Σελίδες

Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Ευθύμης Ζησάκης: «Είμαι φιλόδοξος σαν άνθρωπος, αλλά όχι κενόδοξος»


Είναι μόλις 25χρονών και το όνειρό του είναι να «βαδίζει σ’ έναν δρόμο που συνεχώς ολοένα κι ‘ανοίγει’». Ο Ευθύμης Ζησάκης, που έκανε την πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση στο «Αμάρτημα της μητρός μου», μας μιλά για την πρώτη οντισιόν που πέρασε, για το «τσαλάκωμα» που πρέπει να έχει ένας ηθοποιός, τους στόχους του, καθώς και την πρώτη του τηλεοπτική εμπειρία, όπου υπέστη ένα «σοκ», όπως μας λέει.

«Οντισιόν» ο τίτλος της παράστασης. Τι σημαίνει αυτή η λέξη και τι η παράσταση για σένα;
Οντισιόν για μένα είναι η δοκιμή ανθρώπων που έχουν ταλέντο και δυνατότητες. Όσον αφορά την παράσταση, διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές φωνές, διαφορετικές ερμηνείες και με όλα τα ευτράπελα που μπορεί να συμβούν.
Τι ευτράπελα σου έχουν συμβεί σε οντισιόν;
Μου ‘χουν συμβεί πολλά ευτράπελα του στυλ να πάω σε οντισιόν και να μην είναι εκεί ο σκηνοθέτης. Να τον περιμένουμε 3-4 ώρες και να μην έρθει ποτέ. Επίσης, έχουν συμβεί διάφορες συμπεριφορές αστείες και στενάχωρες. 
Στη συγκεκριμένη «Οντισιόν» γελάμε μέχρι… θανάτου στις πρόβες, από τα πράγματα που ανακαλύπτουμε ενώ οι θεατές θα δουν και πολλές ευχάριστες εκπλήξεις.
Ποιες οι εκπλήξεις που θα δούμε;
Όπως προδίδει και ο τίτλος είναι μία οντισιόν που θα δείτε πολλά και διαφορετικά πράγματα. Πρόκειται για ένα πολύχρωμο πιάτο, που ως βάση έχει την ανατροπή. Όλοι οι ρόλοι που στην αρχή ξεκινάνε και ορίζονται αρχικά στο «εγώ», ανατρέπονται. Από τον πιο ακραίο ρόλο στην πιο ακραία ανατροπή, από τον πιο συμβατό ρόλο να κάνει μία συμβατή ανατροπή… Είναι συνεχόμενες οι ανατροπές.
Ποια ήταν η πρώτη οντισιόν που πέρασες και τι θυμάσαι από εκείνη;
Η πρώτη οντισιόν ήταν στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2009, στο Ρομέο Καστελλούτσι για το Χορό.  Ήταν η πρώτη οντισιόν της ζωής μου, η οποία δεν ήταν από τις πιο «δύσκολες», αλλά ήταν από τις πιο χαρακτηριστικές γιατί πέρασε χιλιάδες κόσμος. Ένιωθες το άγχος της οντισιόν, πότε θα βγω εγώ, πως θα τα πω και όλο αυτό το ωραίο πράγμα. Σαν πρώτη εμπειρία ήταν ευχάριστη! Βέβαια, έπαιξε ρόλο ότι ήμουν και στην παράσταση τελικά, γιατί αν δεν ήμουν, δεν ξέρω αν θα ήταν…
Τι θα παρακολουθήσουμε από εσένα επί σκηνής;
Επειδή και για μένα τον ίδιο είναι έκπληξη αυτά που κάνω, θα ήθελα να έρθετε και να δείτε την παράσταση, για να καταλάβετε και να βάλετε τίτλους τι έκανε εκεί…
Από ότι είδα στις πρόβες «τσαλακώνεσαι»…

Σοφία Βογιατζάκη: ''Με το γέλιο αντιμετωπίζω και ξορκίζω τις δυσκολίες''


Του Παναγιώτη Μουλόπουλου
Δέκα ηθοποιοί, ο καθένας με τη δική του πορεία στον χώρο της υποκριτικής, ετοιμάζονται να ξανά περάσουν από μία διαφορετική «Οντισιόν» για τις ανάγκες της ομώνυμης μουσικό-χορευτικής παράστασης που έχει επιμεληθεί ο Αλέξανδρος Ρήγας, έχοντας στο πλευρό του τον Παντελή Καναράκη και τον Στέλιο Κάτσαρη.
Σε αυτή την εναλλακτική πρόταση της νυχτερινής ζωής στην Αθήνα, οι: Γιάννης Μποσταντζόγλου, Σωτήρης Καλυβάτσης, Σοφία Βογιατζάκη, Νατάσα Καλογρίδη, Λευτέρης Ελευθερίου, Ζώγια Σεβαστιανού, Βίκυ Κάβουρα, Υακίνθη Παπαδοπούλου, Ευθύμης Ζησάκης, Στέλιος Κάτσαρηςανεβαίνουν στη σκηνή του «FIX», ώστε να χαρίσουν γέλιο στους θαμώνες του νυχτερινού κέντρου επί της λεωφόρου Συγγρού, αλλά και να διεκδικήσουν το δικό τους μερίδιο δόξας.
Λίγο πριν την μεγάλη πρεμιέρα του νέου, αυτού, εγχειρήματος συναντήσαμε στο νυχτερινό κέντρο «FIX» τρεις από τους πρωταγωνιστές. Σ’ ένα από τα διαλείμματα των πολύωρων προβών, ο Λευτέρης Ελευθερίου, ο Ευθύμης Ζησάκης και η Σοφία Βογιατζάκη, μιλούν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη citypress.gr!
Η Σοφία Βογιατζάκη τρέχει τον δικό της «μαραθώνιο» φέτος, αφού πρωταγωνιστεί στο «Να ζει κανείς ή να μην ζει» στο Θέατρο της Κάτιας Δανδουλάκη, στα «Κορίτσια απ’ την αρχή» του Αγγέλων Βήμα, στο «Cine Shamone» στο Shamone του Φώτη Σεργουλόπουλου και τώρα στην «Οντισιόν» του «FIX». Η γνωστή ηθοποιός μιλά για τη «χαρά της που έχει δουλειά, αλλά και για το γεγονός ότι αναγκάζεται να κάνει αυτές τις δουλειές για να επιβιώσει, όπου και πάλι δεν τα καταφέρνει». Επίσης, μας μιλά για τις δύο αποτυχημένες οντισιόν που πέρασε, εκ των οποίων η μία τις άνοιξε τις πόρτες για το «Είσαι το ταίρι μου», αλλά και για τις υπερβολές που έχουμε στη χώρα μας, το γέλιο και την απουσία της από την τηλεόραση.

