Νατάσσα Μποφίλιου: «Πρέπει να έχει ένα τίμημα το αίσθημα όταν είναι δυνατό»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Σε μία δεκαετία όπου τα τάλεντ σόου κυριαρχούσαν, η Νατάσσα Μποφίλιου, όχι μόνο δεν επέλεξε αυτό τον «δρόμο», αλλά κατάφερε να ξεχωρίσει με την ιδιαίτερη χροιά της φωνής της και την «εκρηκτική» σκηνική παρουσία. Η ίδια, μιλά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη citypress.gr για τον «μαραθώνιο» που τρέχει τα τελευταία 4 χρόνια, αν έχει πληρώσει το θράσος στη ζωή της, καθώς και για την πεντάμηνη αποχή που θα ακολουθήσει μετά τις εμφανίσεις της στο «Kyklos live».

Αντί να εμφανίζεσαι σε κάποια μουσική σκηνή, προτίμησες να ταξιδέψεις ανά την Ελλάδα, δίνοντας «Μέρες Φωτός» στον κόσμο…

Νομίζω ότι ο λόγος που μπορώ και αντέχω είναι λόγω των ανθρώπων που έχω στο πλάι μου και στην προσωπική μου ζωή, στη σκηνή με τον Γεράσιμο και τον Θέμη, αλλά και όλος αυτός ο κόσμος που συναντάω πάντα. Είναι κουραστικό, εξουθενωτικό, όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά, γιατί πρέπει να βρίσκεις συνέχεια την ίδια δύναμη για να μπορείς να βγαίνεις στη σκηνή και να δίνεις όλο σου τον εαυτό. Το αντέχω και είναι κάτι που το ‘χω ανάγκη. Τα τελευταία 4 χρόνια που είμαστε non stop από την χειμερινή περιοδεία στην καλοκαιρινή, αν σταματήσω για λίγο, μου λείπει. Θέλω να ξανά βγω στον δρόμο! Είναι η χαρά και η κούραση μου. Ανακυκλώνεται συνεχώς σαν αίσθημα μέσα μου, δίνοντας μου ενέργεια και επιθυμία να το κάνω. Είναι εθιστικό!

Κατά τη διάρκεια της τετραετίας έχεις πει «δεν πάει άλλο»;

Κάποιες φορές έχω νιώσει τέτοιες στιγμές που έχω πει «δεν έχω άλλα να δώσω», το οποίο είναι κάτι περαστικό. Έχουν υπάρξει φορές που έχω ετοιμαστεί να βγω και λέω «δεν μπορώ να βγω». Είμαι μέσα στο καμαρίνι, ενίοτε με πιάνουν τα κλάματα και δεν μπορώ να βγω στη σκηνή. Δεν έχω κουράγιο. Για μένα, όλο αυτό που γίνεται στη σκηνή, είναι ένα πάρα πολύ «ψαχούλεμα» στη ψυχή και στο μέσα μου. Κάθε φορά πρέπει να βρω ένα κομμάτι του εαυτού μου και να το αφήσω στη σκηνή. Για παράδειγμα, θυμάμαι τα Χριστούγεννα, δεν μπορούσα να εκτεθώ, ένιωθα ότι θα βγω και θα ‘μουν γυμνή. Όταν, όμως, βγήκα, επειδή η σκηνή είναι απορροφητική και τα «ρουφάει» όλα αυτά, είδα τον κόσμο και όταν ακούστηκαν οι πρώτες νότες από τα παιδιά, διαλύθηκαν όλα σαν κάτι μαγικό. Μετά το τέλος της παράστασης, γύρισα στο καμαρίνι και ήταν σαν να μην έχω ξανά κάνει συναυλία, σαν να μην κουράστηκα ποτέ.

