Η Υρώ Μανέ δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς είναι μία εξαιρετική ηθοποιός και την ενδιαφέρει να δοκιμάζεται σε όλα τα είδη του θεάτρου, αλλά και να κάνει «ωραίες και ποιοτικές δουλειές» στην τηλεόραση. Συναντήσαμε την γνωστή ηθοποιό σε γνωστό εμπορικό κέντρο και η ίδια μιλά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη citypress.gr, για τις θεατρικές παραστάσεις όπου πρωταγωνιστεί, για το μέλλον των ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ,, το τοπίο των ψευδαισθήσεων που ζήσαμε, αλλά και για την ανεργία που «χτυπά» κόκκινο στους ηθοποιούς και άλλα πολλά ενδιαφέροντα…
• Ύστερα από δύο χρόνια σε θέατρα της Αθήνας, ταξιδέψατε ανά την Ελλάδα τον «Συμβολαιογράφο». Ποιά ήταν η ανταπόκριση του κόσμου;
Ήταν πάρα πολύ θετική και ζεστή. Δεν έκανα μεγάλη περιοδεία, αλλά πήγα σε επιλεγμένες πόλεις στην επαρχία. Αφήνω πάντα τον «Συμβολαιογράφο» να ‘ναι ζωντανός και εύχομαι να το συνεχίσω και να τον ταξιδέψω και σε άλλες πόλεις της πατρίδας μας. Παρόλο που το έργο διαδραματίζεται στην Βόρειο Ελλάδα, δεν έχω πάει καθόλου… Ο κόσμος διψάει για θέατρο , αυτή ήταν η εμπειρία μου και τα δείγματα που είχα. Θέλει πάρα πολύ να δει μια καλή παράσταση και εγώ έχω την ευτυχία να έχω στα χέρια μου τον «Συμβολαιογράφο».
• Ο κόσμος στην επαρχία έρχεται σε «επαφή» με το θέατρο μόνο στις καλοκαιρινές περιοδείες. Θεωρείτε ότι πρέπει να υπάρχουν κάποιες ομάδες, οι οποίες να στηρίζουν και τον χειμώνα το θέατρο;
Νομίζω ο στόχος που είχαν γίνει τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα (ΔΗΠΕΘΕ), επί Μελίνας, ήταν κυρίως η αποκέντρωση και γεννήθηκε από την ανάγκη της περιφέρειας για να ‘χει άμεση πρόσβαση στο θέατρο και κατ’ επέκταση στον πολιτισμό. Είμαι απόλυτα σύμφωνη, ότι πρέπει να στηριχθεί η ιστορία των περιφερειακών θεάτρων και μακάρι να γίνονται και ομάδες. Ελπίζω το θέατρο με κάθε τρόπο να ζωντανεύει στην επαρχία.
•Ετοιμάζεστε για την τρίτη χρονιά του «Συμβολαιογράφου». Έχετε το ίδιο άγχος με την πρώτη χρονιά;
Επειδή είμαι μόνη μου στη σκηνή, δεν σου κρύβω ότι έχω πάντα άγχος και ειδικά για την πρεμιέρα. Παρόλο που η ‘Ερασμία’, ο ρόλος που υποδύομαι, έχει ταυτιστεί με μένα. Αν δεν πω ότι είναι το alter ego, σίγουρα θα πω ότι είναι μία πολύ αγαπημένη φίλη μου.
• Πόσο εύκολο είναι να μένετε για 70 λεπτά, μόνη, πάνω στη σκηνή;
Δύσκολο, αλλά είναι ένα απόλυτα γοητευτικό ταξίδι. Αναμετριέσαι με όλα τα υποκριτικά μέσα που διαθέτεις και έχεις την χαρά, ότι η επικοινωνία με το κοινό είναι απόλυτα δική σου. Εσύ είσαι «καπετάνιος» και θα πας το «καράβι» όπου εσύ θες.