«Οντισιόν» ο τίτλος του νέου «στοιχήματος» που βάζετε! Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτή την παράσταση…
Είναι το νέο στοίχημα που βάζει κυρίως ο Αλέξανδρος Ρήγας και μετά όλοι οι υπόλοιποι τον ακολουθούμε. Γίνετε μία οντισιόν σ’ ένα νυχτερινό μαγαζί, το οποίο πρόκειται να ανοίξει σε 10 ημέρες και ο επιχειρηματίας (Γιάννης Μποσταντζόγλου) και ψάχνει να στελεχώσει το πρόγραμμα με υλικό. Έτσι, περνάμε από κάθε καρυδιάς καρύδι, για να πιάσουμε τα λεφτά.
Από εσάς τι θα δούμε στη σκηνή του «FIX»;
Εγώ κάνω μία πολύ έντεχνη, η οποία έχει μείνει πίσω στην καριέρα της, γιατί όλα αυτά τα χρόνια με όποιους έμπλεκε –από μαγαζιά μέχρι εντέχνους- την ήθελαν μόνο για το κορμί της…
Νέοι ανερχόμενοι καλλιτέχνες παρουσιάζονται στην «Οντισιόν» του FIX διεκδικώντας μία θέση εργασίας. Εσείς θυμάστε ποια ήταν η πρώτη οντισιόν που περάσατε;
Έχω να σου πω, ότι γενικώς στη ζωή μου, έχω πάει δύο φορές σε οντισιόν. Με το που τελείωσα τη σχολή, πήγα και έπιασα δουλειά στα beauty free shops στο αεροδρόμιο. Δεν πίστευα στην διαδικασία των οντισιών και έλεγα ότι δεν είναι δυνατόν ένας σκηνοθέτης, όσο οξυδαρκής και έξυπνος να είναι, πως μπορεί να καταλάβει μέσα σε 5 λεπτά αν μπορείς να κάνεις τον ρόλο ή όχι. Δεν πίστευα στη διαδικασία και δεν λειτουργούσα. 
Και τις δύο φορές που πήγα σε οντισιόν ήταν και οι δύο αποτυχημένες! Η δεύτερη –πιο καρά αποτυχημένη-, λοιπόν, ήταν αυτή που μου άνοιξε όλες τις πόρτες, που έγινε το «Είσαι το ταίρι μου» και έγιναν όλα αυτά. Έκλαιγα, χτυπιόμουν που δεν μπορούσα να κάνω αυτά που έλεγαν. Ήταν εκεί ο σεναριογράφος (Λευτέρης Παπαπέτρου) του «Είσαι το ταίρι μου»  που έκανε διασκευή-απόδοση του συγκεκριμένου θεατρικού έργου, και όταν έγραψε το «Ταίρι» μετά από κάποιο διάστημα, με θυμόταν απ’ αυτή την αποτυχημένη οντισιόν. Τότε έπαιζα στο θέατρο «Άνοιξης» και με πήρε τηλέφωνο ότι ήθελε να με δει…
Πιστεύετε ότι ακόμα και σήμερα δεν υπάρχει πιο αξιοκρατικό το «σύστημα»;

Λευτέρης Ελευθερίου: «Οι ηθοποιοί είμαστε πολύ νάρκισσοι»