Οφείλεται στο γεγονός, ότι τα τραγούδια που ερμηνεύεις, έχουν πιο ανθρώπινους στίχους;

Έχει να κάνει πάρα πολύ μ’ αυτό! Είναι πολύ ανθρώπινοι οι στίχοι και είναι τραγούδια που για να μπορέσεις να τα ερμηνεύσεις, πρέπει να ανασύρεις κάτι από τα δικά σου βιώματα. Τα τραγούδια που γράφουν τα παιδιά, δεν είναι τραγούδια συνθετών που δεν ξέρω από πού εμπνεύστηκαν, αλλά είναι τραγούδια που έχουμε ζήσει: της ζωής μας, της καθημερινότητας, όνειρα, επιθυμίες, φαντασιώσεις, λάθη, πόνοι… Όλα αυτά είναι πάρα πολύ γραμμένα σε εμένα, όχι μόνο στη ψυχή μου, αλλά και στο σώμα μου. Είναι αναπόφευκτη αυτή η σύνδεση με τα τραγούδια, με τη σκηνή, με το κοινό, με όλη αυτή τη ψυχική ενέργεια που χρειάζεται.

Τη συγκεκριμένη περίοδο, ποιο είναι το τραγούδι που αντιπροσωπεύει 100% τη ζωή σου;

Από τον καινούριο δίσκο το πιο «δικό μου» τραγούδι είναι η «Δεμένη». Όταν έφτασαν οι στίχοι του τραγουδιού στα χέρια μου, έπαθα τρομερό σοκ! Ήταν σαν να μου ‘ριξες μια μπουνιά, με έπιασαν τα κλάματα.
Μάλιστα, εκείνη την ημέρα είχαμε πάει για φαγητό γιατί θα σταματούσαμε, δεν θα κάναμε τον δίσκο μαζί, γιατί θέλαμε άλλα πράγματα ο καθένας. Τότε, μας έδειξε ο Γεράσιμος τα…χαρτιά του με τους στίχους για κάτι που είχε σκεφτεί, διάβασα τη «Δεμένη» και έβαλα τα κλάματα. Ο Θέμης άρπαξε τους στίχους και πήγε στο σπίτι  και το βράδυ μας έστειλε μήνυμα «Ελάτε αύριο, έχω γράψει 6 τραγούδια». Έτσι γεννήθηκαν «Οι μέρες του φωτός». Εκεί που έσβηνε η ενέργεια μας σαν τριάδα, εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι που μας ξανά ένωσε από την αρχή.

Αυτή τη στιγμή, όμως, επειδή

είμαι καλά, μετά από πολλά χρόνια, και ευτυχισμένη, μου ταιριάζουν πιο πολύ οι «Μέρες του φωτός» και όλη αυτή η αίσθηση για το ωραίο που έρχεται…

Είσαι αισιόδοξη, γενικά, σαν άνθρωπος;

Καθόλου! Απλά, από πέρσι συνειδητοποίησα αυτό που φανταζόμουν ότι θα πάω 29 χρονών και έλεγα «Χριστέ μου, θα πας 29 χρονών…». Δεν άντεχα τον χρόνο που περνάει. Τώρα, που θα γίνω 30 χρονών, συνειδητοποίησα ότι είμαι ρεαλίστρια. Αυτό που χρειάζεται η ζωή μου για να ισορροπήσω, είναι να αντιμετωπίζω τη ζωή μου ρεαλιστικά. Πέρσι, μαζί μ’ αυτό το δίσκο, ήρθε μία λύτρωση για εμένα, γιατί συνειδητοποίησα ότι τα πάντα στη ζωή κάνουν ένα κύκλο και το κακό φέρνει κάτι καλό. Τότε αποφάσισα να δίνω το βάρος της οπτικής μου στα πράγματα και για τη ζωή, να το δίνω σ’ αυτό το ωραίο που μπορεί να έρθει. Ο ρεαλισμός με οδήγησε σε μία πιο αισιόδοξη ματιά.

