''Ο επιθεωρητής έρχεται'' με τον Γρηγόρη Βαλτινό και τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο

Ο Γρηγόρης Βαλτινός την καλλιτεχνική περίοδο 2012-2013,ανεβάζει στο θέατρο ''Ιλίσια'' (Παπαδιαμαντοπούλου 4 & Βασιλίσσης Σοφίας) το κλασσικό έργο του Τζων Πρίσλεϋ, "Ο επιθεωρητής έρχεται".

Έχοντας ως στόχο,την παρουσίαση,μιας διαφορετικής ανάγνωσης του έργου,ο γνωστός ηθοποιός-σκηνοθέτης,επέλεξε για τον ρόλο του ''Επιθεωρητή'' τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, ο οποίος έχει δοκιμαστεί σε διάφορα είδη,τηλεοπτικά και θεατρικά!

Στο πλευρό του Γρηγόρη Βαλτινού και του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, θα βρεθούν η Κερασία Σαμαρά,ο Μάνος Ζαχαράκος, ο Κώστας Βασαρδάνης, η Ευτυχία Γιακουμή και ο Στάθης Νικολαΐδης.

Την μετάφραση και την σκηνοθεσία του ''Επιθεωρητής έρχεται'',έχει κάνει ο Γρηγόρης Βαλτινός.

Λίγα λόγια για το έργο:

 

Τον χειμώνα του 1944, στον απόηχο των τελευταίων εχθροπραξιών του Πολέμου, ο Πρίσλεϋ γράφει το σημαντικότερο ίσως από τα έργα του «Ο Επιθεωρητής έρχεται», με σκοπό να μιλήσει σ’ έναν κόσμο που υποφέρει από τα δεινά μιας παγκόσμιας και ολέθριας σύρραξης, για το θέμα που βασανιστικά απασχολεί τον ίδιο και το θεωρεί θεμελιώδες: την ατομική ευθύνη. Το μήνυμά του είναι απλό: Δεν ζούμε μόνοι. Είμαστε μέλη μιας κοινωνίας. Είμαστε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλον. Είναι τόσο απλό, που μόνο ένας μεγάλος συγγραφέας, θα είχε το θάρρος να το κάνει κεντρικό θέμα του έργου του, αναδεικνύοντάς το καθαρά και απειλητικά: «αν ο άνθρωπος δεν μάθει τώρα αυτό το μάθημα, σύντομα θα έρθει ο καιρός που θα το διδαχτεί μες τη φωτιά και το αίμα και την αγωνία». Ο συγγραφέας, τοποθετεί το έργο του στο 1912, δυο χρόνια πριν την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθιστώντας την προφητεία του αυταπόδεικτη. Δυο μεγάλοι πόλεμοι θα ακολουθήσουν και θα επαληθεύσουν τα λεγόμενά του. Από το μέλλον, έρχεται και ο κεντρικός ήρωας του έργου, ο Επιθεωρητής, που οι μελετητές δεν διστάζουν να τον αποκαλέσουν «άγγελο από το μέλλον», αφού ο ερχομός του, η παρουσία του και η αποχώρησή του ακολουθούν την κυκλική, επαναλαμβανόμενη τροχιά του χρόνου, συνθήκη στην οποία πίστευε ο Πρίσλεϋ και ανέδειξε σχεδόν σε όλα τα έργα του: «Ο χρόνος δεν είναι γραμμικός. Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα ταυτοχρόνως στο παρόν και το παρελθόν και υπό μια έννοια και στο μέλλον».

Ο Πρίσλεϋ, επιλέγει να μιλήσει για το θέμα της «ατομικής ευθύνης», στήνοντας σε πρώτο επίπεδο ένα αστυνομικό δράμα που ο θεατής το παρακολουθεί με ενδιαφέρον και αυξανόμενη αγωνία. Μια μεγαλοαστική οικογένεια, γιορτάζει τους αρραβώνες της κόρης και ο πατέρας Αρθουρ Μπέρλινγκ, βρίσκει την ευκαιρία να επιχειρηματολογήσει υπέρ της βεβαιότητάς του πως «κάθε άνθρωπος πρέπει να κοιτάζει τη δουλειά του και τον εαυτό του», αλλά ο ερχομός ενός επιθεωρητή της αστυνομίας που ερευνά για τον θάνατο μιας φτωχής κοπέλας, θα ανατρέψει κάθε βεβαιότητα, εκθέτοντας την ενοχή κάθε μέλους της οικογένειας απέναντι στην ίδια την κοινωνία. Η φράση του Επιθεωρητή: «Δεν ζούμε μόνοι, είμαστε μέλη ενός σώματος, είμαστε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλον», δίνει μια διαχρονική απάντηση στο ζήτημα της συλλογικότητας και κυρίως σ’ αυτούς που προσπάθησαν να την απαξιώσουν με αποστροφές όπως αυτή της Μάργκαρετ Θάτσερ, που σαν ένας άλλος Αρθουρ Μπέρλινγκ, είπε το 1987 σε μια συνέντευξή της: «Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα που ονομάζουν κοινωνία. Υπάρχουν μεμονωμένα άτομα και οι οικογένειές τους».

του Παναγιώτη Μουλόπουλου