Του Παναγιώτη Μουλόπουλου
Δέκα ηθοποιοί, ο καθένας με τη δική του πορεία στον χώρο της υποκριτικής, ετοιμάζονται να ξανά περάσουν από μία διαφορετική «Οντισιόν» για τις ανάγκες της ομώνυμης μουσικό-χορευτικής παράστασης που έχει επιμεληθεί ο Αλέξανδρος Ρήγας, έχοντας στο πλευρό του τον Παντελή Καναράκη και τον Στέλιο Κάτσαρη.
Σε αυτή την εναλλακτική πρόταση της νυχτερινής ζωής στην Αθήνα, οι: Γιάννης Μποσταντζόγλου, Σωτήρης Καλυβάτσης, Σοφία Βογιατζάκη, Νατάσα Καλογρίδη, Λευτέρης Ελευθερίου, Ζώγια Σεβαστιανού, Βίκυ Κάβουρα, Υακίνθη Παπαδοπούλου, Ευθύμης Ζησάκης, Στέλιος Κάτσαρηςανεβαίνουν στη σκηνή του «FIX», ώστε να χαρίσουν γέλιο στους θαμώνες του νυχτερινού κέντρου επί της λεωφόρου Συγγρού, αλλά και να διεκδικήσουν το δικό τους μερίδιο δόξας.
Λίγο πριν την μεγάλη πρεμιέρα του νέου, αυτού, εγχειρήματος συναντήσαμε στο νυχτερινό κέντρο «FIX» τρεις από τους πρωταγωνιστές. Σ’ ένα από τα διαλείμματα των πολύωρων προβών, ο Λευτέρης Ελευθερίου, ο Ευθύμης Ζησάκης και η Σοφία Βογιατζάκη, μιλούν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη citypress.gr!

