Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο
Λίγες ημέρες πριν τις δύο εμφανίσεις στη σκηνή του «Παλλάς», ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Δημήτρης Μπάσης, ο Γιάννης Κότσιρας και οι συνεργάτες τους, βρέθηκαν στο studio“Sofita” (Λεωφ. Βουλιαγμένης 272, Αγ. Δημήτριος), για να πραγματοποιήσουν τις πρόβες τους. Αφορμή, η μουσική παράσταση: «Πάντα γελαστοί και γελασμένοι» που θα παρουσιαστεί την ερχόμενη εβδομάδα στο "Παλλάς".
Έτσι, συναντήσαμε τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος μιλά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη citypress.gr, για την ιδέα της μουσικής, αυτής, παράστασης, για το λαϊκό τραγούδι που είναι «στο DNA του Έλληνα» και την εκάστοτε επιτυχία, αλλά και για τα προβλήματα της καθημερινότητας. Επιπλέον, ο γνωστός συνθέτης, παραδέχεται ότι έχει κάνει λάθη, μας αποκαλύπτει ποιους τραγουδιστές της νεότερης γενιάς θεωρεί «θησαυρούς» και εξηγεί ποιος είναι ο λάθος δρόμος που έχει πάρει η κυβέρνηση.
«Πάντα γελαστοί και γελασμένοι» ο τίτλος της μουσικής σας παράστασης, όπου παρουσιάζεται για πρώτη φορά όλα τα λαϊκά τραγούδια που έχετε γράψει. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα;
Αυτή η ιδέα προέκυψε από το γεγονός ότι εγώ, μη ανήκοντας στον χώρο του λαϊκού τραγουδιού και από την καταγωγή μου και από τις σπουδές μου και από την μουσική μου παιδεία, αλλά και από τον τρόπο που γράφω μουσική εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είχα αρχίσει να κάνω κάποια τραγούδια που πήγαιναν προς το χώρο του λαϊκού τραγουδιού και είχα αρχίσει να εκπλήσσομαι. Κυρίως, η έκπληξη μου ήταν μεγάλη, όταν πριν από 31 χρόνια κάνω το «Με μία πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις», το Ερωτικό. Ένα τραγούδι που έγινε αυτόματα πανελλαδική επιτυχία μεγάλης εμβέλειας. Είχα απορήσει: Πως εγώ που δεν ανήκω εκεί, πως είναι δυνατόν να γράφω ένα τραγούδι λαϊκό –υπό την έννοια της φόρμας- και να κάνει τέτοια επιτυχία.
Εγώ δεν γράφω τραγούδια, ξέρεις, προσδιορίζοντας εκ των προτέρων «τώρα θα γράψω ένα ροκ», «μία μπαλάντα». Αυτό το οποίο προκύπτει έχει να κάνει με τον τρόπο που μελοποιώ: Ένα κείμενο, ένα στίχο, ένα ποίημα, κι αυτό προσδιορίζει που πάω. Είδα να μαζεύονται τραγούδια, μερικά από τα οποία να γίνονται αφάνταστες επιτυχίες, τραγούδια που τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται ευρύτατα όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’90 είχα σκεφτεί να μαζέψω αυτό το υλικό, μέσα στο έργο μου, και να το κάνω ένα τετραπλό cd και να πω ότι είναι τραγούδια λαϊκού αισθήματος του Θάνου Μικρούτσικου. Τότε υπήρχε η δισκογραφία! Δεν έγινε για κάποιο λόγο, επειδή είχα πολύ δουλειά, και έμενε στο κεφάλι μου σα σκέψη, αλλά όταν επανήλθε η σκέψη, η δισκογραφία δεν υπάρχει πια.
Παρόλα αυτά, αυτή η ιδέα θα μ’ άρεσε να τη δείξω στον κόσμο, από πλευράς live. Έτσι, το είπα στο Μανώλη Μητσιά που είναι ένας μεγάλος τραγουδιστής και συνεργάτης που τραγούδησε με καταπληκτικό τρόπο το 1982 την «Πιρόγα» και μετά κάναμε το «Υπέροχα μονάχοι», και δύο τραγουδιστές, τον Γιάννη Κότσιρα και τον Δημήτρη Μπάση, που τους θεωρώ έξοχους τραγουδιστές στο νεότερο λαϊκό τραγούδι, και έτσι έχουμε αυτές τις παραστάσεις στο «Παλλάς»…
Κάποιο λαϊκό τραγούδι είναι πιο εύκολο να γίνει επιτυχία;
Τίποτα δεν είναι εύκολο να γίνει επιτυχία. Πρώτα απ’ όλα, αν ήταν εύκολο, θα γινόταν για το τραγούδι που κάνουμε εμείς, όχι το εμπορευματοποιημένο και το τυποποιημένο.Μιλάω για το τραγούδι όπως το ‘κανε ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, ο Ξαρχάκος, εγώ, ο Λοΐζος, ο Κραουνάκης και οι πιο επόμενοι τραγουδοποιοί, όπως: Κατσιμιχαίοι, Πορτοκάλογλου, Μάλαμας, Θηβαίος… Για όλους εμάς η επιτυχία δεν είναι κάτι που μπορεί να προσδιοριστεί εκ των προτέρων και δεν είναι εύκολη.
Για το λαϊκό που λέτε, έχετε ίσως κάποιο δίκιο στο εξής: Η Ελλάδα είναι το σταυροδρόμι δύσης και ανατολής. Το λαϊκό τραγούδι από το 1920 που ήρθαν οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία μέχρι σήμερα, έχει μπει στο DNA μας. Κάποια τραγούδια που είναι κλασικά λαϊκά, όπως η «Συννεφιασμένη Κυριακή» και η «Αχάριστη» του Τσιτσάνη, η «Φραγκοσυριανή» του Βαμβακάρη ή τα λαϊκά τραγούδια που έγραψε αρχές του ’60 ο Θεοδωράκης είναι τραγούδια που μπορούν να μπουν στο DNA του Έλληνα.