Διαβάστε περισσότερα :
• Στον «Συμβολαιογράφο» το ενδιαφέρον του κοινού είναι αμείωτο. Σας γεμίζει παραπάνω άγχος αυτό;
Ο μονόλογος έχει αυτό τον κίνδυνο: ξαφνικά χάνεις τον θεατή και κινδυνεύεις να μην μπορείς να τον κρατήσεις. Όπως έχεις δει και εσύ, αλλά όπως έχει καταγραφεί και στη συνείδηση του κοινού, δεν έχω τέτοια κρούσματα. Νιώθω κι εγώ, ότι το ενδιαφέρον του κοινού είναι αμείωτο από την πρώτη στιγμή έως και μετά το τέλος της παράστασης.
• Εφόσον ολοκληρωθεί ο κύκλος του «Συμβολαιογράφου», θα ξανά κάνατε μονόλογο;
Δεν το σκέφτομαι, γιατί αισθάνομαι ότι ο κύκλος του «Συμβολαιογράφου» δεν έχει κλείσει, αλλά είμαι ακόμα στην αρχή. Πρέπει να περάσει πάρα πολύς καιρός, για να εγκαταλείψω την ‘Ερασμία’’.
• Στο έργο κάνετε μία απολογία, αλλά και εξομολόγηση μαζί. Σαν Υρώ, αν έπρεπε να κάνετε κάποιο από τα δύο, ποιο θα ήταν το κυρίαρχο θέμα;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω σκεφτεί αν θα χρειαζόταν να απολογηθώ για κάτι. Ίσως, αν χρειαζόταν να απολογηθώ, θα ήταν στα παιδιά για τα λάθη μας και τις ευθύνες που έχουμε σε αυτό το «βομβαρδισμένο» τοπίο που ζούμε.
• Είστε υπέρ της μετανάστευσης των νέων παιδιών;
Καθόλου δεν είμαι υπέρ της μετανάστευσης! Θεωρώ ότι είναι άσχημο να βλέπεις νέους να αναγκάζονται να φύγουν, εξαιτίας του ότι ζουν σε ένα πολύ σκληρό και γκρίζο τοπίο. Αν, όμως, ήταν να φύγουν για σπουδές με σκοπό να διευρύνουν τους ορίζοντες τους, τότε θα το στήριζα κιόλας.
• «Ο λόγος είναι συμβόλαιο και το υπεσχημένον οφείλει να τηρηθεί». Τελικά, είναι εύκολο να κρατάμε τον λόγο και τις υποσχέσεις μας στη σημερινή εποχή;
Αν κρίνουμε από τους πολιτικούς, είναι το πλέον εύκολο να δίνουν τον λόγο τους και να τον παίρνουν πίσω. Πρέπει να παλεύουμε και να δεσμευόμαστε απέναντι, πρώτα απ’ όλα, στον ίδιο μας τον εαυτό.
• Εσείς θα κατεβαίνατε στην πολιτική «αρένα»;
Σαν ένας άνθρωπος που ζει σ’ αυτή τη χώρα και σ’ αυτό το δύσκολο τοπίο, ασχολούμαι και είμαι ευαισθητοποιημένη για το τι συμβαίνει γύρω μου. Όμως, δεν έχω μπει σ’ αυτή την διαδικασία. Μου αρκεί που ασχολούμαι με την Τέχνη!
• Πόσο δύσκολο είναι να «επιβιώσει» η Τέχνη, σε μία περίοδο που όλα καταρρέουν;
Η Τέχνη είναι ένα σημείο αναφοράς για κάτι καλύτερο, αισιόδοξο. Να μπορέσεις να κάνεις αυτό που αγαπάς και να σου επιτρέπει η συνθήκη που ζεις να το κάνεις, είναι ότι πιο σημαντικό. Εμείς, είμαστε τυχεροί γιατί κάνουμε αυτό που θέλουμε. Σε δύσκολους καιρούς, επιβιώνει η Τέχνη και μακάρι όλη αυτή η κρίση και οι δυσκολίες να γεμίσουν ωραία πράγματα.