Ο Λευτέρης Ελευθερίου είναι ένας από τους ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του, όπου έχει τον τρόπο του να «κλέβει» την παράσταση. Είτε αυτό αφορά διαφημίσεις γνωστής τηλεφωνικής εταιρείες, είτε σήριαλ, είτε επάνω στο θεατρικό σανίδι. Ο γνωστός ηθοποιός μας μιλά για τη διετή συνεργασία του με τον Αλέξανδρο Ρήγα, για τους κωμικούς και τους δραματικούς ρόλους, τη σκέψη του να ασχοληθεί με το τραγούδι, αλλά και για τις στιγμές με τον γιο του.
Ένας…Κρητικός ανεβαίνει σε νυχτερινή σκηνή για να περάσει από «Οντισιόν»…Πώς προέκυψε η νέα, αυτή, συνεργασία;
Είναι μία ξεχωριστή μουσική παράσταση του Αλέξανδρου Ρήγα. Είχαμε συνεργαστεί και πέρσι στην επιθεώρηση (σ.σ. «Ζείτε Παίδες Ελλήνων») και επειδή η επιθεώρηση έχει ανάγκες από τον ηθοποιό, διαφορετικές από αυτές που απαιτούν τα κλασσικά έργα, δοκιμάστηκα και η συνεργασία με τον Ρήγα μετράει 2 χρόνια συνεχόμενα. Με είδε πέρσι και θέλησε στη φετινή δουλειά του να με… επαναπροσλάβει.
Όπως έχουν πει και άλλοι συνάδελφοι σου, ο Αλέξανδρος Ρήγας, είναι λίγο «απαιτητικός» από τους συνεργάτες του. Τι πιστεύεις ότι ξεχώρισε πάνω σου και συνεργάζεστε για 2η συνεχή χρονιά;
Νομίζω είμαι το ίδιο απαιτητικός κι εγώ και αρκετά ακομπλεξάριστος. Αυτά που θα μου δώσει, αυτά θα υποδυθώ. Δεν έχει χρειαστεί να αλλάξω κανένα ρόλο. Όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοι που έχει επιλέξει, έχουμε ένα τέτοιο κλίμα που βοηθάει πάρα πολύ το να φέρει στη δουλειά ένα πολύ καλό αποτέλεσμα που το απαιτεί. Είναι της άμεσης αποτελεσματικότητας και είναι πάρα πολύ απαιτητική η δουλειά του και κυρίως χρονική! Ο ηθοποιός πρέπει να ‘ναι πολύ γρήγορος, άμεσος και να εκτελεί άμεσα την εντολή του σκηνοθέτη. Αυτά νομίζω είναι τα στοιχεία που με έχουν κάνει συνεργάτη του Αλέξανδρου για δύο συνεχόμενα χρόνια.
Μέχρι στιγμής σε έχουμε δει σε κωμικούς ρόλους. Θα σ’ ενδιέφερε να υποδυθείς και έναν δραματικό;
Θα ήθελα! Στην «Άγρια Δύση» έχω κάποια δραματικά σημεία. Έτσι μου ‘χουν πει τουλάχιστον, ότι με βλέπουν και σε πιο διαφορετικές φάσεις απ’ ότι με έχουν συνηθίσει, αν και είναι κωμικός ο τόνος του έργου. Έχει σημεία που απαιτούν τη δραματικότητα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα! Και παραπάνω θα ‘θελα… Για μένα η κωμωδία που κάνω εγώ και έχει δραματικά στοιχεία, θεωρώ ότι είναι καλή κωμωδία. Να πηγάζει μέσα από το δράμα. Αν δεν πατάει πουθενά, δεν έχει κανένα νόημα. Και δυστυχώς, επειδή είμαστε μαζοχιστές, σαδιστές και γελάμε με το δράμα του άλλου, άμα πετύχει το δράμα, πετυχαίνει και η κωμωδία.
«Οντισιόν» ο τίτλος της μουσικής, αυτής, παράστασης. Τι θυμάσαι από την πρώτη οντισιόν;
Να σου πω την αλήθεια, δεν έχω πολύ πάει σε οντισιόν. Από νωρίς ένιωσα σίγουρος για τον εαυτό μου και βρήκα, όντως, δουλειά και στο εμπορικό θέατρο γρήγορα, αλλά και στις ομάδες που δούλεψα ήταν τελείως διαφορετικό από το καθεστώς που πρέπει οι ηθοποιοί να πηγαίνουν από οντισιόν. 
Σαν οντισιόν, αυτό που θυμάμαι, ήταν αυτή του «Μίρι» στη «Γενιά των 592 ευρώ», όπου πήγα ως κάτι μη αναμενόμενο. Ο Λάμπρος μου ‘λεγε ότι ενθουσιάστηκε, γιατί είχα πάει με ένα χαραχτήρα ψιλό-έτοιμο. Αυτό που θα ήταν στη τηλεόραση. Ήταν μία από τις οντισιόν που μου θύμισε πόσο προετοιμασμένος πρέπει να πηγαίνεις σε μία δουλειά.
Αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη παράσταση, θα σ’ ενδιέφερε να ανέβεις σε νυχτερινή σκηνή ως τραγουδιστής;
Ως τραγουδιστής ξεκίνησα σε group για 11-12 χρόνια –και ακόμα υπάρχει!- και έτυχε επειδή αδρανοποιήθηκε λίγο το group να ασχοληθώ με την ηθοποιία που με πίεζαν και οι φίλοι μου. Εγώ θα ανέβαινα και ως τραγουδιστής και ως ηθοποιός. Δεν είναι κάτι που με τρομάζει η μουσική σκηνή και το τραγούδι. Το σκέφτομαι να σου πω την αλήθεια, αλλά δεν τρελαίνομαι. Η ηθοποιία με κέρδισε!
Από την «Άγρια δύση» στην «Οντισιόν». Χρόνος για την οικογένεια και το παιδί υπάρχει;
Το πρωί ξυπνάω αρκετά νωρίς, δεν έχω τέτοια θέματα. Τώρα με το παιδί, είναι σαν φυσικό ναρκωτικό το να βρεθείς μαζί του το πρωί και να το ζήσεις. Είναι ηλικίες που, δυστυχώς, έρχονται και δεν ξανά έρχονται. Θέλω να τη ζήσω και αισθάνομαι πολύ τυχερός που το ζω. Ένα μήνα θα κουραστώ και μετά θα προσπαθήσω να επανακάμψω… Δεν θέλω να γίνω δούλος της δουλειάς. Η οικογένεια μου αρέσει και θέλω να κάνω πολλά παιδιά. Επίσης, έχει μετατεθεί και πολύ το κέντρο βάρος του εγωισμού μου με την οικογένεια. Οι ηθοποιοί είμαστε πολύ νάρκισσοι. Μόλις γεννήθηκε το παιδί, μετατέθηκε ο εγωισμός πάνω σ’ αυτό, οι οικονομικές απολαβές. Έχω αρχίσει να γίνομαι λίγο πιο τσιγκούνης με τον χρόνο μου, για να βλέπω την οικογένεια.
Έχεις μπει στην διαδικασία του ναρκισσισμού;
Πάρα πολλές φορές! Το επάγγελμα έχει τρομερή έκθεση, θες και ο ναρκισσισμός να ‘ναι αρεστός και στα ύψη του. Είναι πολύ δύσκολο επάγγελμα. Ξέρεις, το να φτάσεις σε ένα επίπεδο, να ισορροπήσεις μέσα σου, με το να μην είσαι νάρκισσος, αλλά και να αποδεχτείς και να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να καταφέρεις να εκθέσεις αυτό που –αναγνωρισμένα- κάνεις καλά. Το καλύτερο για να μην είσαι νάρκισσος, είναι να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και μόλις τελειώνει να το ξεχνάς. Να είσαι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας.
Παράλληλα με τις θεατρικές σου υποχρεώσεις, συζητάς τους τελευταίους μήνες και για την επιστροφή σου στην τηλεόραση. «Πίσω στο σπίτι», στο οποίο αναμένετε ακόμα το πράσινο φως, για να ξεκινήσετε γυρίσματα…
Είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα στην τηλεόραση, η οποία για να επιβιώσει έχει ανάγκη τους χορηγούς πια. Όσοι άνθρωποι ασχολούνται στα Μέσα χρειάζονται τους χορηγούς. Ζούμε μία παρεξηγημένη εποχή που έχει παρεξηγηθεί η διαφήμιση, αλλά από την άλλη δεν έχουμε λεφτά και από την άλλη τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν υπάρξει ρευστότητα. 
Είμαστε σε μία τραμπάλα που πρέπει να βρούμε το όριο. Η τηλεόραση έχει ανάγκη τη διαφήμιση! Τώρα πρέπει να βρει χορηγούς, οι οποίοι είναι λιγοστοί, οι ηθοποιοί είχαμε πάρα πολύ υψηλά κασέ και τώρα πρέπει να τα ρίξουμε! Όμως και τα κανάλια πρέπει να γίνουν λίγο πιο συνεπή. Δεν γίνεται ο ηθοποιός να έχει συμφωνήσει να πληρωθεί στο 8μηνο, να έχει τελειώσει το σήριαλ, οπότε και εσύ θα τους κυνηγάς για να πληρωθείς… Πρέπει να δοθεί ένα σύστημα αξιών που να έχει ισχύ. 
Για να συμμετέχω στο «Πίσω στο σπίτι», αν με θέλουν, θα κάνω μία έξτρα συζήτηση για το θέμα της αποπληρωμής.
Στο θέατρο είστε με ποσοστά, στην τηλεόραση δεν γίνονται όπως πρέπει οι πληρωμές –καθώς και από την «Γενιά των 592 ευρώ» δεν έχετε εξοφληθεί-… Σ’ αγχώνει όλη αυτή η κατάσταση;
Πάρα πολύ και ειδικά τώρα που είμαι πατέρας, να μπορώ να φέρω στο σπίτι τα απολύτως απαραίτητα, να μπορώ να πληρώσω μία ασφάλεια υγείας, γιατί βλέπεις ότι καταρρέουν όλα. Κι αυτό με αγχώνει ακόμα περισσότερο! Τα ζούμε όλοι αυτό, γιατί δεν είναι μόνο μισθωτοί, αλλά είναι και γιατροί και δάσκαλοι. Με «καίει» να πληρωθώ, αλλά ξέρεις ότι πρόκειται για ένα επάγγελμα πιο ελεύθερο και –ίσως- σου αποφέρει πράγματα στην πορεία.
Η τηλεόραση πολλές φορές βοήθησε, γιατί έχεις και το «τρακ» ότι θα κάνεις μία δουλειά με λιγότερα λεφτά ή και καθόλου. 
Όταν μπαίνω σε μία δουλειά, μπαίνω για να συμφωνήσω ένα ποσό για να μπορώ να υπάρχω. Φαντάσου, ότι στη «Γενιά» δεν παζαρέψαμε καν τα λεφτά, γιατί ήταν τα λεφτά που οι άνθρωποι άντεχαν να δώσουν. Υπάρχουν ηθοποιοί που παζαρεύουν τα λεφτά και τα τετραπλασιάζουν ποσά, με τα κανάλια να μην μπορούν να δώσουν λεφτά.
Εσύ υπήρξες στην ομάδα των ηθοποιών που ζητούσαν παραπάνω λεφτά;
Όχι, γιατί δεν πρόλαβα να ζήσω καθόλου αυτή την εποχή. Εγώ ήμουν μέσα στην κρίση και δυστυχώς πρόλαβα την πτώση των κασέ και μόνο την δυστοκία από πλευράς συζήτησης για πληρωμές. 
Επίσης, σαν χαρακτήρας δεν θέλω να δημιουργώ για κανένα λόγο, κανένα κακό κλίμα. Ούτε στο σημείο να φτάσει ο εκάστοτε εργοδότης να ζητάει παράλογα πράγματα. Οπότε, κρατάω το budget σε ένα σημείο που εξυπηρετώ το προϊόν ή τη δουλειά που κάνω και εγώ κρατάω μία ανθρώπινη πλευρά σ’ αυτό που κάνω, ώστε να μην ευτελίζω τελείως. 
Κρατιέμαι σε ένα μέτριο οικονομικό επίπεδο, αλλά επαγγελματικά να δίνω το καλύτερο μου! 

