Με Αγάθωνα και Koza Mostra στην Eurovision!!

Ο Ελληνικός τελικός του φετινού διαγωνισμού της Eurovision έβγαλε νικητές τον Αγάθωνα με τους Koza Mostra. Έτσι το "Alcohol is free" είναι το τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει στο Μάλμε της Σουηδίας, τον Μάιο. Η βραδιά εντυπωσιακή, καθώς απολαύσαμε έναν ξεχωριστό τελικό μετά από αρκετά χρόνια, με καλεσμένους νικητές άλλων χωρών από προηγούμενες χρονιές,εγχώριους stars, καθώς και τις μοναδικές ελληνίδες νικήτριες του διαγωνισμού, Έλενα Παπαρίζου και Βίκυ Λέανδρος. 


Η βραδιά τα είχε όλα!! Λάμψη, σόου, όμορφες στιγμές του παρελθόντος. Λαμπεροί καλεσμένοι από την Ελλάδα και το εξωτερικό ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των φετινών διοργανωτών και απολαύσαμε έναν ελληνικό τελικό που η αλήθεια είναι πως είχαμε χρόνια να δούμε!!Με παρουσιαστές τον Γιώργο Καπουτζίδη και την Δέσποινα Βανδή, οι οποίοι κατάφεραν να σταθούν αξιοπρεπώς στους ρόλους τους και με αρκετές δόσεις χιούμορ κατά την διάρκεια της βραδιάς,το κοινό που βρέθηκε στο Gazi Music Hall αλλά και οι τηλεθεατές από το σπίτι απόλαυσε μια όμορφη και...Mad βραδιά!!

Η βραδιά άνοιξε με μια χορογραφία των special προσκεκλημένων που τίμησαν με την παρουσία τους την διοργάνωση,τον Ντίμα Μπιλάν, την Ρουσλάνα, τον Αλεξάντερ Ρίμπακ και την Μαρίγια Σερίφοβιτς.
Αμέσως μετά, την σκυτάλη πήρε η Ελένη Φουρέϊρα η οποία μαζί με την Ουκρανή Ρουσλάνα ερμήνευσε το "Wild dances", νικητήριο κομμάτι της Ουκρανίας το 2004.
Στη συνέχεια οι "Μέλισσες" μαζί με την Μαρίγια Σερίφοβιτς από την Σερβία, ερμήνευσαν το "Moljitva". Έπειτα, στην σκηνή ανέβηκε ο Κώστας Μαρτάκης ο οποίος ερμήνευσε το τραγούδι που έσπασε όλα τα ρεκόρ συγκομιδής βαθμών στην Eurovision, το "Fairytale", μαζί με τον Νορβηγό Αλεξάντερ Ρίμπακ και..το βιολί του!! Και τέλος, η Demy μαζί με τον Ρώσο Dima Bilan ερμήνευσαν το "Believe".
Η συνέχεια ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακή, καθώς η μοναδική Έλενα Παπαρίζου ανέβηκε στην σκηνή με τους Vegas και μας έφερε ξανά, πίσω στο 2005 και την μοναδική νίκη της Ελλάδας στην Eurovision, ερμηνεύοντας το "My number one" σε μια τελείως διαφορετική έκδοση.

Ύστερα, ήρθε η ώρα των υποψήφιων τραγουδιών. Την αρχή έκανε η Θωμαή Απέργη με το "One last kiss" η οποία εντυπωσίασε με την σκηνική της παρουσία και όχι μόνο. Στην συνέχεια την σκυτάλη πήραν η Georgina μαζί με τον Alex Leon και το "Angel" που ξεχώρισε τόσο για τον ήχο του όσο και για την μοναδική φωνή της Georgina. Η επόμενη συμμετοχή ήταν αυτή των Koza Mostra και του Αγάθωνα με το "Alcohol is free", οι οποίοι έκλεψαν τις εντυπώσεις. Τις συμμετοχές έκλεισε η Αγγελική Ηλιάδη με το "Χίλιες και μία νύχτες".

Λίγο αργότερα, στην σκηνή ανέβηκε η περσινή μας εκπρόσωπος, Ελευθερία Ελευθερίου, μαζί με την Ήβη Αδάμου, περσινή εκπρόσωπο της Κύπρου, σε ένα remix των περσινών τραγουδιών "Aphrodisiac" και "La la love", ενώ λίγο αργότερα και λίγο πριν μάθουμε τον νικητή, στην σκηνή ανέβηκε η Δέσποινα Ολυμπίου, φετινή εκπρόσωπος της Κύπρου, ερμηνεύοντας το "Αν με θυμάσαι", μια μελωδική όμορφη μπαλάντα με την οποία συμμετέχει φέτος στον διαγωνισμό.

