ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:ΕΛΕΝΑ ΜΑΥΡΙΔΟΥ

Αναδημοσίευση από το All4fun!

Οι ανησυχίες που είχε από μικρή την οδήγησαν ενστικτωδώς στην τέχνη. Από τότε που έστηνε με τα αδέρφια της μικρές θεατρικές παραστάσεις στο σπίτι, στο σχολείο, στους δρόμους της Δράμας. Η συνέχεια, μάλιστα, έμελλε να είναι ακόμα καλύτερη…

Η Ελενα Μαυρίδου είναι καλλιτέχνης με την ευρεία σημασία της λέξης. Τον συγκεκριμένο όρο τον παρακούμε συχνά στην Ελλάδα, όμως σε περιπτώσεις σαν τη νικήτρια του βραβείου Μελίνα Μερκούρη το 2009 ανταποκρίνεται πλήρως. Και υπηρετώντας με τον καλύτερο τρόπο τον χώρο της η Ελενα εκτός από μια σπουδαία ηθοποιός, είναι και ένας χαρακτήρας γεμάτος ευγένεια και καλοσύνη...

Μετά από μια σειρά επιτυχιών, όπως το Λιωμένο Βούτυρο (η παράσταση για την οποία παρέλαβε το πολύ σημαντικό αυτό θεατρικό βραβείο) ετοιμάζεται για την παράσταση «Ασκηση Επίδαυρος – Σύσσημον» με την οποίο πέφτει η αυλαία του φετινού προγράμματος στην Επίδαυρο το Σάββατο 31 Αυγούστου.

Η Έλενα μας μίλησε για το συγκεκριμένο εγχείρημα, που φέρει την υπογραφή του Σίμου Κακάλα, με τον οποίο συνεργάζεται τα τελευταία 13 χρόνια και συγκαταλέγεται πια ανάμεσα στους κορυφαίους Έλληνες σκηνοθέτες…

* H υποκριτική προέκυψε σε μικρή ηλικία, ήταν μάλλον οικογενειακή υπόθεση μιας και στήναμε μαζί με τα αδέρφια μου μικρές θεατρικές παραστάσεις στο σπίτι, στο σχολείο και στο δρόμο. Νομίζω το ότι μεγάλωσα σε μια γειτονιά με χαμηλά σπίτια, ξεχασμένη απ’ την αντιπαροχή της δεκαετίας του 80, με ανθρώπους που διατηρούσαν μέσα στην καθημερινή τους ζωή έθιμα και δρώμενα που ήταν υπό εξαφάνιση στα αστικά κέντρα, ήταν κάτι που με επηρέασε βαθειά. 

* Όπως ο οικοδόμος έχει ένα εργαλείο στα χέρια του για να κτίσει κάτι, έτσι ο ηθοποιός έχει την υποκριτική εργαλείο για να δημιουργηθεί στο θέατρο ένας καινούργιος χώρος συνομιλίας μεταξύ των ανθρώπων. 

* Οι ηθοποιοί πάντα ανήκαμε στην κατώτερη οικονομικά βαθμίδα οπότε πάντα κατά κάποιο τρόπο ζούσαμε μέσα στην ανέχεια. Κατά μια εκδοχή έχουμε κάποια αντισώματα και αρκετή υπομονή, η πίστη μας σε αυτό που κάνουμε μας κρατάει. Βέβαια αυτό που συμβαίνει είναι φρικτό και κατά πολύ διαφορετικό από την προηγούμενη πραγματικότητα, όλη αυτή η ανασφάλεια που ξύπνησε την βία και έκανε την αγένεια σημαία του Έλληνα με τρομάζει.

* Η τέχνη είναι ίσως ένα παράθυρο και για κάποιους ένας δρόμος. Μας δίνει άλλοτε πνοή και άλλες φορές μας παρηγορεί. Μέσα στο Σύσσημον υπάρχει μια ερώτηση ¨υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;¨ Μέσα σε κάθε τέχνη και μέσα απ’ αυτήν ο καλλιτέχνης μιλάει για το θάνατο, η τέχνη μοιάζει πολλές φορές να είναι ένα είδος άσκησης για να αποδεχτούμε τον θάνατο που έρχεται, να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας. Ο πόνος και η ανθρώπινη δυστυχία, η αρρώστια και η απώλεια είναι πράγματα που μας αλλάζουν βαθειά και μας φέρνουν πιο κοντά στο τώρα και στο τί ακριβώς είμαστε. Αυτό μας δυναμώνει, ανοίγει μια συνομιλία και μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα την αξία του παρόντος. Από ποιά θέση θα δώσει απαντήσεις η τέχνη; Δεν δίνει. Ας σκεφτούμε την παιδεία με τη γενικότερη έννοια και τον προβληματικό σύγχρονο πολιτισμό μας και πολιτισμό δεν εννοώ μόνο τη τέχνη, αλλά και τη ζωή μας ως πολίτες και τη συμβίωση μας ως συμπολίτες.

* Ερχόμενος ο κόσμος στην Επίδαυρο το Σάββατο 31 Αυγούστου θ' ακούσει ένα υπέροχο ποίημα. Οι αναλύσεις στην ποίηση είναι επικίνδυνες. Δεν ξέρω τί θα καταλάβει ακριβώς και δεν νομίζω πως έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία να δώσω προκαταβολικά απαντήσεις για την παράσταση και για το πως θα φύγει απ’ την Επίδαυρο ο θεατής, γιατί στ’ αλήθεια δεν εχω ιδέα. Ελπίζω μόνο να νοιώσει τη δύναμη και την ομορφιά αυτών των λέξεων. 

