"Ο Αλέκος βγήκε από τον Παράδεισο" έρχεται στο ''Αγγέλων Βήμα''

Έχουν περάσει 100 χρόνια από τη γέννηση του Αλέκου Σακελλάριου και το «Αγγέλων Βήμα» τιμά τον γνωστό θεατρικό συγγραφέα, στιχουργό, δημοσιογράφο και σκηνοθέτη, με μία μουσικοθεατρική παράσταση που περιλαμβάνει τραγούδια και σπάνιες προσωπικές διηγήσεις του.

Ο Άγγελος Μπούρας, που διαθέτει εξαιρετική φωνή και πολλά ερμηνευτικά προσόντα, ετοιμάζεται να αναλάβει ένα πολύ δύσκολο ρόλο, καθώς θα ενσαρκώσει τον Αλέκο Σακελλάριο, αλλά και η Χριστίνα Αλεξανιάν που ξέρει να κερδίζει πάντα τις καλύτερες των εντυπώσεων, θα «ντυθεί» τις γυναίκες της ζωής του Αλέκου .
Παράλληλα, στην παράσταση που θα μας κρατά συντροφιά κατά τη διάρκεια της χρονιάς, θα εμφανιστούν σε ένα ρόλο έκπληξη, πολλοί γνωστοί ηθοποιοί και τραγουδιστές, υπό τη συνοδεία των: Χάρη Ανδρεάδη (πιάνο), Μανώλη Μιχαλάκη (κιθάρα-παραδοσιακά όργανα), Παύλο Διαμαντόπουλο (κοντραμπάσσο), Γιώργο Σχοινά (ακορντεόν), Νίκο Λαβράνο (ντραμς).
Η πρεμιέρα έχει προγραμματιστεί για την Δευτέρα 5 Νοεμβρίου, ενώ ο «Αλέκος βγήκε απ’ τον Παράδεισο», θα παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 21.30.
Tη σκηνοθεσία του φιλόδοξου,αυτού,εγχειρήματος, υπογράφει ο Δημήτρης Μαλισσόβας, ενώ την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας ο Νίκος Λαβράνος. Τα κοστούμια έχει επιμεληθεί ο Miltos, τους φωτισμούς ο Θανάσης Λεφάκης,τον ήχο  ο Τάκης Μάρκου,την μουσική διδασκαλία ο Νίκος Ρουσσάκης, την διόρθωση κειμένου ο Κώστας Καρασαββίδης, ενώ πολύτιμη βοήθεια και ''ρόλο'' συμβούλου στην όλη διαδικασία της μουσικοθεατρικής παράστασης είναι η Τίνα Σακελλάριου.
Όμως, επειδή αργεί λίγο ακόμα η πρεμιέρα της πολυαναμενόμενης παράστασης, σας παρουσιάζουμε ένα από τα κείμενα:
«Περάσανε κιόλας εκατό χρόνια; Από τη γέννησή μου; Αδύνατον!
Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα, μήπως μεθύσουμε και τα   μετρήσουμε σωστά επιτέλους,          
γιατί, να είναι εκατό, α-πο-κλεί-ε-ται!
Για μέτρα λοιπόν!
Ποιος χειμώνας ήτανε;
Πάντως, ήταν χειμώνας βαρύς κι είχες έρθει νωρίς. Ήταν βράδυ! Ένα βράδυ που ΄βρεχε,  
που ΄βρεχε μονότονα.
Και σου έλεγα, αχ, ας ήταν όλη η ζωή μου σαν και σήμερα γιατί εσύ έκανες να
ζωντανέψουνε τα παραμύθια. Κοίτα, στον ουρανό είναι ένα αστέρι κι άσε το χεράκι σου.
το μικρό σου χέρι  να σου το κρατώ και πες μου τα λογάκια του μπάτη κι ας τρέμει σαν το
φύλλο η καρδιά.
Όμως, τα χρόνια μου είχαμε πει να μετρήσουμε.
Είναι πράγματι εκατό από τότε που γεννήθηκα; Απίστευτο! Κάτι λάθος
θα έχουνε κάνει.
 Πάντως, εγώ, μόνο τη δική σου αιωνιότητα βλέπω μπροστά μου.
Γι αυτό, μη μου είσαι θυμωμένο! Εγώ, θα σε πάρω να φύγουμε! Σ΄άλλη γη, σ΄άλλα μέρη.
Τρέχα λοιπόν! Τρέχα να προλάβουμε το τράμ το τελευταίο.
Και άσε τα χρόνια!
Αυτά κάνουν τη δουλειά τους κι εμείς τη δικιά μας.
Ιδίως, όταν είμαστε ΑΘΑΝΑΤΟΙ...»

Αλέκος