Πριν ανέφερες, ότι αν δεν γινόντουσαν οι «Μέρες του φωτός», θα ακολουθούσατε ένα «διάλειμμα». Ανησύχησες μήπως διαλυθεί η ομάδα;

Δεν είχαμε σκοπό να διαλυθούμε. Με τα παιδιά είμαστε δεμένοι, οικογένεια. Αυτό που έχει η δική μας ομάδα και κρατιέται ωραία, είναι ότι είμαστε μία ελεύθερη ομάδα.
Εγώ τραγουδάω τους στίχους του Γεράσιμου και του Θέμη, γιατί είναι αυτό ακριβώς που θέλω να τραγουδήσω και νομίζω ότι και τα παιδιά δουλεύουν γιατί είναι αυτό που θέλουν να κάνουν μεταξύ τους. 
Στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής μας ελευθερίας, νιώσαμε ότι ο καθένας έπρεπε να αφήσει τον άλλον να πετάξει. Όταν βγήκε από μέσα μας, ότι θέλουμε να κάνουμε κάτι άλλο, αμέσως πήρε ο ένας τον άλλον απ’ το χέρι και πετάξαμε μαζί. 
Είμαστε μία ομάδα ελεύθερη, που το μόνο που μας δένει και υποχρεώνει να δουλεύουμε μαζί είναι η αισθητική κατεύθυνση και η μεγάλη επιθυμία να το κάνουμε μαζί.

Πήγες σε πολλά μέρη. Τι «γεύση» σου άφησε η προσέλευση του κόσμου;

Πολύ συγκινητική! Κάθε φορά που γυρίζουμε πίσω και αρχίζουμε να ετοιμάζουμε την παράσταση της Αθήνας, ανοίγουμε τις βαλίτσες, και αυτό που μένει κάθε χρόνο αναλλοίωτο είναι ότι φέρνουμε τόσα δώρα στο σπίτι. Είναι τόσο ωραίο αυτό το συναίσθημα και τόσο ξεκάθαρο. Είναι κέρδος. Κανείς μας δεν αποσκοπεί στα λεφτά ή στην επιτυχία, αλλά οι άνθρωποι, αυτό που μοιράζονται μαζί σου, το μοιράζονται στα αλήθεια. Μπαίνουν στην ίδια ψυχική διαδικασία με εμάς. Αυτό μας βοηθά να κάνουμε ένα ωραίο live, ο κόσμος να φεύγει ευχαριστημένος και εμείς να έχουμε αυτή την ιδιαίτερη, δυνατή, πυρηνική, παθιασμένη σχέση με το κοινό.

Από την πρώτη σου εμφάνιση κατάφερες και «έκλεψες» τις εντυπώσεις, με τη φωνή και τη σκηνική σου παρουσία. Είναι εύκολο να έχει κάποιος όλο το πακέτο;

Νομίζω ότι αυτό που μας βόηθησε να ξεχωρίσουμε και οι τρεις, είναι ότι είμαστε μόνο ψυχή. Εγώ στη σκηνή, συμπεριφέρομαι όπως και στη ζωή μου! Δεν αλλάζει τίποτα! Η αλήθεια μας, ότι είμαστε αυτό που δείχνουμε, μας βοήθησε να έχουμε μία καλή σταδιοδρομία και έναν ωραίο δρόμο, πίσω μας να κοιτάξουμε και μπροστά μας να χτίσουμε.

Σε λίγο καιρό θα γίνεις 30. Περίμενες ότι σ’ αυτή την ηλικία θα έχεις καταφέρει αυτά που έχεις πετύχει;

Με τίποτα! Δεν περίμενα τίποτα και δεν περιμένω τίποτα. Δεν κάνω όνειρα, ούτε σχέδια. Αφήνω τη ζωή να κάνει τη…φάση της. Το αφήνω να συμβεί και το πάω όπου με πάει η ζωή. Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο μου προτέρημα είναι ένα δυνατό ένστικτο, κι ας είμαι αισθηματίας μεγάλος. Πιστεύω ότι κάποια πράγματα, πρέπει να αφήνεις να στα δείχνει η ζωή. Όπου πήγαινα ενστικτωδώς ήταν πολύ καλύτερα από εκεί που θα πήγαινα αν έβαζα τη λογική μου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν τα φιλτράρω! Είμαι πολύ πειθαρχημένη στη δουλειά μου, είμαι επαγγελματίας και δεν αφήνω τίποτα να μου ξεφύγει! Όταν φτάνει, όμως, η ώρα για την απόφαση, το αφήνω στο…νερό.

