Από τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟ
“3 χρόνια πριν, μεσούσης της
κρίσης, της αγωνίας και της ανασφάλειας μ’ έπιασε τρομερή κατάθλιψη, άγχος, μια
απίστευτη ματαιότητα για τα πάντα, έχασα κάθε φιλοδοξία, όνειρο, ελπίδα.
Αποτέλεσμα να είμαι χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, χωρίς να βλέπω φως σε καμιά
άκρη κανενός τούνελ, χωρίς να έχω διάθεση για τίποτα.
Έπιασα τόσο πολύ πάτο, που
το μόνο που μου έμεινε ήταν να αναδυθώ. Σιγά- σιγά και σταδιακά άρχισα να
προσπαθώ να βρω μιαν άκρη και τελικά αποφάσισα πως πρέπει να κάνω κάτι εγώ για
τον εαυτό μου. Κανένας φορέας, καμιά επιχορήγηση, καμιά πρόσληψη, κανένα «κύκλωμα»
(τι αστεία λέξη αλήθεια, πιο κύκλωμα ρε παιδιά) τίποτα.
Τελικά το ένα έφερε σιγά-
σιγά το άλλο, άρχισα αργά και σταθερά να ενεργοποιούμαι, μεσολάβησαν αρκετές
παραστάσεις και αγαπημένοι άνθρωποι που με βοήθησαν, ώσπου να φτάσω φέτος με
ένα φακό και 3 ανθρώπους που δε γνώριζα αλλά με εμπιστεύτηκαν, να κάνουμε
(απλήρωτοι) για μήνες πρόβες στο σπίτι μου και… το θαύμα έγινε! Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ –
που ξεκίνησε ως μια ιδέα που είχα ένα βράδυ και με μηδενικό μπάτζετ – έφτασε να
έχει την απίστευτη πορεία της, με κυριολεκτικά sold out όλες
τις παραστάσεις της».