Χάρης Ρώμας: "Η ασθένεια της νόσου του Αλτσχάϊμερ είναι τρομακτική"


Του Παναγιώτη Μουλόπουλου

Το Θέατρο Αμιράλ και η Εταιρεία νόσου Alzheimer Αθηνών διοργανώνουν δύο ειδικές βραδιές θεάτρου, αφιερωμένες στους ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο. Σκοπός της πρωτοβουλίας, αυτής, είναι η ενίσχυση της μη κερδοσκοπικής εταιρείας, αλλά και η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης.
Έτσι, τα έσοδα (16ευρώ) των παραστάσεων «Είδα τον Χάρη με τα μάτια μου» (Παρασκευή 1/2, Κυριακή 3/2 στις 21.00 και στις 20.00 αντίστοιχα) του Χάρη Ρώμα, θα διατεθούν στην ενίσχυση του προγράμματος «Φροντίδα στο σπίτι για ανοϊκούς ασθενείς».
Ο Χάρης Ρώμας μιλάει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη citypress.grγια τη σημαντική αυτή πρωτοβουλία.
Έχετε αναλάβει μία σημαντική πρωτοβουλία: Τα έσοδα των παραστάσεων «Είδα τον Χάρη με τα μάτια μου», της Παρασκευής (1/2) και της Κυριακής (3/2) θα διατεθούν στην εταιρεία νόσουAlzheimer Αθηνών. Μιλήστε μας γι’ αυτή την κίνηση…
Ομολογώ ότι τυχαία γνώρισα κάποιους από τους ανθρώπους που στήσανε αφιλοκερδώς αυτή την μη κερδοσκοπική εταιρεία και είναι πρωτεργάτες αυτής της πρωτοβουλίας. Μου κάνανε την πρόταση να προσφέρουμε και εμείς κάτι, μέσω της δουλειάς μας, γι’ αυτό τον σκοπό και δραστηριοποίηθηκα αμέσως. Δεν έχω έναν δικό μου κοντινό άνθρωπο που να πάσχει απ’ αυτή τη νόσο, αλλά είναι χαραγμένο στη μνήμη μου η απώλεια της μητέρας του καλύτερου μου φίλου, πριν από κάποια χρόνια. Ήταν η πρώτη μου στενή επαφή με έναν άνθρωπο που νοσεί από τη νόσο του αλτσχάϊμερ και είχα πραγματικά σοκαριστεί, τρομοκρατηθεί και συγκλονιστεί, βλέποντας την υπέροχη, εκείνη, κυρία να περνάει αυτό το γολγοθά και τους ανθρώπους γύρω της που την φρόντιζαν να περνάνε και εκείνοι το δικό τους.
Δεδομένου ότι είχα διαβάσει και τα ήξερα και σαν πρώην γιατρός, μία από τις μεγαλύτερες μάστιγες του προηγούμενου και του τωρινού αιώνα είναι το αλτσχάϊμερ –και ίσως η πιο διαδεδομένη ασθένεια! Δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει έναν άνθρωπο, ο οποίος να πάσχει από αυτή την ασθένεια ή της άνοιας. 
Για όλους αυτούς τους λόγους, αμέσως ζήτησα από τον παραγωγό κο Λειβαδά  να κάνουμε αυτές τις δύο φιλανθρωπικές βραδιές. Κάνω έκκληση σε όλους τους συμπολίτες μας να βοηθήσουν αυτούς τους σκοπούς της εταιρείας, γιατί πραγματικά μιλάμε για μία τρομακτική νόσο.
Μέσα από αυτή τη σημαντική πρωτοβουλία προσπαθούμε να μαζευτούν κάποια χρήματα για να βοηθηθεί το ίδρυμα, αλλά ταυτόχρονα να ευαισθητοποιηθεί και η κοινή γνώμη, για να μπορούν να προσφέρουν όλοι ότι μπορούν για την καταπολέμηση της νόσου και την βοήθεια αυτών των ασθενών.
Αυτό που προσπαθεί να κάνει το ίδρυμα με τα επιμέρους κέντρα βοήθειας, είναι να επιβραδύνει την εξέλιξη της ασθένειας. Αν το ζήσει κάποιος από κοντά, πραγματικά τρομάζει και αισθάνεσαι συναισθηματικά ανήμπορος, να βλέπεις έναν άνθρωπο που γνωρίζεις, να χάνει την επαφή μαζί σου.
Μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της κρίσης που όλα έχουν χάσει την αξία τους, υπάρχουν άνθρωποι που να μπορούν να ευαισθητοποιηθούν ακόμα;

