Ελένη Καρακάση: «Μοιραία είναι η ανάγκη να ονειρεύεσαι!»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Μουλόπουλο

Η Ελένη Καρακάση τρέχει τον δικό της «μαραθώνιο» στα καλλιτεχνικά δρώμενα, τη φετινή σεζόν, καθώς πρωταγωνιστεί σε τρεις διαφορετικές παραστάσεις. Η γνωστή ηθοποιός που μετρά σχεδόν δύο δεκαετίες, μιλάΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη citypress.gr για την ανάγκη να μην κάνει «ένα πράγμα», το γέλιο στη ζωή, την προφύλαξη της προσωπικής της ζωής, τις ανθρώπινες σχέσεις, καθώς και για το μιούζικαλ.

Τη φετινή σεζόν σε βρίσκουμε επί τρία στα καλλιτεχνικά δρώμενα και δη με τελείως διαφορετικές παραστάσεις. Η «Κολοκύθα», τα «Βαφτίσια» και το μουσικό «Κι αν τραγουδάμε, είναι για εκείνα που δε λέγονται». Πώς καταφέρνεις και τα συνδυάζεις όλα;

Γενικά, βαριέμαι πάρα πολύ να κάνω μόνο ένα πράγμα. Τελειώνοντας τις πρόβες στα «Βαφτίσια» -γιατί είχαμε δύο βασικές αντικαταστάσεις και μεταφορά σε κλειστό και μεγάλο θέατρο- ήταν σαν να πηγαίναμε από την αρχή. Αλλάξαμε πολλά πράγματα για να μπορέσουμε να γίνουμε ομάδα με τους δύο «καινούριους» συναδέλφους, τη Ζέτα Μακρυπούλια και τον Αργύρη Αγγέλου. Όταν τελείωσα τις πρόβες και κάναμε πρεμιέρα στα «Βαφτίσια», ξεκίνησα την «Κολοκύθα». Πήγα από το ένα έργο σερί στο άλλο. Με την καθοδήγηση του Δημήτρη Χαλιώτη και της Χριστίνας Φωτεινάκη καταφέραμε να ανεβάσουμε την παράσταση σ’ ένα μήνα ακριβώς.

Το γεγονός ότι κάνεις τρεις δουλειές παράλληλα, είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κατάστασης ή επειδή βαριέσαι, όπως ανέφερες και προηγουμένως;

Δεν είναι λόγω της κρίσης, δεν το κάνω για τα λεφτά. Πρώτα τα κάνω για μένα και μετά για το οικονομικό. Μπορώ να σου πω ότι φέτος, που είναι τόσο έντονη η κρίση, εγώ είμαι πάρα πολύ καλά καλυμμένη καλλιτεχνικά. Ίσως είναι και η πρώτη φορά που νιώθω τόσο καλά.

Ποιες οι δυσκολίες σε μία παράσταση που εξελίσσεται σε…bar;

Στο bar υπάρχει μία διάθεση πιο χαλαρή, παραγγέλνεις το ποτό σου, μπορεί να είσαι όρθιος ή καθιστός ή ακόμα και να μην ξέρεις τι έχεις έρθει να δεις.  Αυτό έχει τη δυσκολία του, αλλά και την γοητεία που πρέπει να αντιμετωπίσεις το καινούριο. Κάθε φορά, η παράσταση της «Κολοκύθας» είναι διαφορετική. Νομίζω ότι ο κόσμος φεύγει με μία όμορφη, γλυκιά διάθεση και με την ίδια διάθεση είμαι κι εγώ.

Αυτό κάνει και τον ίδιο τον ηθοποιό πιο «ζωντανό»…

Είναι πάρα πολύ ωραίο. Στη παράσταση υπάρχει η συμμετοχή του κόσμου, το γνωστό interactive, όπου σε ένα bar ο κόσμος περιμένει ότι κάτι θα γίνει. Πρέπει να σου ομολογήσω ότι έχω βαρεθεί αυτό το interactive στοιχείο γιατί το κάνουν όλοι, σε όλες τις παραστάσεις. Έχει παραγίνει! Στην αρχή ήμουν αρνητική απέναντι στον Δημήτρη, αλλά γίνεται τόσο ωραία, με τον κόσμο μέσα.