Αγωνίζεσαι για πράγματα που θεωρείς ότι σ’ έχουν αδικήσει;

Είμαι αγωνίστρια στη ζωή μου! Αγωνίζομαι πολύ γι’ αυτά που θέλω, αλλά και γι’ αυτά που αγαπώ, με μεγάλο σθένος, πάθος και θράσος. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που περιμένω από τους άλλους. Στην καθημερινότητα μου δεν περιμένω. Τη ζωή μου θέλω να τη φτιάξω εγώ! Προσπαθώ. Φυσικά, έχω αποτυχίες, έχω αδικηθεί, έχω αδικήσει, όπως όλοι οι άνθρωποι, αλλά είμαι στις επάλξεις όπως λέει ο πατέρας μου.

Έχεις «πληρώσει» το θράσος στη ζωή σου;

Δεν μπορώ να πω ότι είμαι θρασύς άνθρωπος, αυτή τη λέξη τη χρησιμοποιώ λίγο καταχρηστικά. Εννοώ, πολύ θαρραλέος σε μερικά πράγματα. Σε κάποια άλλα είμαι και μεγάλη κότα. Αν το ‘χω πληρώσει; Εννοείται! Το ‘χω πληρώσει και ξέρω ότι θα το πληρώνω, όπως έχω εισπράξει και όλα τα καλά. Δεν έχω μέσα μου απωθημένα. Έχω εισπράξει πολύ αγάπη και πολύ καλό πράγμα στη ζωή μου και το αντίθετο. Πρέπει να έχει ένα τίμημα το αίσθημα όταν είναι δυνατό. Όταν αυτό που νιώθεις μέσα σου είναι στιβαρό πληρώνεις ένα κόστος. 
Για μένα το τίμημα είναι πολύ μικρότερο της απόλαυσης που παίρνω, που είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος που κάνω αυτό που θέλω, όπως το θέλω και όπως με κάνει ευτυχισμένη. Έχω κάνει πολλές μαλακίες που τις έχω πληρώσει ακριβά και μ’ έκαναν καλύτερη και θα με κάνουν κι ακόμα καλύτερη οι επόμενες που θα κάνω.

Το 2004 που εμφανίστηκες στα καλλιτεχνικά δρώμενα, κυριαρχούσαν τα τάλεντ σοου. Εσένα δεν σε είδαμε σε κάποιο απ’ αυτά. Θεωρείς ότι έπραξες σωστά;

Θεωρώ ότι έκανα μία πάρα πολύ σωστή κίνηση, αν και για μένα δεν μπήκε ποτέ το δίλημμα αν θα πάω σε τάλεντ σόου ή αν θα κινηθώ ανεξάρτητα. Δεν μπήκε ποτέ σε κανέναν από τους τρεις  αυτού του είδους το δίλημμα. Ήταν σαφές ότι θα ‘χουμε άλλη αισθητική στα πράγματα κι άλλη καλλιτεχνική αντίληψη. Είναι διαφορετική. Δεν λέω ότι είναι καλύτερη, αλλά οι άνθρωποι που πήγαν στα τάλεντ σόου μπορεί να είναι θαυμάσια, κρίνοντας με τις συνθήκες της ζωής και τα θέλω τους. Για εμάς, σύμφωνα με τα θέλω μας, τη ζωή όπως ήταν διαμορφωμένη και τις καλλιτεχνικές μας ροπές, τάσεις και αναφορές, ήταν κάτι που δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μας.