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Νατάσσα Μποφίλιου: «Πρέπει να έχει ένα τίμημα το αίσθημα όταν είναι δυνατό»


Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Σε μία δεκαετία όπου τα τάλεντ σόου κυριαρχούσαν, η Νατάσσα Μποφίλιου, όχι μόνο δεν επέλεξε αυτό τον «δρόμο», αλλά κατάφερε να ξεχωρίσει με την ιδιαίτερη χροιά της φωνής της και την «εκρηκτική» σκηνική παρουσία. Η ίδια, μιλά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη citypress.gr για τον «μαραθώνιο» που τρέχει τα τελευταία 4 χρόνια, αν έχει πληρώσει το θράσος στη ζωή της, καθώς και για την πεντάμηνη αποχή που θα ακολουθήσει μετά τις εμφανίσεις της στο «Kyklos live».
Αντί να εμφανίζεσαι σε κάποια μουσική σκηνή, προτίμησες να ταξιδέψεις ανά την Ελλάδα, δίνοντας «Μέρες Φωτός» στον κόσμο…
Νομίζω ότι ο λόγος που μπορώ και αντέχω είναι λόγω των ανθρώπων που έχω στο πλάι μου και στην προσωπική μου ζωή, στη σκηνή με τον Γεράσιμο και τον Θέμη, αλλά και όλος αυτός ο κόσμος που συναντάω πάντα. Είναι κουραστικό, εξουθενωτικό, όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά, γιατί πρέπει να βρίσκεις συνέχεια την ίδια δύναμη για να μπορείς να βγαίνεις στη σκηνή και να δίνεις όλο σου τον εαυτό. Το αντέχω και είναι κάτι που το ‘χω ανάγκη. Τα τελευταία 4 χρόνια που είμαστε non stop από την χειμερινή περιοδεία στην καλοκαιρινή, αν σταματήσω για λίγο, μου λείπει. Θέλω να ξανά βγω στον δρόμο! Είναι η χαρά και η κούραση μου. Ανακυκλώνεται συνεχώς σαν αίσθημα μέσα μου, δίνοντας μου ενέργεια και επιθυμία να το κάνω. Είναι εθιστικό!
Κατά τη διάρκεια της τετραετίας έχεις πει «δεν πάει άλλο»;
Κάποιες φορές έχω νιώσει τέτοιες στιγμές που έχω πει «δεν έχω άλλα να δώσω», το οποίο είναι κάτι περαστικό. Έχουν υπάρξει φορές που έχω ετοιμαστεί να βγω και λέω «δεν μπορώ να βγω». Είμαι μέσα στο καμαρίνι, ενίοτε με πιάνουν τα κλάματα και δεν μπορώ να βγω στη σκηνή. Δεν έχω κουράγιο. Για μένα, όλο αυτό που γίνεται στη σκηνή, είναι ένα πάρα πολύ «ψαχούλεμα» στη ψυχή και στο μέσα μου. Κάθε φορά πρέπει να βρω ένα κομμάτι του εαυτού μου και να το αφήσω στη σκηνή. Για παράδειγμα, θυμάμαι τα Χριστούγεννα, δεν μπορούσα να εκτεθώ, ένιωθα ότι θα βγω και θα ‘μουν γυμνή. Όταν, όμως, βγήκα, επειδή η σκηνή είναι απορροφητική και τα «ρουφάει» όλα αυτά, είδα τον κόσμο και όταν ακούστηκαν οι πρώτες νότες από τα παιδιά, διαλύθηκαν όλα σαν κάτι μαγικό. Μετά το τέλος της παράστασης, γύρισα στο καμαρίνι και ήταν σαν να μην έχω ξανά κάνει συναυλία, σαν να μην κουράστηκα ποτέ.
Οφείλεται στο γεγονός, ότι τα τραγούδια που ερμηνεύεις, έχουν πιο ανθρώπινους στίχους;
Έχει να κάνει πάρα πολύ μ’ αυτό! Είναι πολύ ανθρώπινοι οι στίχοι και είναι τραγούδια που για να μπορέσεις να τα ερμηνεύσεις, πρέπει να ανασύρεις κάτι από τα δικά σου βιώματα. Τα τραγούδια που γράφουν τα παιδιά, δεν είναι τραγούδια συνθετών που δεν ξέρω από πού εμπνεύστηκαν, αλλά είναι τραγούδια που έχουμε ζήσει: της ζωής μας, της καθημερινότητας, όνειρα, επιθυμίες, φαντασιώσεις, λάθη, πόνοι… Όλα αυτά είναι πάρα πολύ γραμμένα σε εμένα, όχι μόνο στη ψυχή μου, αλλά και στο σώμα μου. Είναι αναπόφευκτη αυτή η σύνδεση με τα τραγούδια, με τη σκηνή, με το κοινό, με όλη αυτή τη ψυχική ενέργεια που χρειάζεται.
Τη συγκεκριμένη περίοδο, ποιο είναι το τραγούδι που αντιπροσωπεύει 100% τη ζωή σου;
Από τον καινούριο δίσκο το πιο «δικό μου» τραγούδι είναι η «Δεμένη». Όταν έφτασαν οι στίχοι του τραγουδιού στα χέρια μου, έπαθα τρομερό σοκ! Ήταν σαν να μου ‘ριξες μια μπουνιά, με έπιασαν τα κλάματα.
Μάλιστα, εκείνη την ημέρα είχαμε πάει για φαγητό γιατί θα σταματούσαμε, δεν θα κάναμε τον δίσκο μαζί, γιατί θέλαμε άλλα πράγματα ο καθένας. Τότε, μας έδειξε ο Γεράσιμος τα…χαρτιά του με τους στίχους για κάτι που είχε σκεφτεί, διάβασα τη «Δεμένη» και έβαλα τα κλάματα. Ο Θέμης άρπαξε τους στίχους και πήγε στο σπίτι  και το βράδυ μας έστειλε μήνυμα «Ελάτε αύριο, έχω γράψει 6 τραγούδια». Έτσι γεννήθηκαν «Οι μέρες του φωτός». Εκεί που έσβηνε η ενέργεια μας σαν τριάδα, εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι που μας ξανά ένωσε από την αρχή.
Αυτή τη στιγμή, όμως, επειδή

