάνετε εκπτώσεις στη δουλειά σας;

Καθόλου! Ακόμα και στη τηλεόραση που μπορεί να επανέλθω, θα εμφανιστώ  με ένα συγκεκριμένο project που το δουλεύω πολύ καιρό στο μυαλό μου,  πιστεύοντας ότι θα παρουσιάσω κάτι που είναι προσεγμένο και ωραίο, με πολύ καλούς συναδέλφους να συμπρωταγωνιστούν μαζί μου. Έχουμε σκοπό να κάνουμε αρκετές πρόβες –που στην τηλεόραση γίνονται σπάνια-, ώστε να αποδώσουμε τους ρόλους μας με όση μεγαλύτερη λεπτομέρεια γίνεται.

Επιπλέον, αν ήθελα να κάνω καλλιτεχνική έκπτωση, δεν θα συνεργαζόμουνα με ένα μικρό πειραματικό θέατρο γράφοντας και σκηνοθετώντας με πιθανότητα κέρδους πολύ μικρή. Παρόλο που το «Sex revolution» είναι sold out, σε ένα θέατρο 40 θέσεων που παίζουν 6 άτομα και έχουν δουλέψει τόσοι συντελεστές, είναι δεδομένο ότι δεν μπορείς να βγάλεις λεφτά.  Κανένα εμπορικό κριτήριο δεν θα μ’ έσπρωχνε σε ένα υπόγειο 40 θέσεων. Χαίρομαι, όμως, αφάνταστα με το αποτέλεσμα της δουλειάς μας. Ο καλλιτέχνης πρέπει να επενδύει στον εσωτερικό του κόσμο για να μπορεί να εξελιχθεί. Δεν περιμένω πάντα το άμεσο χρηματικό αντίτιμο, παρόλο που είναι δύσκολοι οι καιροί και εγώ στενεύομαι οικονομικά.

Μέσα στην πληθώρα των παραστάσεων που παρουσιάζονται, εσείς είστε ικανοποιημένος από την πορεία των δικών σας παραστάσεων;