• Εκτός από τον «Συμβολαιογράφο», όμως, πρωταγωνιστείτε και στο «Πήρε την ζωή στα χέρια της». Πρόκειται για μία κωμωδία, αλλά στο φινάλε οι θεατές φεύγουν με δάκρυα…
Είμαι τυχερή γιατί και η ‘Ερασμία’, αλλά και η ‘Φωτεινή’ στο «Πήρε την ζωή στα χέρια της», έχουν μεγάλο υποκριτικό ενδιαφέρον. Ακροβατείς στην κωμωδία και στο δράμα και αυτό είναι το πιο γοητευτικό παιχνίδι για τον ηθοποιό. Πράγματι, η παράσταση «Πήρε τη ζωή στα χέρια της», προσφέρει πολύ γέλιο στον θεατή, αλλά στο φινάλε τον συγκινεί.
• Πείτε μας λίγα λόγια για τη συνεργασία αυτή.
Η συνεργασία είναι υπέροχη, γιατί είναι ένα έργο του Κατσικονούρη και είμαι μαζί με υπέροχους συναδέλφους: Μαρία Σολωμού, Κρατερό Κατσούλη, Νίκο Αρβανίτη. Η μία είναι διαφημίστρια, ο άλλος συγγραφέας και ο τρίτος ψυχολόγος, όπου προσπαθούν να εντάξουν στη δική τους λογική, ένα πρόσωπο πολύ ιδιαίτερο, τη Φωτεινή –δηλαδή το ρόλο που υποδύομαι. Η ‘Φωτεινή’ είναι ένα πλάσμα διαφορετικό, καθαρό, που βλέπει τη ζωή με έναν δικό της τρόπο, με μόνη διαφυγή της την φαντασία και το όνειρο.
Για μένα είναι μαγικό που μεταπηδώ από ένα γήινο πλάσμα, την ‘Ερασμία’, σε ένα ποιητικό αλλά και ρεαλιστικό πλάσμα, τη ‘Φωτεινή’.
• Είναι εύκολο να ξανά πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας;
Πιστεύω ότι είναι η στιγμή που πρέπει να πάρουμε όλοι τη ζωή στα χέρια μας, με κάθε τρόπο, από το σημείο που κρίνει ο καθένας ότι μπορεί. Αυτό είναι και το μήνυμα του έργου. Πρέπει να είμαστε εμείς οι κυρίαρχοι στα πράγματα που θέλουμε και στον τρόπο που θα τα διαχειριστούμε, για να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη.
• Στο έργο, αυτό, οι ήρωες επιχειρούν να στήσουν ξανά τη δική τους ψεύτικη αλήθεια. Πιστεύετε ότι ζήσαμε μία ψεύτικη αλήθεια;
Ναι! Έτσι μας είχαν οδηγήσει, γιατί «όριζαν» τη ζωή μας άλλοι. Μας έφτιαξαν ένα τοπίο αυταπάτης, ψευδαισθήσεων και μας άφησαν μέσα σε αυτό να κινούμαστε και να νομίζουμε ότι περνάμε καλά. Μέχρι που ανοίξαμε τα μάτια μας και είδαμε, ότι όλο αυτό είναι εντελώς πλασματικό και μπήκαμε σ’ αυτή τη τροχιά… Νομίζω, όμως, ότι θα βγούμε!
• Οπότε υπάρχει φως στο τούνελ;
Βέβαια…Θα δημιουργηθούν καινούρια πράγματα και θα μπούμε σ’ άλλη τροχιά, πιο δυναμική και σαν λαός και σαν μονάδες. Ο καθένας από εμάς θα καταλάβει τι σημαίνει επί της ουσίας αλληλεγγύη ή να πάψουμε να κοιτάζουμε μόνο τον εαυτό μας. Η κρίση θα βοηθήσει, ώστε να φτιάξουμε μία διαφορετική ή πιο συλλογική συνείδηση.