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Όθωνας Μεταξάς: «Είναι μία εποχή που όλοι πρέπει να κάνουμε υποχωρήσεις»


Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Η αποχώρηση του από την επιτυχημένη σειρά του MEGA, «Η ζωή της άλλης», άνοιξε τις πόρτες στον χώρο της μουσικής, όπου και ασχολείται τα τελευταία 3 χρόνια. Ο λόγος για τον Όθωνα Μεταξά, ο οποίος φέτος αποφάσισε να ασχοληθεί σε πιο επαγγελματικό επίπεδο. Ο γνωστός ηθοποιός, μιλά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στηcitypress.gr για τις εμφανίσεις του στη μουσική σκηνή «Αυλαία», για την «μόδα» όπου πολλοί ηθοποιοί πιάνουν το…μικρόφωνο, αν τον έχει βοηθήσει η εμφάνιση του, για τις ανθρώπινες σχέσεις όπως έχουν εξελιχθεί, μ’ αφορμή την παράσταση «Βρώμικες Ιστορίες», αλλά και για τα νέα του τηλεοπτικά σχέδια.
Μπορεί να μη σε βλέπουμε κάπου τηλεοπτικά, αλλά δίνεις το «παρών» μέσα από τις «Βρώμικες ιστορίες» του Charles Bukowski και προσεχώς στη μουσική σκηνή «Αυλαία»…
Είναι μία ενασχόληση με το τραγούδι που έχει προκύψει, σε πιο επαγγελματικό επίπεδο, μετά τη συνεργασία που είχα με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Χρήστο Νικολόπουλο. Μετά έκανα ένα πιο προσωπικό live το οποίο πήγε πολύ καλά και σκέφτηκα φέτος να κάνω ένα πιο αναβαθμισμένο πρόγραμμα, με μία πενταμελής ορχήστρα.
Η επαγγελματική ενασχόληση με το τραγούδι, προέκυψε από το γεγονός ότι δεν γίνονται πολλές δουλειές στον χώρο της υποκριτικής;
Όχι. Προέκυψε και θέλω να πιστεύω ότι μπορώ να το κάνω καλά. Μόνο έτσι πρέπει να προκύπτουν πράγματα. Όταν μπορείς να ανταπεξέλθεις πολύ καλά σε αυτό που καλείσαι να κάνεις. Δεν το κάνω για τα λεφτά, γιατί μη νομίζεις ότι βγάζω τα τρελά λεφτά εκεί. Έτσι όπως είναι τα πράγματα είναι περιορισμένα τα έσοδα για όλους. Ασφαλώς και δεν προέκυψε γιατί δεν υπήρχε προσφορά εργασίας! Το ξεκίνησα και επειδή με πίστεψαν κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι το προχωράω.
Έχεις κάνει πράγματα τα οποία να μην σε αντιπροσώπευαν;
Ειδικά στο θέατρο, όχι. Πάντα, αυτό που ήθελα να κάνω, ήταν με βάση το κριτήριο: τι μου αρέσει και τι μπορεί να με πάει παρά πέρα, να ‘ναι πρόκληση. Στην τηλεόραση, ίσως, κάποιες φορές να ‘χουν γίνει κάποιες μικρές εκπτώσεις, αλλά όχι σε βαθμό που να μην μπορώ να το υποστηρίξω.
Συνδυάζεις την υποκριτική με το τραγούδι. Ποιο «κομμάτι» από τα δύο ξεχωρίζεις περισσότερο;
Και τα δύο τα αγαπάω. Το σημαντικό είναι πως μπορείς να σταθείς απέναντι σ’ αυτά τα δύο πράγματα. Αν το αποτέλεσμα είναι ένα πολύ καλό επίπεδο και παραπάνω, τότε μπορείς να το κάνεις. Αν δεν μπορείς, καλύτερα μην κάνεις κανένα. Τώρα, βέβαια, έχει γίνει και λίγο της μόδας: Ηθοποιοί να ασχολούνται με το τραγούδι.
Είσαι υπέρ αυτής της «μόδας» με το να ασχολούνται ηθοποιοί με το τραγούδι, ανεξαρτήτως αν «το ‘χουν» ή όχι;