* Είναι δύο διαφορετικές συνθήκες το να κάνεις θέατρο σε ανοιχτό χώρο και σε κλειστό. Ο ανοιχτός είναι ένας μη ελέγξιμος χώρος που πρέπει να λάβεις υπ’ όψιν, ενώ στον κλειστό μπορείς να διαμορφώσεις τη συνθήκη περισσότερο, να χτίσεις ενδεχομένως μια πιό συμπαγή ψευδαίσθηση ενω στον ανοιχτό χώρο βασίζεσαι πιό πολύ στην σύμβαση. Αυτό όμως δίνει ένα γερό έδαφος στα απολύτως απαραίτητα να συμβούν. Η πραγματικότητα των ανοιχτών χώρων ενισχύει το ¨τώρα¨ και δίνει μια αίσθηση ελευθερίας. 

* Με τον Σίμο Κακάλα είμαστε μαζί περίπου 13 χρόνια, μια μεγάλη και σημαντική περίοδος της ζωής μας μέσα στο θέατρο. Νομίζω πως ήταν μοιραίο να βρεθούμε, ενδιαφερόμαστε για τα ίδια πράγματα, μοιραζόμαστε κάθε μέρα την αγωνιά μας για το θέατρο και ρισκάρουμε τραβώντας συνεχώς το χαλί κάτω απ τα πόδια μας, πράγμα που κάνει έντονη τη σχέση μας καλλιτεχνικά, μας προχωράει στο να ανακαλύπτουμε καινούργια πράγματα. Λίγο αργότερα γίναμε τρεις, η Δήμητρα (σ.σ Κούζα) που ήταν μαθήτρια του Σίμου στο κρατικό θέατρο ήρθε στο θίασο. Για μένα ήταν σαν ξαφνικά να ενώθηκε κάτι που έμοιαζε να ήταν τόσο φυσικό, ξαφνικά είχαμε την ευκαιρία να διερευνήσουμε την σκηνική μας σχέση που είχε ξεκινήσει από παιδιά οταν δημιουργούσαμε αυθόρμητα χαρακτήρες, στήναμε παραστάσεις στο δρόμο. Μας δόθηκε μια ωραία προοπτική να αναμίξουμε την σχέση μας ως αδερφές απ’ το παρελθόν με το παρόν σε μια επαγγελματική πια βάση με καινούργιες προοπτικές. Η δημιουργία ενός κοινού υποκριτικού κώδικα στο θίασο ήταν μια ανάγκη σημαντική και για τους τρεις μας. 

* Αυτάρκης απόλυτα να αισθάνομαι σε σχέση με την Έλενα που κέρδισε το βραβείο Μελίνα Μερκούρη πριν από 4,5 χρόνια είναι αδύνατον αλλιώς νομίζω δεν θα ήμουν ηθοποιός. Η ανησυχία που αισθάνομαι με οδήγησε ενστικτωδώς στη τέχνη. Αισθάνομαι όμως καλά με τον εαυτό μου και τις επιλογές μου. Υπάρχουν κάποια έργα και θεματικές στην τέχνη που με ενδιαφέρει να δουλέψω και με κρατούν σε μόνιμη ανησυχία όπως π.χ. την σχέση της γυναίκας ηθοποιού με την κωμωδία. 

* Βρίσκομαι στον χώρο αυτό για τη δουλειά που γίνεται και τον ερευνητικό του χαρακτήρα, είναι μια επίπονη διαδικασία που απαιτεί αφιέρωση και χρόνο. Ωστόσο δεν αποκλείω ποτέ κάτι ενδιαφέρον, αν μπορώ να το κάνω και μ' ενδιαφέρει το συζητάω πάντα. 

* Ετοιμάζομαι για μια μεγάλου μήκους ταινία που την πιστεύω πολύ. Η τηλεόραση από την άλλη είναι μια άλλη γλώσσα μια διαφορετική ιστορία, η ελληνική πραγματικότητα της τηλεόρασης τα προηγούμενα χρόνια αλλά και τώρα με άφηνε και με αφήνει αδιάφορη. Πιστεύω πως ίσως καινούργιες ιδέες και προτάσεις ανθρώπων στην διαδικτυακή τηλεόραση να έχουν ενδιαφέρον.

* Η δουλειά μου τα φέρνει έτσι ώστε να επιστρέφω σε Δράμα και Θεσσαλονίκη σχετικά συχνά. Έτσι δεν προλαβαίνουν να μου λείψουν και παρά πολύ. 

* Στην Αθήνα μου αρέσει το φως του ήλιου που εύκολα σε βρίσκει, όπου και εάν βρίσκεσαι και το εξαιρετικό της κλίμα. Παρατηρώ την πραγματικότητα της παρά τη μυθική της ταυτότητα και το τι θα ήθελε να είναι. Της προσδίδουμε πολλές φορές μια εικόνα που θα θέλαμε να έχει, αλλά προτιμώ να παρατηρώ την αλήθεια της. 

* Στο All4fun μου αρέσει η διάθεση και η ευγένεια της ομάδας των ανθρώπων του.

* Αναλυτικές πληροφορίες για την παράσταση «Ασκηση Επίδαυρος -  Σύσσημον» ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/6997-2013-07-26-11-30-02.html

Toυ Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 26/8/2013

- See more at: http://www.all4fun.gr/columns/person-of-week/7164-2013-08-26-16-23-10.html#sthash.pPOR7ujy.dpuf