• Η ‘’Φωτεινή’’ που υποδύεστε είναι ένας μοναχικός άνθρωπος. Εσείς, έχετε βιώσει στιγμές μοναξιάς;
Νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε βιώσει στιγμές μοναξιάς. Φυσικά και έχει συμβεί, αλλά δεν είμαι σαν άνθρωπος μοναχικός και δεν διάγω τον βίο μου με εσωστρέφεια. Είμαι πιο κοινωνικό ον.
• Ποια μπορεί να είναι η ασπίδα στην μοναξιά;
Η γιατρειά στη μοναξιά είναι η επιθυμία να συνυπάρξεις με άλλους ανθρώπους. Ο άνθρωπος είναι γεννημένος για να μην ζει μόνος του. Αυτό που βοηθάει είναι να είσαι προσανατολισμένος προς τη ζωή, γιατί και η ‘Φωτεινή’ είναι ένα μοναχικό ον, αλλά το όνομα της σηματοδοτεί αυτό που φέρει σαν προσωπικότητα. Είναι μοναχική, γιατί δεν μπορεί να συνταυτιστεί με ένα σκληρό περιβάλλον.
• Νοσταλγείτε κάτι από το προσωπικό, αλλά και από το επαγγελματικό σας παρελθόν;
Μου αρέσει να ζω το τώρα και να είμαι αισιόδοξη για το αύριο. Νοσταλγώ τόσο όσο, αλλά δεν ζω με την παρελθοντολογία. Θέλω να ζω το τώρα όσο πιο γεμάτο γίνεται!
• Η ηρωίδα που υποδύεστε γίνεται «αντικείμενο εκμετάλλευσης» προκειμένου να «πατήσουν» κάποια άτομα πάνω της, προς όφελος της επαγγελματικής καταξίωσης. Σας έχει συμβεί κάτι ανάλογο;
Με αυτό τον τρόπο, όχι. Στην ‘Φωτεινή’ εκμεταλλεύονται την αγνότητα, την διαφορετικότητα, τον ψυχισμό της… Αν μου έχει συμβεί θα είναι επειδή θα έχω αφήσει κι εγώ τα περιθώρια. Θα έγιναν λάθη από όλους, αλλά πάμε παρακάτω. Προσπαθώ το κάθε λάθος που συμβαίνει, να το αντιμετωπίζω διαφορετικά.
• Τι ρόλο παίζει η επιτυχία στην ζωή σας;
Δεν τη κυνηγάω, γιατί δεν είναι ο στόχος μου. Με ενδιαφέρει να κάνω πολύ ωραίες και ποιοτικές δουλειές, είτε στη τηλεόραση, είτε στο θέατρο, είτε στο σινεμά –που δεν έχω κάνει και πολύ. Οτιδήποτε είναι ωραίο και με γεμίζει, μ’ ενδιαφέρει να το υποστηρίζω και να το ακολουθώ.
• Πριν λίγους μήνες αναλάβατε την προεδρεία του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Σας γεμίζει παραπάνω ευθύνες;
Απόλυτα. Βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολους καιρούς, όπου η ανεργία χτυπάει κόκκινο και οι ηθοποιοί βάλλονται από παντού. Η ψυχαγωγία είναι το πρώτο που ο κάθε άνθρωπος το αφήνει στην άκρη, καθώς έχει προτεραιότητα την επιβίωση και μετά την ψυχαγωγία.
Εμάς, κατεξοχήν, το επάγγελμά μας, ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία, οπότε καταλαβαίνεις πόσο δύσκολα είναι τώρα. Προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, ώστε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά των συναδέλφων. Στόχος μας είναι, να μην χάνει ο ηθοποιός τη φωνή και την υπόσταση του. Η Τέχνη μας είναι από τις πιο σημαντικές μορφές και πρέπει να την υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο.