Όθωνας Μεταξάς: Ταξίδι στον χρόνο με ιδιαίτερες ερμηνείες


Από τις ελάχιστες εξαιρέσεις του καλλιτεχνικού χώρου, που συνδυάζουν εμφάνιση και ταλέντο, είναι ο Όθωνας Μεταξάς, ο οποίος έχει τον τρόπο να «κλέβει» τις εντυπώσεις και να ανεβάζει τον πήχη όλο και πιο ψηλά.
Την Παρασκευή 25/1 ξεκίνησε ο νέος κύκλος εμφανίσεων του γνωστού ηθοποιού-τραγουδιστή, στη μουσική σκηνή «Αυλαία» (Αγ. Όρους 15 και Κωνσταντινουπόλεως 115, Βοτανικός). Εκεί, όπου πραγματοποιείται ένα μουσικό ταξίδι σε παλιά, καλά, αγαπημένα, αλλά και…δύσκολα τραγούδια σπουδαίων δημιουργών.
Οι προγραμματισμένες εμφανίσεις είναι για 4 Παρασκευές και πιο συγκεκριμένα για: 1/2, 8/2, 15/2. Η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγάλη, καθώς επίσης και η «αγκαλιά» που επιφύλαξαν στον Όθωνα Μεταξά και την Ελπίδα Μεταξά.   
Το πρόγραμμα ανοίγει ο Λάκης Χαλκιόπουλος λίγο μετά τις 22.30, ενώ μετά ακολουθούν δύο φωνές που «μαγεύουν» με την ερμηνεία τους, σε ταξιδεύουν στον χρόνο όπου ενώνουν το παλιό και το καινούριο.

''Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα'' ξανά στο θεατρικό σανίδι!


Μπορεί τα γυρίσματα για την οικογενειακή κομεντί του MEGA, «Πίσω στο σπίτι», να μην έχουν ξεκινήσει ακόμα, ωστόσο, η Άννα Μενενάκου («Άννα») και ο Γιώργος Χριστοδούλου (θα υποδυθεί στα νέα επεισόδια έναν πολιτικό) θα συναντηθούν στο θεατρικό σανίδι!
Σύμφωνα με  πληροφορίες, οι δυο τους, θα παρουσιάσουν σε όλη την Ελλάδα, το βραβευμένο έργο του Βρετανού συγγραφέα, Γουίλι Ράσελ«Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα», σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Γιοβανίδη.
Η πρεμιέρα είναι προγραμματισμένη για την Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου, στο Θέατρο Κομοτηνής, μιας και πρόκειται για συμπαραγωγή της εταιρείας θεάτρου «Ασύμβατο» με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κομοτηνής.
Το έργο παρακολουθεί τη σχέση μίας 26χρονης κομμώτριας, της Ρίτας, από το Λίβερπουλ και του Δρ. Φρανκ Μπράιαντ, ενός μεσήλικα καθηγητή Πανεπιστημίου. Η Ρίτα, έχοντας δυσαρεστηθεί από τη ρουτίνα της δουλειάς της, αλλά και από το κοινωνικό της επίπεδο, αποφασίζει να γραφτεί στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο για να κάνει καλύτερη τη ζωή της. Κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία του καθηγητή και της νεαρής φοιτήτριας, όπου θα της αλλάξει τη ζωή, αφού θα την «κατασκευάσει», σύμφωνα με τα δικά του δεδομένα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Warehouse Theatre τον Ιούνιο του 1980 και από τότε παρουσιάζεται με επιτυχία σε διάφορα θέατρα του κόσμου.
Το θεατρόφιλο κοινό απόλαυσε το συγκεκριμένο έργο την καλλιτεχνική περίοδο 1984-1985 από τον θίασοΑλίκης Βουγιουκλάκη-Δημήτρη Παπαμιχαήλ, ενώ το 2007 στο Θέατρο Αθηνών, σε σκηνοθεσίαΓιώργου Κιμούλη, με τον ίδιο και την Κατερίνα Παπουτσάκη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.