Τότε, όποιος ήταν ταλέντο, του έλεγαν γιατί δεν πήγες σε κάποιο τάλεντ σόου… Δεν βρέθηκε κανένας να μου το πει ποτέ! Δεν τέθηκε σαν δίλημμα ποτέ, όπως και το αν θα πάμε σε μία μεγάλη εταιρία και αν η εταιρεία θα βρει για εμένα συνθέτη ή στιχουργό. Δεν ήθελα να γίνω τραγουδίστρια. Ήθελα να τραγουδάω τα τραγούδια των παιδιών. Δεν τέθηκε ποτέ ούτε θέμα έκθεσης, γιατί η τηλεόραση, ο Τύπος και το ραδιόφωνο ήρθαν πολύ μετά! Αφού εμείς είχαμε χτίσει μόνοι μας, μέσα στη ψυχή μας, το καστράκι μας, με τις παρέες, με τους φίλους μας τους μουσικούς, την αισθητική μας… Μετά ήρθαν τα υπόλοιπα, τα οποία πήραν ένα καστράκι έτοιμο να φέρουν στο φως. 
Χαίρομαι πολύ που είμαι παιδί του ραδιοφώνου και όχι των τάλεντ σόου και της τηλεόρασης. Χαίρομαι που είμαι απ’ τους τελευταίους ανθρώπους που τους βοήθησε, τους στήριξε και τους έκανε, αν θες, το ραδιόφωνο! Είμαι γνήσιο παιδί του «Μελωδία» και του «Δεύτερου προγράμματος», ενώ με τα υπόλοιπα ραδιόφωνα «χτίσαμε» τη σχέση μας μετά.

Αν ερχόταν κάποιος στιχουργός και σου έλεγε να ερμηνεύσεις τραγούδια που είναι από τα πιο «εμπορικά», θα δεχόσουν;

Γιατί να τα πω; Εμένα δεν μου αρέσουν αυτά και δεν μου ταιριάζουν κιόλας. Μπορεί να ακουστεί λίγο αλαζονικό, αλλά εγώ θέλω να τραγουδάω και να κάνω αυτά που αρέσουν σ’ εμένα. Δεν με νοιάζει για τους άλλους. Άμα κάνω κάτι που μ’ αρέσει πολύ και ακούσω κακές κριτικές, θα στενοχωρηθώ, αλλά εγώ θα συνεχίσω να κάνω αυτό, γιατί κάνω μουσική για εμένα. Κι αυτή η μουσική που κάνω για μένα και λυτρώνει εμένα, βοηθάει και ανθρώπους που είναι σαν και εμένα. Ένας καλλιτέχνης κάνει αυτό για τη ψυχή του, κάνει για να σώσει τη δική του ψυχή, όπως ο καθένας στο επάγγελμα του με το δικό του τρόπο. Επειδή είμαι τραγουδίστρια δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνω πράγματα που αρέσουν σε άλλους.

Επίσης, να σου πω, ότι για πρώτη φορά αισθάνομαι ότι είμαι σε μία εταιρία, η οποία ξέρει πάρα πολύ καλά αυτό που είμαστε καλλιτεχνικά και δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε τίποτα. Βρήκαμε μία εταιρία που άκουσαν ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ και δεν τέθηκε τίποτα υπό συζήτηση. Είναι φοβερό να έχεις τέτοια σύμπνοια με την εταιρεία σου. Ό,τι κάναμε το κάναμε όπως θέλαμε ακριβώς. Δεν έχουμε κάνει καμία έκπτωση! Είμαι από 21 χρονών στη δισκογραφία και δεν έχω κάνει ούτε μία έκπτωση σε τίποτα.

Ανησυχείς μήπως έρθει η ώρα για τις «εκπτώσεις»;

Δεν μπορώ να το φανταστώ. Και γιατί να κάνω; Όταν λέμε για εκπτώσεις, εννοούμε κάτι σημαντικό. Δεν είμαι δυσκίνητη. Αν χρειαστεί να ελεγχθώ κάπου ή να χαμηλώσω τις προσδοκίες μου, θα το κάνω. Δεν θα κάνουμε ψυχικές εκπτώσεις για τα λεφτά ή για την επιτυχία, γιατί δεν μας νοιάζει. Το κάνουμε με τη ψυχή μας, για τη ψυχή μας και είναι πολύ ωραίο να μπορούμε να ζούμε κι από αυτό. Είμαστε ευγνώμονες στη ζωή και στους ανθρώπους που μας επιτρέπουν να κάνουμε αυτό που θέλουμε.

«Οι μέρες του φωτός» απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές. Στο γενικότερο πλαίσιο των κριτικών, αγχώνεσαι;

Με αγχώνει στα πλαίσια της εξέλιξης. Θέλω πάρα πολύ να είμαστε και οι τρεις μας εξελίσσιμοι και να κάνουμε κάθε φορά κάτι καλύτερο. Νομίζω θα τα καταφέρουμε, γιατί έχω εμπιστοσύνη στην ομάδα μας.