• Έχετε προβεί στο σχεδιασμό κάποιων δράσεων, κινητοποιήσεων, ώστε να διασωθεί το επάγγελμα του ηθοποιού;
Προσπαθούμε να σκεφτούμε τρόπους, να χαρτογραφήσουμε το καινούριο τοπίο, να δούμε τις δυσκολίες και τι μπορούμε να προσφέρουμε. Κύριο μέλημά μας, είναι να συσπειρωθεί ο κόσμος μέσα στο Σωματείο, ώστε να μπορέσουμε όλοι μαζί να δούμε τα προβλήματά μας και να τα λύσουμε.
• Ενώ οι επαναλήψεις των ελληνικών σειρών, σημειώνουν υψηλά νούμερα τηλεθέασης, δεν υπάρχουν νέες παραγωγές. Θεωρείτε ότι πράττουν σωστά τα κανάλια που απαξιώνουν την μυθοπλασία;
Το σίγουρο είναι ότι δεν βγαίνει καλό σ’ εμάς τους ηθοποιούς, αλλά και σε όλους όσους απασχολούνται στην τηλεόραση (σκηνοθέτες, τεχνικοί κλπ). Ο κλάδος μας πλήττεται απίστευτα και σίγουρα κάνει κακό και στο κοινό. Μη δημιουργώντας σειρές μυθοπλασίας απομακρύνεις τον κόσμο και τον αποπροσανατολίζεις, του προτείνεις άλλα θεάματα που δεν έχουν να κάνουν καθόλου με την δική μας κουλτούρα. Το κοινό είναι στερημένο από τις ελληνικές σειρές και έχει ανάγκη να δει τους αγαπημένους του ηθοποιούς, που στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια και τους νιώθει δικούς του.
• Ακόμα και με χαμηλού κόστους σειρές…
Τα «Εγκλήματα» που δείχνει και ξανά δείχνει δεν ήταν καμία πανάκριβη σειρά, γιατί γυρίστηκε σε πλατώ. Μπορούν να ξανά γίνουν δουλειές και ωραίες και ποιοτικές, που θα αγαπηθούν από τον κόσμο και με χαμηλό κόστος. Είναι δυνατόν η Κρατική Τηλεόραση να μην έχει ελληνικές σειρές; Ελληνικές σειρές μυθοπλασίας, με Έλληνες ηθοποιούς, τεχνικούς και σκηνοθέτες! Το πρόβλημα μεγαλώνει και δεν ξέρουμε πώς να το διαχειριστούμε.
• Όπως στηρίζουν τα ελληνικά κανάλια, σειρές ξένων χωρών, δεν πρέπει να γίνει και κάτι αντίστοιχο;
Ας γίνουν ελληνικές παραγωγές και ας έχει η τηλεόραση ελληνικές σειρές και μακάρι να «ανοίξει» το εξαγωγικό κομμάτι. Δεν έχω καμία αντίρρηση, αλλά ας έχουμε πρώτα σειρές για την Ελλάδα.
• Έχετε ένα «βαρύ» πρόγραμμα, αφού εκτός από τις θεατρικές υποχρεώσεις και το Σ.Ε.Η, είστε και στο «Studio 500» του Γιώργου Φειδά. Ποια η συμβουλή που δίνετε στους νέους ανθρώπους που έρχεστε σ’ επαφή;
Δεν είναι της λογικής μου να δίνω συμβουλές, γιατί πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μέτρο να κρίνει τα πράγματα. Το μόνο που λέω πάντα είναι ότι πρέπει να προσπαθεί να κάνει αυτό που ονειρεύεται, να στοχεύει σ’ αυτό, όσο δύσκολο κι αν είναι.