Σου έχει συμβεί κάποιο απρόβλεπτο συμβάν που να σ’ έχει φέρει σε δύσκολη θέση;

Η «Κολοκύθα» είναι μία κωμική παράσταση, αλλά έχει αρκετές συγκινησιακές σκηνές, όπως συμβαίνει και στη ζωή. Έτσι, τα τραγούδια εναλλάσσονται κωμικά, ρομαντικά, στενάχωρα… Μου ‘χει συμβεί από ένα έντονο κωμικό σε λίγο πιο δραματικό κομμάτι, έχει χτυπήσει κινητό με λαϊκό, σκυλάδικο τραγούδι… Να ‘μαι έτοιμη να τραγουδήσω το «Πάτωμα», φορτισμένη συναισθηματικά, και ο κόσμος να του λέει «σήκωσε το», αλλά μάλλον ο κύριος δεν ήξερε να το ανοίξει; Ένιωθε αμήχανα; Του είπα πολύ όμορφα και διακριτικά «σηκώστε το, θα σας περιμένω». Έχουν συμβεί πολλά, γιατί είναι μία ζωντανή παράσταση. Το πιο ωραίο, όμως, που μου ‘χει συμβεί είναι να τραγουδάνε μαζί μου, παρόλο που ήταν στην αρχή της παράστασης. Ένιωσα πολύ όμορφα.

Συγκινείσαι εύκολα;

Μπορώ να κλάψω πάρα πολύ εύκολα με το να δω μία παλιά ελληνική ταινία που στην αρχή τις κοροϊδεύω ή σήμερα έβλεπα στο youtube ένα βίντεο μ’ ένα σκυλάκι και με πήραν τα ζουμιά… Σε πολύ δύσκολες, όμως, στιγμές αντέχω.

Όση ώρα μιλάμε, δείχνεις μία δυναμικότητα και ότι το γέλιο παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή σου.

Νομίζω ότι οι άνθρωποι που γελάνε εύκολα, έχουν εύκολο και το άλλο. Το να προσπαθούμε να κάνουμε τον κόσμο να γελάσει, να είμαστε χιουμορίστες στην παρέα, είναι και για σένα λίγο λυτρωτικό. Λειτουργείς σαν ψυχοθεραπεία. Είναι αντίδραση.

Η «Κολοκύθα» εκτός ένα mini size musical έχει και έντονα τα στοιχεία του παραμυθιού… Πες μας λίγο γι’ αυτό το «πάντρεμα».

Ο Δημήτρης Χαλιώτης, πάρα πολύ έξυπνα, έχει πιάσει απίστευτα την ψυχολογία της γυναίκας. Οι περισσότερες γυναίκες έχουμε μεγαλώσει με τα παραμύθια, παρόλο που εγώ δεν είμαι του παραμυθιού, έχουμε στο νου μας τον πρίγκιπα από μικρές. Όλοι ψάχνουν τον πρίγκιπα τους. Δεν θες να ‘ναι τόσο πρίγκιπας ως προς την εμφάνιση, αλλά ως προς τη συμπεριφορά. Μέσα από τα στοιχεία του παραμυθιού που έχει αυτό το έργο, βλέπουμε την ουσιαστική ενηλικίωση της γυναίκας. Η Ελένη, όταν φτάνει στα 30 κάτι της, βρίσκει τον άνδρα που θεωρεί πρίγκιπα της, συνειδητοποιεί ότι αυτός είναι ένας φίλος της και στην πορεία εξελίσσεται σε έρωτα. Όπως λέει και η ίδια στο τέλος: «Στα όνειρα της θα είχε ρόλο κομπάρσου, στη ζωή της κέρδισε πρωταγωνιστικό».

Είναι εύκολο να ονειρευόμαστε στη σημερινή εποχή με όλες αυτές τις ραγδαίες εξελίξεις;

Εύκολο ή δύσκολο δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Μοιραία είναι ανάγκη να ονειρεύεσαι. Αν μας το πάρουν κι αυτό, έχουμε τελειώσει! Είναι η ανάσα, ο λόγος της ύπαρξης σου, η ελπίδα για κάτι καλύτερο και ο λόγος για να σηκωθείς το πρωί και να αρχίσεις να αναπνέεις. Οι άνθρωποι έχουν περάσει και χειρότερα από αυτά που περνάμε εμείς, όπως τότε που είχαμε πόλεμο ή δικτατορία. Τι έπρεπε να κάνουν; Να αυτοκτονήσουν; Δε γίνεται να μη ονειρευτείς. Δε γίνεται να μη φανταστείς ότι θα έρθει κάτι καλύτερο. Οι άνθρωποι που οδηγούνται στην αυτοκτονία, θεωρώ, ότι έχουν χάσει αυτό το δικαίωμα.

Είναι δύσκολο να βρεθεί ο ιδανικός σύντροφος ή αλλιώς ο πρίγκιπας;

Φυσικά και είναι δύσκολο. Όλες οι σχέσεις έχουν γίνει δύσκολες. Εδώ έχουν γίνει δύσκολες οι φιλικές σχέσεις, οι αισθηματικές ακόμα παραπάνω. Όλοι φοβούνται να προχωρήσουν. Το να γίνει κάτι πιο ουσιαστικό, πολλές φορές βρίσκεις ο ίδιος εμπόδια και λόγους για να σταματήσεις. Οι σχέσεις είναι δύσκολες σε όλους τους τομείς και τις κάνουμε ακόμα πιο δύσκολες. Όταν θα βρεις τον άνθρωπο που θα σου «κουμπώσει» θα το καταλάβεις! Εγώ το έχω νιώσει μόνο μία φορά στη ζωή μου… Από την αρχή, ότι σχέση είχα κάνει πριν από τον άνθρωπο που είμαι τώρα, καταλάβαινα ότι έχει ημερομηνία λήξης. Δεν ήθελα να αφήσω τα πράγματα χωρίς να το πολεμήσω, παρόλο που ήξερα ότι δεν πήγαινε.

Ήθελες να το παλέψεις μέχρι τέλος;

Ήθελα να το προσπαθήσω. Ίσως έβρισκα εγώ δικαιολογίες για να μην προχωρήσω. Όταν είσαι μόνος σου έχεις λιγότερες ευθύνες και όλος αυτός ο ρυθμός ζωής, που δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, που μπαίνουμε στη διαδικασία της καριέρας, αν θες ακόμα παραπάνω οι ηθοποιοί που τρέχουμε γι’ αυτό το πράγμα, το να έχεις μία δέσμευση μπορεί να σου προκαλέσει παραπάνω δυσκολίες. Η σωστή σχέση πρέπει να σου δίνει την ελευθερία που χρειάζεσαι.

Εσύ φοβάσαι για κάτι;

Μπορεί να φοβάσαι την προδοσία ή το να εμπιστευτείς κάποιον άνθρωπο και μετά να σ’ αφήσει. Πάντα υπάρχει αυτός ο φόβος νομίζω. Πολλές φορές οι ίδιοι βρίσκουμε τα εμπόδια… 
Έτσι όπως είναι οι καταστάσεις, πολλά παιδιά μένουν ακόμα με τους γονείς τους ή ξανά γυρνάνε στους γονείς τους. Πώς μπορούν να ζήσουν δύο άνθρωποι όταν παίρνουν 400 ευρώ ο καθένας; Που θα ζήσουν; Όλα δυσκολεύουν. Υπάρχουν περίοδοι που μόνος σου είσαι καλά, ενώ μ’ έναν άλλον άνθρωπο όχι. Είσαι πάντα για δύο και όχι μόνο για τον εαυτό σου. Νομίζω ότι αυτό που φοβίζει τους ανθρώπους είναι ότι στη σχέση πια, σκέφτεσαι πρώτα τον άλλον και μετά τον εαυτό σου. Κι αυτό γίνεται από τη δουλειά που θα διαλέξεις, μέχρι το κομμάτι του φαγητού που θα διαλέξεις.

Εσύ έχεις βρει τον…πρίγκιπα σου και ανήκεις στις εξαιρέσεις του χώρου, όπου έχεις προφυλάξει πολύ καλά την προσωπική σου ζωή. Πώς το κατάφερες;

Δεν έχω κάνει τίποτα για να την προφυλάξω, γιατί κανένας δεν έχει ενδιαφερθεί για τη ζωή μου. Ενδιαφέρεται για πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους, για τις ζωές τους, που είναι πιο πάνω από μένα στη κλίμακα της δημοσιότητας. Εγώ δεν έχω καμία σχέση. Τον καιρό που έκανα σήριαλ, που ήμασταν στο MEGA, ήταν η περίοδος που ενδιαφέρθηκαν για την προσωπική μου ζωή. Και πάλι ήμουν τυχερή, γιατί προβλήθηκε με πολύ ωραίο τρόπο μέσα από το MEGA. Θεωρώ ότι δεν είμαι απ’ τα πρόσωπα που «πουλάνε». Καμιά φορά έρχεται ο εκάστοτε που κάνει δημόσιες σχέσεις στην παράσταση και λένε «πήγαινε να βγάλεις καμία φωτογραφία». Δεν στο λέω με πίκρα, αλλά την αλήθεια λέω. Είναι συγκεκριμένα τα άτομα που «πουλάνε» αυτή τη στιγμή στην ελληνική show biz. Μου φαίνεται πολύ χαζό να λέμε αυτή την έκφραση...

Θεωρείς ότι όλο αυτό που συμβαίνει με τους παπαράτσι και τις ζωές κάποιων ανθρώπων είναι «μούφα»;

Πραγματικά θεωρώ ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κυνηγάνε ανθρώπους που δεν το ξέρουν. Αν δεν το ζούσα το καλοκαίρι, ίσως το πίστευα. Το καλοκαίρι είδα φωτογραφίες παιδιών που ήταν στον θίασο και πραγματικά δεν ξέραμε ότι υπήρχαν παπαράτσι από κάτω. Το είχαμε συζητήσει με τα ξενοδοχεία και ξέραμε ότι δεν υπήρχαν παπαράτσι. Ξαφνικά βλέπανε φωτογραφίες με τα πρόσωπα τους στα περιοδικά και απορούσαμε πως έγινε αυτό. Αυτό το λέω πολύ εγγυημένα ότι δεν ξέρανε. Είναι συγκεκριμένα τα πρόσωπα που κυνηγάνε να εκθέσουν την προσωπική τους ζωή. Φυσικά και υπάρχουν στημένες φωτογραφίες, όπου φαίνεται κιόλας…

Η Ελένη της «Κολοκύθας», κατά τη διάρκεια της παράστασης εξομολογείται τις ατυχίες και τα «τυχερά» στον έρωτα. Έχεις νιώσει απογοήτευση;

Πάρα πολύ! Με τον σύντροφο μου είμαστε πολλά χρόνια μαζί, αλλά έμενα μόνη μου από αρκετά μικρή, έχοντας το οικονομικό βάρος και την ευθύνη του εαυτού μου. Υπήρξα και πολύ μόνη μου, πριν από τη σχέση με τον άντρα μου. Φυσικά και έχω βιώσει την ατυχία, την απογοήτευση και το «χαστούκι» έχω φάει, αλλά και εγώ έχω πληγώσει ανθρώπους. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μην τα ‘χει νιώσει όλα αυτά και αν δεν τα νιώσεις δεν μπορείς να εκτιμήσεις το καλό που έρχεται μετά… Αυτό που λέω κι εγώ στον εαυτό μου είναι ότι αν είχα γνωρίσει τον σύντροφο μου ένα χρόνο πριν, δεν θα ήμασταν μαζί.

Ήταν θέμα timing;

Ακριβώς! Μάλιστα, η τελευταία ιστορία της «Κολοκύθας» θυμίζει σε αρκετά σημεία την ιστορία με τον σύντροφο μου.

Εμπιστεύεσαι εύκολα ανθρώπους;

Συμβουλεύομαι ανθρώπους που εμπιστεύομαι και δεν θα μου χαϊδέψουν τα αυτιά… Ανθρώπους που ξέρω ότι είναι σκληροί στην κριτική τους και θα μου πουν την αλήθεια. Στη γενική πρόβα της «Κολοκύθας» κάλεσα να έρθουν 3-4 ανθρώπους, οι οποίοι στα τελευταία πράγματα που είχα κάνει, μου έκαναν την πιο σκληρή κριτική. Όχι απαραίτητα κακή, αλλά αυστηρή…

Το μιούζικαλ τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει και γνωρίζει μία ιδιαίτερη «άνθιση» στην Ελλάδα…

Θα μπορούσαν να γίνονται ακόμα περισσότερα. Καταρχήν, θεωρώ ότι οι Έλληνες δεν αγαπάνε 100% το μιούζικαλ. Γίνονται μεγάλες παραγωγές, όπως το «Chicago» και το «Fame», αλλά νομίζω το ελληνικό κοινό δεν είναι ιδιαίτερα φαν… Και μη ξεχνάς ότι δεν είναι πολλές οι παραγωγές που γίνονται. Μέσα στις τόσες αθηναϊκές παραγωγές θα υπήρχε περισσότερος χώρος για περισσότερα μιούζικαλ και όχι απαραίτητα τόσο πολλών ατόμων και ακριβών παραγωγών. Έχουμε παρεξηγήσει λίγο τι είναι το μιούζικαλ. Μιούζικαλ δεν είναι μόνο το «Σικάγο» ή «Το φάντασμα της όπερας». Δεν είναι ιδιαίτερα εκπαιδευμένο το κοινό στο μιούζικαλ. Επίσης, δεν παίζονται και πολύ καιρό τα μιούζικαλ, καθώς εξαντλείται γρήγορα το κοινό τους.

Ένα μιούζικαλ μπορεί να αντέξει ολόκληρη σεζόν ή δεν υπάρχει το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό;

Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να κάνουν μιούζικαλ στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν η υποδομή στις σχολές και στην εκπαίδευση, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό. Ένας ηθοποιός που θέλει να μάθει να τραγουδάει ή να χορεύει, πρέπει να αναζητήσει την εκπαίδευση και παρά έξω. Δεν αρκεί αυτά που κάνεις μες στην σχολή! Δεν είναι πολύ εύκολο να βρεις στην Ελλάδα, ηθοποιό που να καλύπτει πρόζα-τραγούδι-χορό. Ωραίες παραγωγές φυσικά και έχουν γίνει…

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη πρόζα με το τραγούδι; Σ’ αγχώνει;

Το δύσκολο στο μιούζικαλ είναι να περνάς από τον λόγο στο τραγούδι και το αντίθετο, ώστε να υπάρχει μία φυσική συνέχεια του πράγματος. Η κατάσταση σου πρέπει να είναι ισορροπημένη και όλα να γίνονται φυσιολογικά…

Με την εμπειρία σου στα «Βαφτίσια» όπου ζήσατε ένα…sold out καλοκαίρι, είναι εύκολη η επιτυχία σε μία παράσταση;

Πρέπει να συνδυαστούν πολλά πράγματα. Ένας καλός θίασος, ένα καλό έργο και το timing. Ο Νίκος Μουτσινάς, είναι ένα πρόσωπο που ο κόσμος το αγαπάει πολύ, όπως και τον υπόλοιπο θίασο και τον καλοκαιρινό και τον χειμερινό.

Το καλοκαίρι, αλλά και τώρα, κυκλοφορούσαν διάφορα δημοσιεύματα περί μαλλιοτραβηγμάτων στα παρασκήνια. Πιστεύεις, ότι τέτοια δημοσιεύματα, μπορούν να «καταστρέψουν» μία παράσταση;

Θέλω να πιστεύω ότι δεν μπορεί να το κάνει αυτό το πράγμα. Και αυτό αποδείχτηκε, τουλάχιστον, και το καλοκαίρι.

Και η τρίτη παράσταση είναι καθαρά μουσική…

Πρόκειται για ένα μουσικό πρόγραμμα με έντεχνο ελληνικό τραγούδι και λέγεται «Κι αν τραγουδάμε είναι για εκείνα που δε λέγονται». Είναι τραγούδια που έχουν αγαπηθεί και έχουν αφήσει εποχή, αλλά και τραγούδια που έχουμε καιρό να ακούσουμε. Έχουμε διάφορες ενότητες, όπως τραγούδια πολιτικού περιεχομένου, τραγούδια που βασίζονται σε ποίηση και άλλα. 

INFO:

• Η Ελένη Καρακάση πρωταγωνιστεί στην «Κολοκύθα» του Δημήτρη Χαλιώτη, κάθε Κυριακή στις 7.45 (μέχρι τις 3/2), ενώ από τη Δευτέρα 11/2 και κάθε Δευτέρα στις 20:30, στο Nueva Trova (Αθηνάς & Βλαχάβα 9, Μοναστηράκι). Στο πιάνο βρίσκεται ο Δημήτρης Χρυσανθακόπουλος.
Τη χορογραφία-κινησιολογία έχει επιμεληθεί η Χριστίνα Φωτεινάκη.

• Κάθε Τρίτη στις 21.30, παρέα με τη Φανή Γεμτού και τον Παναγιώτη Παπαγεωργίου παρουσιάζουν στον «Κόμη» (Λασκαράτου 20, Πατήσια ) το μουσικό πρόγραμμα «Κι αν τραγουδάμε είναι για εκείνα που δε λέγονται».

• Τέλος, η γνωστή ηθοποιός, παίζει και στα «Βαφτίσια» των Νίκου Μουτσινά-Τζένης Διαγούπη, στο Θέατρο «Κιβωτός» (Πειραιώς 115, Γκάζι) από Τετάρτη έως Σάββατο, με τους: Ν. Μουτσινά, Ζ. Μακρυπούλια, Φ. Ντεμίρη, Α. Αγγέλου, Τζ. Διαγούπη, Α. Οικονομάκου.