Μία απορία που «πρωταγωνιστεί» στο ίντερνετ, είναι γιατί δεν υπάρχουν πολλά βίντεο κλιπ των τραγουδιών σου…

Δεν επένδυσε κανείς χρήματα για να κάνουμε βίντεο κλιπ. Πώς θα κάνουμε; Με τι λεφτά; Υπήρχε μεγάλη οικονομική δυσκολία και τα λεφτά ερχόντουσαν τσίμα-τσίμα. Αλλά δεν είχαμε και καμία καούρα, βέβαια. 
Από την άλλη, κάποια στιγμή άρχισε να μας ενδιαφέρει να έχουμε ένα οπτικό υλικό που να μας αντιπροσωπεύει. Είμαστε πολύ ευτυχείς που έχουμε την «Καρδιά» που είναι ένα βίντεο κλιπ που λατρεύουμε και οι τρεις.

Ποιο από τα άλμπουμ που ‘χουν κυκλοφορήσει θεωρείς ότι είναι το καλύτερο και αυτό που εσύ ωρίμασες περισσότερο;

Τα αγαπάω όλα το ίδιο, γιατί όλα έχουν υπέροχες στιγμές μέσα. Νομίζω ότι ο πιο ολοκληρωμένος και ο πιο ώριμος δίσκος μας είναι οι «Μέρες φωτός», καθώς δεν υπάρχει τίποτα που να λέμε «ε, μωρέ, αυτό δεν έπρεπε να γίνει έτσι».

Στις 2 Φεβρουαρίου επιστρέφεις στην Αθήνα και θα εμφανίζεσαι στο «Kyklos live»…

Συνεχίζει η περιοδεία, αλλά θα έχω δύο ημέρες σταθερές που θα κοιμάμαι στο σπίτι μου (γέλια). Φέτος κλείνουμε 10 χρόνια δημιουργικής φιλίας με τα παιδιά, κλείνει ένας κύκλος συνεχών παραστάσεων, lives, τραγουδιών, έφτασα 30… Είναι μία περίεργη χρονιά. Στο μαγαζί «Kyklos» ολοκληρώνεται αυτός ο κύκλος και θα σταματήσουμε για κάποιο διάστημα, κάνοντας κάτι άλλο και παίρνοντας τις αποστάσεις μας από αυτή τη δεκαετία και το ρεπερτόριο μας. Θα επιστρέψουμε ξανά το Νοέμβριο κάνοντας κάτι τελείως διαφορετικό, σε άλλους ρόλους ο καθένας. 
Το live θα κουβαλάει μέσα του, συναισθηματικά, αυτό τον χάρτη της «επετείου» μας, των 10 χρόνων αγάπης, με όλα τα τραγούδια-σταθμούς, αλλά και τραγούδια που σήμαιναν κάτι όλα αυτά τα χρόνια. Η παράσταση θα βασίζεται στο υλικό.

Σ’ αυτό τον κύκλο που κλείνει υπάρχει και η «φωνή της δεκαετίας», όπως σε αποκαλούν…

Είναι τρομερά συγκινητικό αυτό και με κάνει να φουσκώνω από χαρά και από περηφάνια, αλλά το θεωρώ υπερβολή. Τα καλά λόγια, ακόμα κι όταν είναι υπερβολικά, με κάνουν να χαίρομαι.

Το πρώτο δεκαήμερο του Γενάρη, οι «Μέρες Φωτός», κυκλοφόρησαν και σε βινύλιο. Ποιος είχε αυτή την ιδέα;

Ήταν μία ιδέα του Χρήστου Καριώτη, της Sony Music. Το είχαμε καημό, γιατί αγαπάμε πολύ τα βινύλια, τα έκανε και… εξαντλήθηκαν.