• Υπάρχουν νέα ταλέντα που βγαίνουν;
Πιστεύω ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι με ταλέντο και με μυαλό και με όλη την διάθεση να κάνουν πράγματα. Το θέμα είναι να ανοίξει το επάγγελμα και να μην συρρικνωθεί, ώστε οι νέοι άνθρωποι να έχουν χώρο να εκφραστούν. Εμείς, καλώς ή κακώς, κάναμε κάποια πράγματα, μας αγάπησε ο κόσμος, παίζουμε ακόμη θέατρο –ελπίζω να παίζουμε όσο αντέχουμε- και τα παιδιά με ταλέντο να βρουν χώρο να υπάρξουν.
• Με όλους αυτούς τους διαφορετικούς «ρόλους» βρίσκετε ελεύθερο χρόνο;
Ε, δεν βρήκα λίγο χρόνο να βρεθούμε; (γέλια). Προσπαθώ να βρίσκω… Το πρόγραμμα είναι λίγο πιεστικό, αλλά δεν πειράζει. Είμαστε ζωντανοί άνθρωποι και χαιρόμαστε την ημέρα, όπως προκύπτει, με τις δυσκολίες, τις εντάσεις, τις χαρές. Δεν γίνεται αλλιώς. Σκέφτομαι πώς θα ήταν η ζωή μου, αν δεν είχα τίποτα να κάνω. Ευτυχώς είμαι σε πολύ δημιουργική φάση. Δεν θα παραπονιέμαι κιόλας…
• Έχουμε τον «χώρο» για να ονειρευτούμε;
Πιστεύω ότι το όνειρο, είναι το τελευταίο που μπορούν να μας πάρουν, γιατί είναι σαν τον αέρα. Αν θα μας πάρουν τον αέρα, θα μας πάρουν και τα όνειρα. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ! Ο καθένας μας διαχειρίζεται τα όνειρά του όπως θέλει.
• Εσείς έχετε κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο;
Το μόνο που ονειρεύομαι συνέχεια και ελπίζω να εκπληρωθεί, είναι να έρθουν καλύτερες μέρες. θέλω να βλέπω την Ελλάδα φωτεινή και λαμπερή, όχι μες στην μιζέρια. Τώρα που το σκέφτομαι, η Ελλάδα είναι ταυτόσημη της ηρωίδας που υποδύομαι. Την ‘Φωτεινή’ θέλουν να την εγκλωβίσουν, βάζοντας την σ’ ένα δικό τους σύστημα, να την καταποντίσουν, να την καταστρέψουν, αλλά εκείνη αντιστέκεται, όπως και η χώρα μας… Νομίζω θα τα καταφέρουμε!
ΠΡΟΣΕΧΩΣ:
Από τη Δευτέρα 15 Οκτωβρίου, η Υρώ Μανέ, παρουσιάζει για τρίτη χρονιά τον «Συμβολαιογράφο» του Νίκου Βασιλειάδη, σε θεατρική διασκευή των Εμμανουέλα Αλεξίου-Γιώργου Καραμίχου και σκηνοθεσία του δεύτερου.
Το έργο θα παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα & Τρίτη, στις 21.15, στο Θέατρο «Εν Αθήναις» (Ιάκχου 19, Γκάζι).
Την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου, ωστόσο, κάνει πρεμιέρα και το «Πήρε τη ζωή στα χέρια της» του Βασίλη Κατσικονούρη, όπου παρουσιάζεται στο θεατρόφιλο κοινό για 2η χρονιά. Το έργο «ανεβαίνει» στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» κάθε Πέμπτη & Κυριακή στις 19.30 και κάθε Παρασκευή & Σάββατο στις 21.15.
Παίζουν: Υρώ Μανέ, Μαρία Σολωμού, Κρατερός Κατσούλης, Νίκος Αρβανίτης.
Παράλληλα, η Υρώ Μανέ, «μεταφέρει» την εμπειρία και τις γνώσεις της στην υποκριτική-σκηνές κωμωδίας στο «Studio 500» (Βουλιαγμένης 500, Άλιμος) του Γιώργου Φειδά.
Πηγή : citypress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου