Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο
Από τους ηθοποιούς που απασχολούν τα Μέσα Ενημέρωσης μόνο με τη δουλειά τους, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, έχει βρει τον τρόπο να κερδίζει τις εντυπώσεις. Τη φετινή σεζόν τον συναντάμε στον «Επιθεωρητή έρχεται» με τον Γρηγόρη Βαλτινό, ενώ μαζί με την Κατερίνα Παπαδάκη, σκηνοθέτησε τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη. Ο γνωστός ηθοποιός μιλά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη citypress.gr, για την διπλή, αυτή, επαγγελματική «ιδιότητα», για τις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα μας και αν έχει «πιάσει» τον εαυτό του σε δουλειά που να μην ήταν καλός. Ενώ, από τη συζήτηση μας δεν…απουσίασε η σημερινή «εικόνα» της τηλεόρασης και η νέα σειρά «Είναι μακριά ακόμα Μπαμπαστρούμφ;».
Αυτή η χρονιά, πρέπει να ‘ναι από τις τυχερές, καθώς έχετε δουλειά και ως ηθοποιός, αλλά και ως σκηνοθέτης. Πώς αισθάνεστε;
Είμαι πολύ ευτυχισμένος, αν και δεν βλέπω τον εαυτό μου ως σκηνοθέτη. Κάναμε μία σκηνοθεσία με την Κατερίνα που να απευθυνόμαστε στα παιδιά. Όσον αφορά το θέατρο, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κάνω δουλειές που μου αρέσουν. Και φέτος ήρθε το έργο με τον Γρηγόρη Βαλτινό (σ.σ. «Ο επιθεωρητής έρχεται»).
Το περασμένο καλοκαίρι κάνατε περιοδεία με τις «Όρνιθες». Δεν νιώσατε την ανάγκη να ξεκουραστείτε;
Αυτή η δουλειά δεν είναι μια δουλειά που μπορείς να επιλέξεις πότε θα δουλέψεις. Αν δεν δουλέψεις αρχές της σεζόν θα μείνεις άνεργος για το πρώτο μισό της σεζόν. Δεν τίθεται θέμα κούρασης. Αν τα οικονομικά ήταν καλύτερα θα επέλεγα να ξεκουραστώ το καλοκαίρι. Τώρα, όμως…
Αντιμετωπίζετε οικονομικές δυσκολίες;
Φυσικά! Βιοπορίζομαι από αυτή τη δουλειά, δεν κάνω κάτι άλλο που να έχω πόρους. Πολλοί συνάδελφοι και όλοι οι Έλληνες είναι στην ίδια μοίρα με μένα, μην κοροϊδευόμαστε.
Πρωταγωνιστείτε στον «Επιθεωρητή έρχεται». Όταν σας έγινε η πρόταση, αγχωθήκατε; Επειδή τολμάτε να κάνετε μία διαφορετική ανάγνωση αυτού του έργου.
Δεν αγχώνομαι όταν μου γίνεται μία πρόταση. Προσπαθώ να τα βγάλω πέρα. Αγχώνομαι όταν έχω πρεμιέρα ή όταν είναι να παίξω. Σε οποιαδήποτε ανάγνωση του έργου πρέπει να παίξεις καλά.
Μέχρι στιγμής ποια η αποδοχή του κόσμου;
Είναι πολύ καλή. Ο κόσμος είναι ευχαριστημένος, προβληματισμένος και γενναιόδωρος στα σχόλια του. Όσο περνάει ο καιρός βρίσκει την ταυτότητα της και η παράσταση, αλλά και ο κόσμος ανταποκρίνεται πιο θετικά. Είναι μια πολύ ωραία δουλειά σε ένα ενδιαφέρον έργο, διαχρονικό, αλλά και επίκαιρο.
Πιστεύετε ότι όλο αυτό που ζούμε, θα οδηγήσει σε μία παγκόσμια & ολέθρια σύρραξη; Ή την ζούμε ήδη, με τις απώλειες να έρχονται σιγά-σιγά;
Αυτά συμβαίνουν. Ακόμα είμαστε στην αρχή του πράγματος και όχι στο τέλος. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα… Τώρα, τι έκταση θα πάρουν τα πράγματα, δεν το γνωρίζει κανείς. Δεν είναι ντόπιο φαινόμενο, αλλά πανευρωπαϊκό.
Ένας από τους στόχους του ήρωα που υποδύεστε, είναι να καταλάβουν το αίσθημα της ατομικής ευθύνης. Πόσο εύκολη είναι η αναγνώριση του συγκεκριμένου αισθήματος;
Είναι δύσκολο και είναι ζήτημα παιδείας. Νομίζω πως αν ο άνθρωπος μπορούσε εύκολα να καταλάβει την προσωπική του ευθύνη για τη λειτουργία μιας κοινωνίας και πως επηρεάζει τις ζωές των άλλων, θα μπορούσε η ζωή μας να είναι λίγο καλύτερη, πέρα από το πολιτικό, θρησκευτικό σύστημα. Να μην αισθανόμαστε θύματα μιας εξουσίας που μας υπαγορεύει τι πρέπει να κάνουμε.
