ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ "ΚΑΤΕΡΙΝΑ" |ΘΕΑΤΡΟ ΘΗΣΕΙΟΝ|

 Από τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟ

“3 χρόνια πριν, μεσούσης της κρίσης, της αγωνίας και της ανασφάλειας μ’ έπιασε τρομερή κατάθλιψη, άγχος, μια απίστευτη ματαιότητα για τα πάντα, έχασα κάθε φιλοδοξία, όνειρο, ελπίδα. Αποτέλεσμα να είμαι χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, χωρίς να βλέπω φως σε καμιά άκρη κανενός τούνελ, χωρίς να έχω διάθεση για τίποτα.

Έπιασα τόσο πολύ πάτο, που το μόνο που μου έμεινε ήταν να αναδυθώ. Σιγά- σιγά και σταδιακά άρχισα να προσπαθώ να βρω μιαν άκρη και τελικά αποφάσισα πως πρέπει να κάνω κάτι εγώ για τον εαυτό μου. Κανένας φορέας, καμιά επιχορήγηση, καμιά πρόσληψη, κανένα «κύκλωμα» (τι αστεία λέξη αλήθεια, πιο κύκλωμα ρε παιδιά) τίποτα.

Τελικά το ένα έφερε σιγά- σιγά το άλλο, άρχισα αργά και σταθερά να ενεργοποιούμαι, μεσολάβησαν αρκετές παραστάσεις και αγαπημένοι άνθρωποι που με βοήθησαν, ώσπου να φτάσω φέτος με ένα φακό και 3 ανθρώπους που δε γνώριζα αλλά με εμπιστεύτηκαν, να κάνουμε (απλήρωτοι) για μήνες πρόβες στο σπίτι μου και… το θαύμα έγινε! Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ – που ξεκίνησε ως μια ιδέα που είχα ένα βράδυ και με μηδενικό μπάτζετ – έφτασε να έχει την απίστευτη πορεία της, με κυριολεκτικά sold out όλες τις παραστάσεις της».

Αυτό είναι ένα μέρος του κειμένου που έγραψε πρόσφατα ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Νανούρης, σχετικά με όσους έχουν χάσει την ελπίδα τους και πως ξεκίνησε το υπέροχο θεατρικό «ταξίδι» της «Κατερίνας», στηριζόμενος στο «Βιβλίο της Κατερίνας» του Αύγουστου Κορτώ.

Μεσάνυχτα Παρασκευής 13 Μαρτίου. Θέατρο Θησείον. Έξω στους δρόμους πλημμύρες από την βροχή. Μέσα στο θέατρο, πλημμύρα από το ταλέντο του Γιώργου Νανούρη, της Λένας Παπαληγούρα και του Λόλεκ.

Οι τρεις τους μπαίνουν στη σκηνή. Τραβάνε την κουρτίνα και κάθονται, εκτός από τον Γιώργο που παίρνει έναν φακό και κατευθύνεται απέναντι τους σε μια καρέκλα και δίνει το σύνθημα: «Φώτα. Μουσική». Ο Λόλεκ ξεκινάει να παίζει με την κιθάρα του, η Λένα ως «Κατερίνα» σηκώνεται. «Ο γιος μου με βρήκε. Χαράματα Παρασκευής, πέντε μέρες πριν κλείσει τα εικοσιτέσσερα. Κατάλαβε πως είχα πεθάνει κι ας μην είχε αλλάξει τίποτα στον χώρο» είναι τα πρώτα λόγια της που από την αρχή μας δείχνει την σταδιακή ένταση, ενώ ο φακός φωτίζει αντίστοιχα τα πρόσωπα της Λένας και του Λόλεκ, με μία μεγάλη σκιά να έχει δημιουργηθεί.

Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της διπολικής μητέρας του συγγραφέα που έχει μόλις αυτοκτονήσει και αφηγείται την καταραμένη ζωή της. Φάρμακα, χάπια, σύζυγος και γιος, αγάπη και μίσος, ομοφυλοφιλία, αυτοσαρκασμός, χιούμορ, πόνος, στοργή, απόπειρες αυτοκτονίας μιας γυναίκας που παλεύει με την διπολική διαταραχή και γραπώνεται από όποιον μπορεί, με αποτέλεσμα να παρασύρει μια ολόκληρη οικογένεια στη δίνη της αρρώστιας της.

Μία παράσταση που αξίζει να τη δεις. Μία παράσταση που δεν στηρίζεται στα εντυπωσιακά σκηνικά και τα φανταχτερά ρούχα, αλλά στο ταλέντο τριών ανθρώπων που καταφέρνουν να σε καθηλώσουν και να σε παρασύρουν σε έναν κόσμο όχι διαφορετικό από αυτόν που ζούμε, αλλά σε ένα σπίτι ακριβώς δίπλα από εσένα.

Δεν είναι τυχαία η επιτυχία που κάνουν οι τρεις τους όλους αυτούς τους μήνες και είναι sold out, αυξάνοντας τις παραστάσεις για να μπορέσουν να αφηγηθούν σε όσους γίνεται παραπάνω την ιστορία της μητέρας του Αύγουστου Κορτώ. 

Δεν είναι τυχαίο που η συγκεκριμένη παράσταση είναι talk of the town και την προτείνει ο ένας στον άλλον. Δεν είναι τυχαίο που την συγκεκριμένη παράσταση έχουν δει η Μαρινέλλα, η Χάρις Αλεξίου, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Γιώργος Λούκος, ο Μιχάλης Μαρμαρινός, Γιάννης Χουβαρδάς, αλλά και άνθρωποι της τηλεόρασης όπως ο Γιάννης Λάτσιος, ο Πέτρος Μπούτος και χθες ο διευθυντής προγράμματος του MEGA, Λοΐζος Ξενόπουλος.