Από τις πιο σημαντικές στιγμές του ελληνικού τελικού ήταν όταν η διεθνούς φήμης καλλιτέχνης Βίκυ Λέανδρος ανέβηκε στη σκηνή, προκειμένου να ερμηνεύσει το "Μυστικό" και αμέσως μετά, το "Apres Toi" μαζί με την Έλενα Παπαρίζου.
Το ντουέτο, αποθεώθηκε από κοινό και τηλεθεατές, ενώ απέσπασε πολλά θετικά σχόλια και μέσω facebook και twitter.

Νικητές της βραδιάς αναδείχθηκαν οι Koza Mostra και ο Αγάθωνας, με το τραγούδι "Alcohol is free". Εμείς να ευχηθούμε καλή επιτυχία!!

Δείτε παρακάτω πλούσιο φωτογραφικό υλικό και βίντεο με όλες τις εμφανίσεις των συμμετεχόντων και καλεσμένων :

Αλέξανδρος Μπουρδούμης: «Η αγάπη αποτελεί τη “βενζίνη” της ημέρας»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Μετρά 17χρόνια στον καλλιτεχνικό χώρο και έχει δοκιμαστεί σε όλα τα είδη του θεάτρου. Ο λόγος για τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη, ο οποίος μιλά στη «City Press» για τη συνεργασία του με τον Πέτρο Φιλιππίδη, για τον «ρόλο» του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, για τον ρόλο του έρωτα στη ζωή του, καθώς και για την αντιμετώπιση της προσωπικής του ζωής από τα media.



Δίνεις το «παρών» μέσα από τα «Κλεμμένα όνειρα», αλλά και θεατρικά στον «Υπηρέτη με δύο αφεντικά». Ποια τα συναισθήματα σου που «χτυπάς» στα δύο πιο «ισχυρά» μέσα προβολής;
Αισθάνομαι τυχερός σε μία τόσο δύσκολη περίοδο! Από την άλλη, όμως, θεωρώ ότι δεν είναι μόνο θέμα τύχης, αλλά και συνεχούς δουλειάς τα τελευταία χρόνια, καθώς και σωστής διαχείρισης των όποιων ευκαιριών μου έχουν δοθεί όλα αυτά τα χρόνια στη δουλειά.
Όσο περνάει από το χέρι μου, προσπαθώ να κάνω τις καλύτερες δυνατές επιλογές σε συνεργασίες, γιατί είναι εξίσου σημαντικό με ποιους παίζεις, όπως και τι παίζεις.
Χαίρομαι που και φέτος κάνω δύο διαφορετικά πράγματα. Από τη μία τα «Κλεμμένα όνειρα» που είναι λίγο πιο δραματική σειρά, σε σχέση με το θέατρο που είναι μία ξέφρενη κωμωδία με τον Πέτρο Φιλιππίδη. Είμαι με το ένα πόδι στο δράμα και με το άλλο στην κωμωδία και είναι πολύ συναρπαστικό αυτό...
Έχει υπάρξει συνεργασία που να έχεις μετανιώσει, επειδή σ’ ανάγκασαν να κάνεις κάποιου είδους «έκπτωση»;
Δεν έχω μετανιώσει, αλλά έχω βρεθεί σε δύσκολη θέση, όταν επέλεξα τη συγκεκριμένη συνεργασία επειδή πίστεψα πολύ σ’ αυτή! Όπως και στη ζωή δεν θα τα πάμε με όλους καλά. Έτσι, δεν θα μπορέσουμε να συνεργαστούμε και με όλους καλά. Άσχετα, αν υπάρχουν άλλες προθέσεις. Βέβαια, η δουλειά του ηθοποιού εξαρτάται πάρα πολύ από τον σκηνοθέτη. Εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα! Να συνεννοηθείς πολύ καλά με τον σκηνοθέτη και να βρεθούν οι κατάλληλες ισορροπίες, ώστε να πάρει από σένα το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Έχω δουλέψει με πολλούς και διάφορους σκηνοθέτες και έχω μάθει να «προσαρμόζομαι» στο πως δουλεύει ο κάθε σκηνοθέτης. Μου έχει κάνει πάρα πολύ καλό, γιατί μπορώ να βρίσκομαι σε ένα σχήμα που ενίοτε ονομάζεται εμπορικός ή ποιοτικός θίασος -βάζουμε ταμπέλες γιατί αναγκαζόμαστε, ώστε να ξεχωρίζουμε κατά κάποιο τρόπο.
Αν δεν πετύχει κάτι, είναι καλό, γιατί το έχεις ζήσει και αν σου τύχει κάτι αντίστοιχο θα ξέρεις πως θα το διαχειριστείς.
Μία χαρακτηριστική περίπτωση ήταν το «Έχω ένα μυστικό» που αφορούσε στη ζωή της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Θα ξανά έκανες βιογραφική δουλειά;
Ναι, βέβαια! Οι βιογραφικές σειρές είναι και οι αγαπημένες μου. Παρακολουθώ από δραματοποιημένα ντοκιμαντέρ στη τηλεόραση, μέχρι βιογραφικές ταινίες… Αμέσως θα έλεγα «ναι». Είναι πολύ ενδιαφέρον να υποδυθείς ένα αληθινό πρόσωπο και όχι ένα φανταστικό, στο μυαλό ενός συγγραφέα. Μπορεί η σειρά να μην είχε την τεράστια αποδοχή, αλλά ήταν πολύ καλή ευκαιρία για μένα, γιατί ερμήνευσα ένα σπουδαίο «ρόλο». Απ’ όλα έχεις να κερδίσεις κάτι! Θα ήμουν κουτός αν έλεγα ότι έχασα κάτι. Μπήκα στα βαθιά, να προσεγγίζω έναν εκρηκτικό χαρακτήρα, όπως ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, και μου δόθηκε η ευκαιρία να κινηθώ σ’ ένα μεγάλο υποκριτικό πλαίσιο.
Αισθάνεσαι περισσότερο δραματικός ή κωμικός ηθοποιός;
Και στο θέατρο, αλλά και στην τηλεόραση έχω παίξει αρκετές κωμωδίες, δίπλα σε σπουδαίους ηθοποιούς. Δεν μ’ αρέσει να βάζω ταμπέλα στον εαυτό μου, ούτε έχω φτάσει σε μία ηλικία που να μπορώ να πω ότι κάνω το ένα είδος ή το άλλο. Ευτυχώς, στο θέατρο, έχω περάσει από πάρα πολλά είδη: Από αρχαία τραγωδία μέχρι μιούζικαλ και από κλασσικό ρεπερτόριο μέχρι σύγχρονο ελληνικό έργο. Δοκιμάζεσαι και δουλεύεις καλύτερα τα εκφραστικά σου μέσα. Το κάθε είδος απαιτεί έναν διαφορετικό χειρισμό των εκφραστικών μέσων.
Σαν χαρακτήρας είμαι λίγο «έξω καρδιά», νομίζω ότι έχω μία τάση προς την κωμωδία, αλλά μου αρέσουν όλα τα είδη. Κάθε φορά που μου δίνεται μία ευκαιρία, προσπαθώ να την υπηρετώ σωστά. Η κωμωδία είναι πολύ δύσκολη, κακά τα ψέματα!
Είναι εύκολο να ισορροπήσει ένας ηθοποιός μεταξύ δράματος & κωμωδίας και εκτός δουλειάς;
Στη ζωή μας έχουμε τέτοια περιστατικά. Σε πολύ δραματικά περιστατικά, αν βγούμε απέξω μπορούμε να δούμε και την κωμική τους πλευρά ή και το αντίστροφο. Αυτό γίνεται και στην Τέχνη! Αν παρατηρήσουμε σωστά μία κωμική σκηνή, θα μπορούσε η ίδια σκηνή να είναι και μία πολύ δραματική, αντιστρέφοντας την πλευρά του νομίσματος. Είναι πολύ ωραίες δόσεις σε μία δραματική σκηνή να υπάρχει μία ανάλαφρη κατάσταση –σχεδόν να αυτοσαρκαζόμαστε.  Κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβεί και σ’ ένα κωμικό έργο. Οι μεγάλοι κωμικοί ηθοποιοί, το έχουν αυτό, όπως ο Σαρλό! Έχω κλάψει με τον Βέγγο, βλέποντας τον σε ταινίες. Αυτή η δοσολογία είναι καλή και στη ζωή και στη σκηνή!

 Διαβάστε παρακάτω την υπόλοιπη συνέντευξη :