Είστε από τα άτομα που θα αναλάβουν τις ευθύνες τους;
Από τους ηθοποιούς που απασχολούν τα Μέσα Ενημέρωσης μόνο με τη δουλειά τους, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, έχει βρει τον τρόπο να κερδίζει τις εντυπώσεις. Τη φετινή σεζόν τον συναντάμε στον «Επιθεωρητή έρχεται» με τον Γρηγόρη Βαλτινό, ενώ μαζί με την Κατερίνα Παπαδάκη, σκηνοθέτησε τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη. Ο γνωστός ηθοποιός μιλά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη citypress.gr, για την διπλή, αυτή, επαγγελματική «ιδιότητα», για τις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα μας και αν έχει «πιάσει» τον εαυτό του σε δουλειά που να μην ήταν καλός. Ενώ, από τη συζήτηση μας δεν…απουσίασε η σημερινή «εικόνα» της τηλεόρασης και η νέα σειρά «Είναι μακριά ακόμα Μπαμπαστρούμφ;».
Αυτή η χρονιά, πρέπει να ‘ναι από τις τυχερές, καθώς έχετε δουλειά και ως ηθοποιός, αλλά και ως σκηνοθέτης. Πώς αισθάνεστε;
Είμαι πολύ ευτυχισμένος, αν και δεν βλέπω τον εαυτό μου ως σκηνοθέτη. Κάναμε μία σκηνοθεσία με την Κατερίνα που να απευθυνόμαστε στα παιδιά. Όσον αφορά το θέατρο, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κάνω δουλειές που μου αρέσουν. Και φέτος ήρθε το έργο με τον Γρηγόρη Βαλτινό (σ.σ. «Ο επιθεωρητής έρχεται»).
Το περασμένο καλοκαίρι κάνατε περιοδεία με τις «Όρνιθες». Δεν νιώσατε την ανάγκη να ξεκουραστείτε;
Αυτή η δουλειά δεν είναι μια δουλειά που μπορείς να επιλέξεις πότε θα δουλέψεις. Αν δεν δουλέψεις αρχές της σεζόν θα μείνεις άνεργος για το πρώτο μισό της σεζόν. Δεν τίθεται θέμα κούρασης. Αν τα οικονομικά ήταν καλύτερα θα επέλεγα να ξεκουραστώ το καλοκαίρι. Τώρα, όμως…
Αντιμετωπίζετε οικονομικές δυσκολίες;
Φυσικά! Βιοπορίζομαι από αυτή τη δουλειά, δεν κάνω κάτι άλλο που να έχω πόρους. Πολλοί συνάδελφοι και όλοι οι Έλληνες είναι στην ίδια μοίρα με μένα, μην κοροϊδευόμαστε.
Πρωταγωνιστείτε στον «Επιθεωρητή έρχεται». Όταν σας έγινε η πρόταση, αγχωθήκατε; Επειδή τολμάτε να κάνετε μία διαφορετική ανάγνωση αυτού του έργου.
Δεν αγχώνομαι όταν μου γίνεται μία πρόταση. Προσπαθώ να τα βγάλω πέρα. Αγχώνομαι όταν έχω πρεμιέρα ή όταν είναι να παίξω. Σε οποιαδήποτε ανάγνωση του έργου πρέπει να παίξεις καλά.
Μέχρι στιγμής ποια η αποδοχή του κόσμου;
Είναι πολύ καλή. Ο κόσμος είναι ευχαριστημένος, προβληματισμένος και γενναιόδωρος στα σχόλια του. Όσο περνάει ο καιρός βρίσκει την ταυτότητα της και η παράσταση, αλλά και ο κόσμος ανταποκρίνεται πιο θετικά. Είναι μια πολύ ωραία δουλειά σε ένα ενδιαφέρον έργο, διαχρονικό, αλλά και επίκαιρο.
Πιστεύετε ότι όλο αυτό που ζούμε, θα οδηγήσει σε μία παγκόσμια & ολέθρια σύρραξη; Ή την ζούμε ήδη, με τις απώλειες να έρχονται σιγά-σιγά;
Αυτά συμβαίνουν. Ακόμα είμαστε στην αρχή του πράγματος και όχι στο τέλος. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα… Τώρα, τι έκταση θα πάρουν τα πράγματα, δεν το γνωρίζει κανείς. Δεν είναι ντόπιο φαινόμενο, αλλά πανευρωπαϊκό.
Ένας από τους στόχους του ήρωα που υποδύεστε, είναι να καταλάβουν το αίσθημα της ατομικής ευθύνης. Πόσο εύκολη είναι η αναγνώριση του συγκεκριμένου αισθήματος;
Είναι δύσκολο και είναι ζήτημα παιδείας. Νομίζω πως αν ο άνθρωπος μπορούσε εύκολα να καταλάβει την προσωπική του ευθύνη για τη λειτουργία μιας κοινωνίας και πως επηρεάζει τις ζωές των άλλων, θα μπορούσε η ζωή μας να είναι λίγο καλύτερη, πέρα από το πολιτικό, θρησκευτικό σύστημα. Να μην αισθανόμαστε θύματα μιας εξουσίας που μας υπαγορεύει τι πρέπει να κάνουμε.
Είστε από τα άτομα που θα αναλάβουν τις ευθύνες τους;