Επί σκηνής έχεις μία «εκρηκτική» παρουσία. Είσαι έτσι και εκτός σκηνής;

Είμαι Κριάρι, γι’ αυτό. Φυσικά και είμαι! Στη σκηνή είμαι όπως και στη ζωή. Είμαι φασαριόζα, λίγο σίφουνας και νησιώτισσα… από πού να σωθώ;

Ποια είναι η άποψη σου για όσα διαδραματίζονται στην πολιτική ζωή της χώρας;

Ας κρατήσουμε το θετικό στοιχείο της υπόθεσης που είναι ότι καταλάβαμε ότι όταν αγωνίζεσαι για πράγματα τα οποία δεν έχουν ουσία ώστε να σε κάνουν καλύτερο, είναι και κάτι που δεν μπορείς να κρατήσεις. Τόσα χρόνια προσπαθούσαμε για καλύτερες δουλειές, για ακριβότερο αυτοκίνητο, Έχουμε αρχίσει να αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι εκεί η ουσία και να καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να αρχίσουμε να συμμετέχουμε στη πολιτική ζωή για να ‘ναι αυτή που μας αρμόζει. Βλέπω περισσότερους ανθρώπους να συμμετέχουν ενεργητικά. Η επόμενη πενταετία, θεωρώ, ότι θα ‘ναι πολύ δύσκολη και για κάποιους άλλους πάρα πολύ δύσκολη. Θέλω να πιστεύω ότι η ιστορία και η ανθρωπότητα να μάθει από αυτό το λάθος και να μην το επαναλάβει σε μερικά χρόνια.

Εσύ επιδίωξες ποτέ να γίνεις μέλος της εποχής των ψευδαισθήσεων;

Και λόγω οικογένειας δεν είχα ένα τέτοιο πρότυπο, αλλά και λόγω της ηλικίας μας, δεν προλάβαμε να το δούμε αυτό το πράγμα. Με το που βγήκαμε στην εργασία, στη δημιουργία, υπήρχε αυτή η καταστροφή γύρω μας. Δεν προλάβαμε να ζήσουμε περιόδους ευημερίας…μόνο ως παιδιά.

Βλέπουμε πολλούς καλλιτέχνες να κατεβαίνουν στη πολιτική σκηνή. Εσύ θα «κατέβαινες»;

Αυτή τη στιγμή, όχι, γιατί δεν υπάρχει και κάτι που να με εκφράζει. Εξαρτάται, όμως, τι θα ήταν, γιατί και αν θα μπορούσα πραγματικά να βοηθήσω. Δεν ξέρω τι συγκυρία θα μπορούσε να προκύψει και αν θα με ενδιέφερε να συμμετέχω τόσο ενεργά σε μία θέση.

Με όλο αυτό τον «μαραθώνιο» που τρέχεις, έχεις χρόνο για την προσωπική σου ζωή;

Όταν η προσωπική σου ζωή, σου χαρίζει σπουδαίες στιγμές, βρίσκεις χρόνο να της αφιερώνεις. Όταν δεν σου χαρίζει, δεν βρίσκεις.

Συνεργάτες:
Ο Χρήστος Καρυώτης είναι ο «άνθρωπος» τους στη Sony Music, όπως τον αποκαλούν, καθώς ξέρουν που πηγαίνουν και γιατί. Το ίδιο συμβαίνει και με τους μουσικούς τους, καθώς και με τη Κατερίνα Σταματάκη (μάνατζερ) και με την Ελένη Γιαννοπούλου (γράφειο τύπου) και τον δικηγόρο και φίλο τους, Γιάννη Φώσκολο.

INFO:

•Από το Σάββατο 2/2 και κάθε Σάββατο, η Νατάσσα Μποφίλιου θα εμφανίζεται στο «Kyklos live» (Ιερά Οδός 74, Βοτανικός), παρουσιάζοντας την μουσική παράσταση των Γεράσιμου Ευαγγελάτου-Θέμη Καραμουρατίδη, «Το πέρασμα των μάγων».
Ώρα έναρξης: 22.30.

•Παράλληλα, μαζί με τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο και τον Στάμο Σέμση ετοιμάζουν μία ιδιαίτερη δισκογραφική δουλειά, χωρίς τα επαγγελματικά σχέδια να σταματούν εδώ!

• Διαβάστε την υπόλοιπη συνέντευξη στη citypress.gr.